ειναι 2 τα στρατοπεδα. το πρωτο περιεχει τους οπαδους των FNM και λοιπα project του παττον να κραζουν για μιμηση. και το αλλο να συμβιβαζεται στην ιδεα και χωρις κομπλεξισμους να τους αγαπα.
εγω ανηκω στο δευτερο. γιατι; γιατι κι αυτοι εδω ειναι το ιδιο τρελοι(με την οφισιαλ εννοια και οχι με την επιτηδευμενη των soad) εχοντας φανταστικα ρεφρεν, πανεμορφες συνθεσεις, πολλα οργανα και χρωματα και ολ’αυτα με ενα αβαντ-γκαρντ βλεμμα στο χαρκορ!
βσκ μια χαρα σπουδαια τα λετε κι εκει.
αλλα εχει γεμισει ο τοπος αγνωμονες και κλειστα μυαλα, τετοια διαμαντια δεν θα φτασουν ποτε στ’αυτια μερικων και να φτασουν δεν θα καταλαβουν, γιατι ειναι αγνωμονες και κλειστα μυαλα.
οποτε μερικα σαν αυτα τα τοπικς να τα προσεχουμε πιο πολυ και να γραφουμε και κανα λογακι (γιατι το Apollo Ra δεν προκειται να το ακουσω).
Αφού ο isis μίλησε για παλιά κολλήματα… έρχονται κιόλας…
Τεχνικο Death Metal με ατμοσφαιράρες, μελωδιάρες, κάτι σαν Death τεχνικής περιόδου με το απόκοσμο feeling των πρώιμων possessed και morbid angel, συνθέσεις να τον βγάζεις να τον παίζεις, συμμετέχει και ο Tony Choy από Atheist, έχει και τον ΥΜΝΟ Stigmatized, εξωφυλλάρα από Dan Seagrave, γενικώς μάπα δίσκος όπως καταλαβαίνετε… :p:p:p
Eγώ είχα δει κάπου το 96 το βίντεο του land of tears στην ΕΤ3 (!!!), και παρότι δεν άκουγα ακόμα death metal, μου’χε πέσει το σαγόνι κάτω! Όταν αργότερα πήα και το δίσκο, ε νταξει, δεν ήθελε και πολύ…
μέχρι πρόσφατα το εξώφυλλο του δίσκου το είχα και γιγαντοαφίσσα στο δωμάτιό μου. ΕΠΟΣ!!!
Παιδιά επειδή γενικά εγώ και το ντεθμεταλ δεν τα πάμε και τόσο καλά, λίγοι δίσκοι μ’αρέσουν πραγματικά.
Αλλά αυτοί μ’αρέσουν πολύ ε. Τα υπόλοιπα γενικά τα θεωρώ πολύ ίδια, και τα βαριέμαι.
Ας πούμε ένας δίσκος που με αφύπνησε ν’ ακούσω ένας φίλος είναι το
Οι Nocturnus είναι μια αρκετά παλιά μπάντα του ιδιώματος και ξεχώρισε από το ντεμπούτο της που είναι αυτό που λεμε όντως ΔΙΣΚΑΡΑ. Μπροστά από την εποχή τους οι τύποι, μοναδικός ήχος (δεν παίζει άλλη μπάντα έτσι ούτε στα πιο τρελά της όνειρα) αφού επιβάλλουν μια space ατμόσφαιρα με πλήκτρα που θα ζήλευαν πολλοί.
Μπόμπα, ακούστε και πείτε, οι ήδη γνώστες να συμφωνήσουν μαζί μου. Α, ο δίσκος λέγεται The Key.
Ωραίος ο ΒΑΝ! :thumbup:
Δεν το’χω ακούσει το συγκεκριμένο, εγώ έχω αυτό:
Thresholds. Έχει και την ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ Arctic Crypt μέσα. Ο ηγέτης τους Mike Browning είχε παίξει και στους πρώιμους Morbid Angel μάλιστα.
