Dream The Electric Sleep-Heretics [2014]
για fans των Dredg και τέτοιων πραγματακίων
Moonspell - Irreligious
Ο αγαπημενος μου δισκος των Moonspell και πιστευω και αντικειμενικα το magnum opus της μπαντας. Ποτε δεν ξαναεφτασαν σε αυτη την κορυφη που εφτασαν με αυτον το δισκο. Τεραστια [B][SIZE=4]ΔΙΣΚΑΡΑ[/SIZE][/B], βρισκει την μπαντα να παιζει πλεον ξεκαθαρα gothic metal και να γραφει μονο κομματαρες. Υπεροχες μελωδιες, εξαιρετικη και τοσο ταιριαστη με το υφος του δισκου ατμοσφαιρα, τρομερες ερμηνειες απο τον Fernando Ribeiro και ενας απο τους καλυτερους gothic metal δισκους που κυκλοφορησαν ποτε. Το αλμπουμ θα εχει και αυτο την τιμητικη του το Σαββατο και θα παιχτουν τα περισσοτερα κομματια του live, ευχομαι να παιχτουν οσο πιο πολλα γινεται.
[B][I]Full Moon Madness
We are as one and congregate
Full Moon Madness
We rise again to procreate to seal our fate[/I][/B]
Paradise Lost - Draconian Times MMXI 2dvd
:):!:
Μετά από μήνες ακροάσεων κατέληξα επιτέλους…
ΝΑΙ, είναι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΣ!!! Καλύτερος και από A Predator’s Portait, Figure number five και Stabbing the drama.
Ωραιος ο stef…
Εγω τωρα ακουω Moonspell - Sin / Pecado
Αμφιλεγομενος δισκος και παρατολμη κινηση απο τους Πορτογαλους που μετα την επιτυχια του Irreligious ξεκινανε μια περιοδο εντονου πειραματισμου. Μπορει να παραλληλιστει με τους Paradise Lost και την κυκλοφορια του One Second μετα την επιτυχια του Draconian Times, παρομοια φαση. Μονο που κατα την προσωπικη μου αποψη στους Paradise Lost το αποτελεσμα ηταν κλασεις ανωτερο απ’ οτι στην περιπτωση των Moonspell. Αγνωριστη ηχητικα η μπαντα, ο δισκος περιεχει δυνατες στιγμες οπως τα Abysmo, Magdalene αλλα στην πλειονοτητα του δειχνουν αρκετα εξω απο τα νερα τους με χλιαρα κομματια.
[B]Sargeist [/B]- Let the Devil In (album)
Τελειωσε το Moonspell - The Butterfly Effect
Το οποιο θεωρω οτι ειναι με διαφορα το ναδιρ της μπαντας. Συγγνωμη απο τον Pedro Paixao που εχει γραψει την συντριπτικη πλειονοτητα της μουσικης του δισκου, αλλα δεν μου αρεσει ουτε ενα κομματι, ενω αρκετα δεν τα παλευω με τιποτα. Τα industrial στοιχεια δεν τους πανε και τα τραγουδια πασχουν απο συνοχη.
Τωρα ακουω το Moonspell - Darkness And Hope
Στο οποιο τα πραγματα ειναι εμφανως καλυτερα με τον δισκο να ειναι μια επιστροφη της μπαντας σε πιο gothic ηχους. Το αλμπουμ στο συνολο του ειναι μετριο προς καλο αλλα εως εκει, του λειπει η ενεργεια και θεωρω οτι δεν ειναι συμπαγες. Ισως να φταιει και η παραγωγη αλλα πολλα κομματια χωρις να ειναι ασχημα ειναι χλιαρα και καπως ανευρα. Σαφης βελτιωση απο το The Butterfly Effect παντως.
Watain - Sworn to the Dark
:):!:
Moonspell - The Antidote
Τωρα μαλιστα. Οι Moonspell επιστρεφουν με τον καλυτερο δισκο τους απο το 1996 και το αξεπεραστο Irreligious. Πολυ καλος δισκος το The Antidote, πιο ακραιος και σκοτεινος απο το Darkness And Hope. Ολα ειναι οπως πρεπει, ο ηχος δεν θυμιζει τις παλιες δουλειες τους, κανουν παλι κατι διαφορετικο αλλα με τον σωστο τροπο. Ωραια παραγωγη, ταιριαστη ατμοσφαιρα και κομματια με ταυτοτητα και δυναμικη.
Με μια λέξη χαοτικό!!! Αλλά δεν μπορώ να πω γενικά οτι μου αρέσει. Τον έχω ακούσει μερικές φορές αλλά δεν μου έχει μείνει τίποτα. 
fucking fractals λέμε, τι δε καταλαβαίνεις, get a translator or something.
Οκ, δεν είναι τόσο καλό όσο το Knights Of The New Thunder αλλά και μπαλαντάρες έχει (Nothern Lights) και καλά hard rock κομμάτια έχει (Everyone’s A Star, 10000 Lovers) και heavy metal ύμνο έχει (Tell No Tales).
Απότομη πτώση μετά τα τρια πρώτα albums τους αλλά και πάλι έχει τις στιγμές του. [B]On And On[/B], [B]Extract The Action[/B] και [B]Stay Hard[/B] κρατάνε τη σημαία.