αυτά τα άλμπουμ ορίζουν σε ένα βαθμό την “ιδανική” για μένα μουσική
η κορυφη: ενα απο τα αλμπουμ που καθορισε το μεταλ που ακουω σημερα. ενα απο τα αλμπουμ που θα γουσταρα να εχω ακουσει να το αντιγραφουν 1432 φορες γιατι το στυλ του ειναι ΤΕΛΕΙΟ! ενα απο τα αλμπουμ που και φαλτσες να ηταν οι νοτες και παλι θα ηταν υπεροχο. οι νοτες του ομως δεν ειναι φαλτσες και ετσι μιλαμε για ενα μοναδικο αριστουργημα.
Πολύ σωστός για το Individual, κι εμένα μου πέρασε απ΄το μυαλό, αλλά κυρίως με το που είδα πως πόσταρες, ήμουν σίγουρος πως είχες ποστάρει αυτή τη δισκάρα.
μπορω να βαλω αρκετα album που εκφραζουν το τι υπαρχει μεσα στο κεφαλι αλλα θα βαλω 3 για τα οποια θα ρωτησω τους μουσικους με τους οποιους θα παιξω εαν τα εχουν ακουσει και εαν τους αρεσουν. εχν οχι τοτε ξερω οτι θα υπαρχει προβλημα… 8)
Kαλή χρονιά, καταρχήν, με υγεία, ευτυχία, ‘‘world peace’’ και ό,τι άλλο επιθυμεί/ονειρεύεται ο καθένας από μας…
Όσον αφορά το thread, ο τρόπος που, εγώ, τουλάχιστον, αντιλαμβάνομαι το θέμα είναι ο εξής: album-ορισμοί του πώς πρέπει κατά τη γνώμη του καθενός να ακούγεται η μουσική που του αρέσει. Αν ήθελα να αγοράσω το δίσκο μιας νέας, άγνωστης μπάντας, τι θα ήλπιζα, για παράδειγμα, να συναντήσω? Αν έφτιαχνα εγώ μια μπάντα πως θα ήθελα, τηρουμένων των αναλογιών, να ακούγεται? Δεν πρόκειται για τα αγαπημένα μας, απαραίτητα, album αλλά για τα πιο αντιπροσωπευτικά. Αν πρέπει να μιλήσω για μένα…
Ναι,αν και περισσότερο χρησιμοποιήθηκε από την EMI για διαφημιστικό κόλπο.Όμως όποιος παρατηρήσει καλά τον δίσκο,τον ακούσει και καταλάβει τι πραγματεύεται,τότε θα καταλάβει ότι το “αίνιγμα” και η λύση του είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον δίσκο.
Καμμένα πράγματα,έχουν χάσει τα μυαλά τους άνθρωποι για αυτό.
γιατι εχουν τρομερες συνθεσεις, δισολιες, εκπληκτικες ερμηνειες, βγαζουν συναισθηματα, σε κρατανε καθηλωμενο απο την αρχη μεχρι το τελος (αν εξαιρεσεις αυτο το καταραμμενο can i play with madness) γιατι μπορει να κατσω κ να τους ακουσω 5 φορες απανωτα και να μη βαρεθω…
“Ιδανικά” άλμπουμ μέσα στα οποία βρίσκονται όσα μου αρέσουν στη μουσική είναι οπωσδήποτε τα δύο των Acid Bath. Από εκεί και πέρα, A Sun That Never Sets των Neurosis, The Silent Enigma των Anathema και last but not least, Hymn To The Immortal Wind των Mono.
Λοιπον, 7 δημιουργηματα τα οποια για μενα ειναι υπερανω κριτικης :
[B]1. KAMELOT - Epica
CRIMSON GLORY - Transcendence
LOST HORIZON - A Flame To The Ground Beneath
EVERGREY - In Search Of Truth
CONCEPTION - Parallel Minds
QUEENSRYCHE - Operation Mindcrime
SAVATAGE discography[/B]
Aν καποιος ανθρωπος ακουσει καποιον απο τους παραπανω δισκους και η γνωμη του κυμαινεται σε στυλ ‘‘ενταξει καλο ειναι αλλα δεν ξετρελαθηκα κι ολας’’ / ‘‘ωραια μουσικη αλλα βαρεθηκα σε καποιο σημειο’’ / ‘‘εχει καποια καλα κομματακια’’ κλπ κλπ , απλα θα γελασω ειρωνικα και με ενα υπογειως υπεροπτικο υφος θα του απαντησω :
’‘Απλως δεν εχεις μπορεσει ακομη να αντιληφθεις το πραγματικο επιπεδο του’’.
Το να γραψω ακριβως τι βιωνω ακουγοντας αυτους και μερικους ακομα δισκους δεν ειναι δυνατον, διοτι ακριβως προκειται για αισθηματα, συναισθηματα, σκεψεις, εικονες και καταστασεις του νου που δεν μπορουν να αποτυπωθουν σε λεξεις. Σιγουρα μπορω να πω πως δεν τους ακουω απλα, αλλα τους μελεταω.
Η αυρα τους, η πνευματικοτητα τους, το υφος τους, η ηχητικη διασταση που δημιουργουν…αυτο το μαγικο ‘‘κατι’’ τελος παντων που εκπεμπουν ειναι μοναδικο.
Και για να ενταξω και το οπτικοακουστικο μερος στην κουβεντα, αν καποιος μου ζητουσε γενικα ‘‘παρουσιασε μου τί μουσικη ακους’’, θα του εδινα στο χερι το DVD [B]GAMMA RAY - The Awesome Foursome: Live In Montreal[/B].
Αντικατοπτριζει σε μεγαλο βαθμο ολα οσα με εκφραζουν στη Μουσικη.
παιδες σορρυ κιολας, δεν εχω καταλαβει ποια η διαφορα του ιδανικου απο το αγαπημενο ? αν στο [U]ιδανικο [/U]αλμπουμ σου αντικατοπτριζεται η μουσικη the way it was meant to be για σενα, σε γεμιζει, ειναι υπερανω κριτικης, ειναι τιτανοτεραστια (??), και οτι αλλο γραψατε, ειναι με δυο λογια οτι ανωτερο για σενα (μουσικα) … ε το ιδιο δεν ειναι και το [U]αγαπημενο [/U]σου αλμπουμ ?..