Όπως έλεγα και χτες σ’ ένα φίλο, το 2006 δύο πράγματα άξιζαν: η Αργεντινή (μέχρι να αποκλειστεί από τη Γερμανία) και ο Ζιντάν.
Εμένα μου είχε αρέσει η διοργάνωση του '10 σε γενικές γραμμές.
Πλάκα κάνεις τώρα.
Εγώ αυτό που δεν έχω αποφασίσει είναι αν το πιο άθλιο και ελεεινό Μουντιάλ ήταν εκείνο το 2002 ή του 2010.
Αργεντινή με Ντιέγκο (πανωλεθρία τελικά, αλλά είχε την πλάκα του), τεσσάρες τις Γερμανίας, ΤΙΚΙ-ΤΑΧΑ κυριαρχία της Ισπανίας και συγκινητική πορεία Ουρουγουάης (ο ημιτελικός με Ολλανδία από τους καλύτερους έβερ).
Το 2002 ήταν ένα μηδενικό, το 2006 είχε ελάχιστα ματς με σωστό συνδυασμό σασπενς και καλής μπάλας (ειδικά εκείνη η αηδία ημιτελικός Ιταλία - Γερμανία).
Παντως, γενικα, στα δικα μου ματια το μουντιαλ του '98 εχει αποκτησει εναν σχεδον μυθικο χαρακτηρα.
Θα ελεγα οτι οφειλεται στο οτι ημουν μολις 6, αλλα βλεπω το ιδιο και σε αρκετους ακομη, οποτε αρχιζω να θεωρω οτι ειναι οντως το τελευταιο μουντιαλ που αυτα που 'γιναν στο γηπεδο, ξεπερασαν τα παντα.
Προσωπικα, θυμαμαι σχεδον ολα τα ματς με μια παιδικη αφελεια του τυπου να ρωταω τον πατερα μου γιατι παροτι κερδισε η Βραζιλια με 4-2 στα πεναλτι, δε ριχνουν και τα αλλα 2 μεχρι να συμπληρωθει η 5αδα και καθομαι και βλεπω διαφημισεις στην κρατικη μεχρι να βαλουν ταινια για τον Κοεμτζη και να πω “τι παιχτηκε τωρα ρε;;; δε θα ριξουν και τα αλλα;;;”
Αλλα…
…το Αργεντινη-Ολλανδια με το γκολ του Μπεργκαμπ (τετοιας αξιας που ξεχναμε τη μαγικη ασιστ στο 1ο), η πορεια της Κροατιας που χρειαστηκαν 2 γκολ του Λιλιαν Τουραμ (!!!) για να ανακοπει και ισως η καλυτερη συγχρονη Βραζιλια να υποκυπτει στη διοργανωτρια υπο τη σκια του τι εχει γινει με το “φαινομενο”.
Δεν ξερω αν τα μεγαλωνω λογω της ηλικιας μου τοτε, λογω του FIFA World Cup '98 που επαιζα για κατι χρονια, αλλα νομιζω οτι αυτη ειναι η πραγματικοτητα.
γκεκας και σαλπιγγιδης λεει θα προτιμηθουν απο μητρογλου και φετφατζιδη
οκ Φερναντο κλεισαμε σινεμαδακι γι αυριο στις 7 [-X
Το Μουντιάλ του 1998 είχε καταπληκτικά παιχνίδια.
Έμπαινα κι εγώ στον πειρασμό να πω ότι είναι επειδή ήμουν 15 χρονών τότε και φουλ πορωμένος με μπάλα, αλλά νομίζω τέτοια περίπτωση είναι περισσότερο το '94, στο οποίο αντικειμενικά πολλά ματς δεν είχαν και κάνα αξιόλογο θέαμα. Είχε βέβαια και αυτό μεγάλους πρωταγωνιστές (Μπάτζιο, Ρομάριο).
Και τελικά καταλήγουμε μάλλο στο ότι αυτό που έχει αρχίσει να λείπει περισσότερο τα τελευταία χρόνια είναι οι πρωταγωνιστές, οι παίκτες με προσωπικότητα.
Σίγουρα για πολλούς από εμάς το '98 έχει και μια μυθική υπόσταση λόγω ηλικίας, αλλά ακόμα κι έτσι, άνθρωποι σε διάφορες ηλικίες θυμόμαστε ομάδες ολόκληρες να μας συγκινούν. Και να το πω κι αλλιώς - και κάθε διαφωνία δεκτή; Είναι το τελευταίο Μουντιάλ που μπορώ να σκεφτώ ματσάρες, φάσεις και γκολάρες που μπορούμε να τις πούμε “θρυλικές”.
Από τα επόμενα τρία, που ήμουν και σε ηλικία να καταλαβαίνω πιο πολύ τι μου γίνεται, να σας πω τι θυμάμαι; Το γκολ του Ροναλντίνιο, το θέατρο του Ριβάλντο και τον Ντένιλσον να τον κυνηγάνε οι Τούρκοι (2002), τον ύπνο που με πήρε στο Αργεντινή - Ολλανδία και την κουτουλιά του Ζιντάν (2006), τις βουβουζέλες, την Ουρουγουάη και το “όχι Φάνη όχι ο θεός να μας βοηθήσει” (2010). Στα δύο τελευταία δε ήμουνα φοιτητής και έβλεπα λίτεραλυ κάθε γαμημένο ματς. Φορ φακς σέηκ και δύσκολα θα αλλάξει φέτος.
Από τη μία προφανώς είναι θέμα προσωπικοτήτων, από την άλλη κάπου γαμιέται η φάση με τους παίκτες να παίζουν τόσα ματς τη χρονιά.
