ωραιος δισκος ! αρτια μιξη gothic-black στοιχειων ! κολληματικες μελωδιες, δαιμονισμενες κιθαρες, σκοτεινες ατμοσφαιρες (μυστικιστικες θα τις χαρακτηριζα), ιδιαιτερα γοητευτικη συνυπαρξη καθαρων και μπρουταλ φωνητικων (η τραγουδιστρια διαθετει σπουδαιο λαρυγγι)! παραλληλα διαθετει κλιμακουμενη εξελιξη των οσων διαδραματιζονται ! ακομη και σολο του σπουδαιου andy la rocque διαθετει ο δισκος ! να προσθεσω, επισης, πως ειναι κονσεπτ και μαλιστα ακρως ενδιαφερον ! πολυ επιγραμματικα, ενας φοιτητης υστερα απο ενα ατυχημα που του συνεβη, φιλοξενειται στον πυργο της κομισσας josephine von kuchmeister ! απο την πρωτη νυχτα της διαμονης του εφιαλτες κατακλυζουν το μυαλο του και αρχιζει να φαντασιωνεται διαφορα…! τα περαιτερω ανακαλυψτε τα οι ιδιοι…! δισκαρααααα!
εκ γαλλιας ορμωμενο το σχημα αυτο, μας πτυει στην μουρη ενα κομψοτεχνημα εφαμιλλο του παρελθοντος του ! αδιαμφισβητητα χορταστικος δισκος ! στην προκειμενη περιπτωση πολλα ιδιωματα του μεταλ συγχωνευονται μεταξυ τους, παραγωντας ενα αρτιο αποτελεσμα ! εδω, δυνασαι να συναντησεις, απο ατμοσφαιρικο ντεθ (χμμμμμμμ, στρατοσφαιρικο θα το χαρακτηριζα εγω) και προγκρεσιβ ελεγειες, μεχρι θρασ ξεσπασματα και ντουμ σαπιλα ! συνθεσεις που μεσα απο την πολυπλοκοτητα τους αναδυεται κατι ιδιαιτερα καινοτομο ! παντως, κυριο χαρακτηριστικο του δισκου η πολυσχιδης προσωπικοτητα που διαθετει! αλλοτε ειναι γαληνιος και ομορφος και αλλοτε δαιμονικα αποκρουστικος! αλλοτε σου αφηνει ορατη μια αχτινα λαμψης στο τελος του τουνελ (μηπως για να αποδρασεις?μπαααααα,δε θα παρω ) και αλλοτε ειναι πιο μαυρος και απο το κατραμι ! απο παικτικης πλευρας ? ογκωδεις κιθαρες, λυσασμενα φωνητικα, εθιστικες μελλωδικες γραμμες, μπασο τοτεμ, ντραμερ χταποδι ! αγαπημενα κομματια???..χμμμμμμμμμμμμμμ…τι να πρωτοαναφερω ?αρκετα ! δεν περιγραφω αλλο…καλογουστια διαθετετε ! πιστευω… :-s
Αυτή η δισκάρα(διπλή αλλά ακούγεται μονορούφι)αποτελείται από παλιές ηχογραφήσεις του Dylan με τους The Band.Folk,rock’n’roll,country,συνθέσεις κυρίως του Dylan αλλά και των The Band(κι ένα παραδοσιακό,το Ain’t no more cane).Οι fans του Dylan που δεν το έχουν ακούσει ακόμα ας το ακούσουν.
αν καποιος με προετρεπε να χαρακτηρισω με μια λεξη αυτο το δισκο, θα του απαντουσα…στοιχειωμενος ! απο το εναρκτηριο πατημα στα πληκτρα μεχρι την τελευταια νοτα με την οποια κλεινει διακατεχεται απο μια ατμοσφαιρα μυστηριακη, καταραμενα ρομαντικη, παγανιστικη !με εκτεταμενες μπλακ μεταλ δοσεις (σε σχεση με το παρελθον) στις ηδη υπαρχουσες γκοθικ στρωσεις τονιζεται η φρικη που προκαλει το εργο αυτο ! καταιγιστικες <<μαυρες>> συνθεσεις σε απολυτα αψογο συμφωνικο υποβαθρο προκαλουν τις αισθησεις του ακροατη ! τα σολαρισματα της κιθαρας στα σημεια που ειναι τοποθετημενα οδηγουν στην κορυφωση, την λυτρωση ! η φωνη του ριμπειρο ακρως θεατρικη μεσα στην ακροτητα της, ενω τα μτραμς φανταζουν πιο απειλητικα απο ποτε (ποσο μεγιστος αυτος ο ντραμερ) ! δεν ξερω, αλλα το σιντι αυτο το εχω συνδυασει σαν το απολυτο soundtrack στην πολυαγαπημενη μου ταινια ταινια the wickerman (και την παλια και το ριμεικ με το νικολας κειτζ) ! εφιαλτικος δισκαρος !
