κακα τα ψεμματα κοριτσια…καθε χρονο “ανακαλυπτω” ξανα αυτο τον υπερτατο δισκο…
Μαλλον φταιει η αλλαγη κλιματος…
τα πολλα λογια ειναι περιττα…
Recorded in 1975, this is the original Groove Merchant recording of a jazz-funk orchestra loaded with heavyweight soloists. Indeed, it is as fine a modern band as Rich ever dished out.
Three Day Sucker
Tommy Medley
On Broadway
Pieces Of Dreams
Ease On Down The Road
West Side Story Medley
Playhouse
Lush Life
Αν χρειαζεστε περισσοτερες οδηγιες, ΑΚΟΥΣΤΕ 1,2,3 & 5 πρωτα!
Αν δεν σας αρεσουν, πηδηξτε απο το παραθυρο!
Εγώ το κατεβάζω πάντως.
Αwake,μιας και πόσταρες το άλμπουμ του Crosby,φαντάζομαι θα έχεις ακούσει το Crosby,Stills & Nash και το Deja vu.Από εκεί και πέρα σου προτείνω αν δεν τα έχεις ακούσει τα
και
Φοβερά άλμπουμς!
Ναι γαμώ! Ναι! Το ακούω συνεχώς τις τελευταίες μέρες (και προφανώς και τη στιγμή αυτή που γράφονται αυτές οι γραμμές), μιλάμε δεν παίζει τίποτα άλλο. Αφού ανησυχώ, πότε θ’ ακούσω και λίγο Primordial εν όψει live;
Πάντως καλό θα ταν να λεγες και δυο λόγια. Π.χ. ότι παίζουν αυτό που λέμε “americana” (δηλαδή bluegrass/country rock) αλλά με μια φοβερά ιδιαίτερη, σχεδόν gothic αισθητική.
Γενικά πάντως όσοι γουστάρουν folk ομορφιές πρέπει να τ’ ακούσουν όπως-και-δήποτε.
βγάζουν και νέο δίσκο φέτος με τίτλο where the roots all grow.
πάντως ώρες-ώρες σκέφτομαι πως το μπάντζο είναι το καλύτερο μουσικό όργανο…
και το σαξόφωνο επίσης όταν χρησιμοποιείται εκεί που πρέπει και όπως πρέπει.
επίσης σε όσους άρεσε αυτό καλό θα ήταν να τσεκάρουν και το sweet misery των αυστραλών blackwater fever.
οκ δεν είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά σε πολλά σημεία μου βγάζουν το ίδιο συναίσθημα.
[SIZE=“4”][FONT=“Comic Sans MS”]Devastation - Idolatry (1991)[/FONT][/SIZE]
Ανακάλυψα πρόσφατα τον συγκεκριμένο, και να πω την αλήθεια δεν μπόρεσα να φανταστώ πώς είχε καταφέρει να μου ξεφύγει στα 90΄ς. Υποθέτω ότι μάλλον η ημερομηνία κυκλοφορίας του αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα στο να συγκαταλέγεται το συγκεκριμένο άλμπουμ στις πιο κλασσικές θρας κυκλοφορίες. Τέσπα. Οι τύποι ήταν από την Αμερική και αυτό είναι το τρίτο τους άλμπουμ. Παραγωγός ο Scott Burns.
Η μουσική είναι βαρύ, ασήκωτο, τσαμπουκαλεμένο thrash με death στοιχεία. Τα 8 κομμάτια του Idolatry έχουν μέση διάρκεια 5:30 λεπτά, κάτι που είναι μάλλον μη αναμενόμενο (αμα φανταστείς βέβαια ότι το pestilence των kreator διαρκεί πολύ παραπάνω και το ακούς μονορούφι, τότε μην σας παραξενεύει). Βασικά το όνομα του δίσκου έπρεπε να είναι “μαθήματα ριφφ-ολογίας”. Δεν παίρνετε πρέφα για τι πράγμα μιλάμε αν δεν το ακούσετε. Ok, με το μόνο άλμπουμ που μπορώ να το συγκρίνω στο επίπεδο αυτό (στα χιέβι θρασο-ριφφς δλδ) είναι το Weave the Apocalypse των Invocator που κυκλοφόρησε δυο χρόνια αργότερα. Κατά τα άλλα, πάρτε τα πιο ωμά στοιχεία των Beneath the Remains (εδικά τα σόλος), Pleasure To Kill, Ηell Awaits, Ηarmony Corruption (ναι ναι!) βάλτε και λίγο από Demolition Hammer και Testament…και άντε γεια θρασ.
Δισκάρα!Πολύ μου αρέσει,μπράβο!!!Kαι κάποιες συνθέσεις είναι απλά ανατριχιαστικές…Πωωω,συγκινητικό άλμπουμ,μαγεία…Μου μοιάζει για σύντροφος ζωής…Μακάρι να το βρω να το αγοράσω σε βινυλιάκι…
