Ο τραγουδιστης των Skyclad σε ενα thrash αριστουργημα,πιο ταιριαστο για την φωνη τη αφου εχει μεσα του τον κυνισμο και την ειρωνια(βεβαια τον λατρευω πακομα πιο πολυ στους ‘‘Ουρανοντυμενους’’).Μαζι του ο Andy Sneap,κιθαριστας των τωρινων Hell,αρα καταλαβαινετε την αποδοση.Καλα,μουσικα ξεχωριζουν απο τις thrash ορδες της Αμερικης και τις Γερμανιας αφου ακουγονται πιο εκλεπτυσμενοι και τεχνικοι.Επισης οι στιχοι ειναι αξιοι αναγνωσης(σαν Skyclad δλδ και παλι),δεν συμπληρωνουν τα τραγουδια για να ακουγεται μια φωνη ή ενα γλυκαναλατο ρεφραινακι.
Κατι τετοιες μπαντες ειναι που σε κανουν περηφανο που ακους τετοια μουσικη.ΟΛΑ τελεια,καμμια παρατηρηση,καμμια οπη για πληρωση,τπτ δεν χρειαζεται βελτιωση.Eπικο ντουμ κατα βαση,με καποια συνειδητα προγκ στοιχεια.Το θεμα ειναι οτι οταν το ακους,πλημμυριζεσαι απο συναισθηματα,σαν το καραβι του εξωφυλλου να ειναι η ψυχη σου.Και στοιχηματιζω οτι ολα τους βγαινουν χωρις δυσκολια,χωρις πλανο,χωρις πολλες σκεψεις.Πρωτα η μουσικη να ικανοποιει τον μουσικο και μετα τους οπαδους.Ποσο μου λειπει αυτο απο πολλες τωρινες μπαντες…
She said Get it up baby, don’t you want me to shake that thing?
Get it up baby, drive me crazy, I’ll do anything
Get it up baby, I came even to make you say, shake that thing