[FONT=“Comic Sans MS”][SIZE=“4”]The Plasmatics - Coup d’ etat (1982)[/SIZE][/FONT]
O 4oς δίσκος των Plasmatics και ουσιαστικά ο τελευταίος των γνήσιων πλασματιξ (μετά το γυρίσαν στο crossover thrash). Πρωτοπόροι στο μπαστάρδεμα πανκ και μέταλ, οι Plasmatics καθοδηγούμενοι από την ηγετική φιγούρα της Wendy O. Williams, το 1982 παραδίδουν έναν από τους πιο ωμούς και δυναμικούς ροκ ν ρολλ δίσκους. Μεγάλη επιρροή για είδη και μπάντες που ακολούθησαν.
Η μουσική κατεύθυνση των Plasmatics διατήρησε την δυναμικότητα των προηγούμενων - καθαρά - πανκ άλμπουμ τους, αλλά ταυτόχρονα έγινε πιο βαριά (ή πιο μεταλλική αν θέ’τε). Τα φωνητικά της Wendy στον συγκεκριμένο δίσκο δεν είναι καθαρά, αλλά μάλλον θυμίζουν έναν γυναικείο Cronos. Λέγεται ότι κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων, η Wendy σχεδόν κατέστρεψε τις φωνητικές της χορδές και έκανε θεραπείες κλπ.
Οι στίχοι κατά βάση χύμα και κοινωνικοί, ενώ ταυτόχρονα δεν λείπουν οι αναφορές και σε πιο ροκ ν ρολλ καταστάσεις, ή σε ερωτικά ποιήματα (Put Your Love In To Me χαχαχα). Υπάρχει και μία διασκευή στο No Class των Motorhead, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Wendy μετά από λίγα χρόνια θα συνεργαζόταν με τον Lemmy.
Aφιερώστε λίγο χρόνο σε αυτό το μπαλλαδόρικο και κοτσωνάτο ροκ ν ρολλ δίσκο των 80’ς. Για τέλος, αναφέρω φυσικά τον κόμματο “The Damned”, με το χαρακτηριστικό βίντεοκλιπ (όσα θα δείτε είναι αληθινά, δεν χρησιμοποιήθηκε κανένα εφέ και γίνανε από την ίδια την μπάντα):
Σε όσους(πόσους???)αρέσoυν ροκ αμερικανιές,δηλαδή rock,pop,folk,country κτλ… ας ακούσει το άλμπουμ αυτό.Πολύ όμορφο από τον Graham Nash που φαντάζομαι κάποιοι θα τον γνωρίζουν από τους Crosby,Stills,Nash & Young.
Ωραιος ο Moon_Madness:)(Καλως ηρθες και καλα ποσταρισματα)
Πολυ Καλο το Within The Triad αλλα απο Eternal Elysium θα προτεινα(προσωπικη αποψη) το Spiritualized D(Μεγαλη Δισκαρα) γι αυτους που γουσταρουν Black Sabbath και κλασσικο Japanese 70s psychedelic Flower Travellin Band ας το τσεκαρουν…
εχουν και μια διασκευη στο Innocent Exile των Iron Maiden(πολυ γαματη διασκευη)
Γενικως οι Eternal Elysium δεν με εχουν απογοητευσει,ολα τα δισκακια τους ακουγονται ευχαριστα απλα το Spiritualized D το θεωρω ΔΙΣΚΑΡΑ…
! εφιαλτικος δισκαρος !
