Είναι που στο δημοτικό έφτιαχνα πεντάλφες, γι αυτό.
Μπα, το smile ήταν το ultimate. Ε μετά είχαμε τα ελεφαντάκια που σου γυρίζουν τον κώλο, κάτι ερωτευμένα σκουλήκια, κανένα look και ένα σ’αγαπώ που βγάζει γλώσσα. Το smile εν τω μεταξύ το ζωγράφιζα συχνά πυκνά, θα έπρεπε να το έχω σκεφτεί, δγιάολε. Γηρατειά…
thank god im a boy… εγω γεμιζα το θρανιο κολοκυθια… ειχα κανει και ενα μεγαλο σχεδιο σχεδον το μισο θρανιο το εξωφυλλο του walls of jericho. ψιλομαπα ειχε βγει
^^^ Κολοκύθια λέει, ενώ εμείς τελειοποιούσαμε την τέχνη της καρδούλας. Και helloween ενώ ακούγαμε (ελπίζω να υπάρχουν κι άλλες εδώ πέρα) αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=loyuEbD_Gho