Σωστή και η τελευταία πρόταση.
Άπειρα ματς πλέον, παίκτες εξουθενωμένοι.
Αυτή τη στιγμή από το 2002 κι εγώ τα ίδια θυμάμαι (συν το Σενεγάλη-Ουρουγουάη 3-3 από 3-0 γιατί με είχε πληρώσει στο στοίχημα). Από το 2006 θυμάμαι κυρίως τις καταλήψεις στην ΑΣΟΕΕ που βλέπαμε τα ματς και λιγότερο τα ίδια τα ματς.
Για το '10, όλα αυτά που έγραψα πιο πάνω αλλά προφανώς είναι και το πιο κοντινό, σε 3-4 χρόνια από τώρα μπορεί και να τα χω ξεχάσει.
Φυσικά το γκολ του Ντένις με την Αργεντινή μάλλον δε θα το ξεπεράσει τίποτε.
Παιδιά αυτό με το Μουντιάλ της Γαλλίας δε νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο με τις μυθικές διαστάσεις που έχει λάβει μέσα στα μυαλά όλων όσοι είμαστε εκεί ανάμεσα στα 20 και τα 30 (χονδρικά). Ήταν και ΣΠΟΥΔΑΙΟ Παγκόσμιο Κύπελλο από κάθε άποψη. Εγώ προσωπικά και με όλους σχεδόν τους πιο παλιούς ηλικιακά που έχω μιλήσει, μου έχουν πει ότι από τα Παγκόσμια Κύπελλα της τελευταίας τριακονταετίας, χονδρικά (γιατί, ΟΚ, του '82 και του '86 μάλλον είναι απλησίαστα και θεωρούνται τα τελευταία “μεγάλα” Παγκόσμια Κύπελλα από πλευράς ποιότητας, θεάματος, αγωνίας/έντασης και πληθώρας ΜΕΓΑΛΩΝ παικτών) εκείνο στη Γαλλία το '98 ήταν μακράν το καλύτερο. Δηλαδή, πώς να το πω, μες στην ατυχία μας (που βλέπουμε συνέχεια τόσο μάπα μεγάλες διοργανώσεις) ήμασταν και τυχεροί όσοι έτυχε να δούμε αυτό σαν πρώτο Μουντιάλ.
Εμένα μου αρέσει που έχουμε βγάλει ήδη μάπα το μουντιάλ με έναν αγώνα, λολ.
Για τα προηγούμενα τρία μιλάμε ρε.
Γι’ αυτό εδώ, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αν και με όλους αυτούς τους τραυματισμούς, το σκάσιμο των παικτών και τη γενική πτώση σε ταλέντο και κλάση (μα, σοβαρά τώρα: είναι δυνατόν η ηγετική φυσιογνωμία της Βραζιλίας στο δημιουργικό τομέα να είναι ο ΟΣΚΑΡ;!), δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος.
Ακριβώς το ίδιο αλλά σε Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Στο Αργεντινή - Ολλανδία των ομίλων κοιμηθήκαμε πάνω στα σουβλακόχαρτα στα έδρανα. Και ήταν μεσημεροαπόγευμα.
εντιτ: Χρήστος Κωστής αναβιώνει την παλιά καλή Αθλητική Κυριακή στο Μεξικό - Καμερούν. Το κέντρο ήταν επιρρεπής στο λάθος και τέτοια σκηνικά.
Απαιτώ και Τάκη Καραγκιοζόπουλο.
To μουντιαλ του 82 ηταν απαιχτο το Γερμανια-Γαλλια και μονο εφτανε, αλλες εποχες βεβαιως, το 90 η Γερμανια ηταν χαρμα οφθαλμων αλλα διαφωνω οτι δεν υπαρχουν παιχταραδες σε αυτο το μουντιαλ, μιλαμε για παρα πολλους παιχτες τεραστιας κλασης, ολοι ομως εχουν περασει πολυ βαριες χρονιες και ειναι ανθρωποι οσο και να εχουν παρει τα αντερα τους απο φαρμακα
ένας παίκτης έκανε και απέκρουση :")
Ολντ σκλουλ επεμβαση τερματοφυλακα στο τελευταιο λεπτο απο αυτες που δεν βλεπεις ευκολα πια, κλασσικο σκληροτραχηλο Μεξικο θα ειναι δυσκολος αντιπαλος για ολους
Δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, η κεφαλιά έμεινε από βενζίνη κάπου στα μισά.
Διαχρονική λατρεία πάντως το Μεξικό.
Τραγική διαιτησία και σε αυτό το ματς, πάμε για το 3/3 τώρα.
Οντως, αλλα ειχε και ολοσωστη θεση κατα τη διαρκεια ολης της σεντρας και δεν μασησε, ηταν ωραια κινηση τερματοφυλακα οπως και να εχει, διαιτησια καλα κρατει οπως λες
Οι Βραζιλιανοι πηγαν στο γηπεδο μονο για να κραξουν Ντιεγκο Κοστα μου φαινεται, μου φερνει λιγο φυσιογνωμικα με τον Ιερο τωρα που τον βλεπω με τα χρωματα της Εθνικης
Μονο εγω γελάω ή γελάει όλος ο κόσμος ;
Sent from my iPhone using Tapatalk
οχι ρε, γελαω και γω.
ξερει κανεις πως μπορω να κανω φουλ σκριν στο μαγευτικο λινκ της νεριτ hd το οποιο φτανει μεχρι το εικονιδιο του ηχου και μετα αβυσσος?