Αρα αυτο δεν θα ειναι EURO, αυτες τις μαλακιες ποτε δεν τις καταλαβαινα, δεν εχει κανενα νοημα εκτος φυσικα απο τα παραπανω εσοδα.
…μία όχι όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία…
Κρίμα στο παληκάρι
http://www.gazzetta.gr/football/article/548926/ena-adoxo-podosfairiko-telos
…άδικο είναι γαμώτο
…το σαχλαμάρα είναι πάλι αυτή#-o
:):!:
Τα παντα για την κονομα!!!Α ρε μπουρδελο Πλατινι θα τα γαμησεις ολα στο τελος
Αυτό χθες το διαψεύσανε…αλλά η είδηση από κάπου βγήκε…
Πούστη Γάλλε, που πανηγύριζες σαν μπαλαρίνα στο Χέϋζελ…μπον βιβέρ του κώλου…
Θα πω κι άλλα…
…ότι και να πεις-γράψεις, ταξίζει αυτός ο μάνατζερ του κώλου[-X
:):!:
Μαγκες μολις διαβασα οτι πεθανε ο Φιλιππας Συριγγος πριν λιγο!!Rip!!!
Και εγω αυτο ερχομουν να ποσταρω. Ο,τι και αν εχουμε πει κατα καιρους για τα λεγομενα του αυτο το πραγμα δεν αξιζει να το περναει κανενας ανθρωπος… Καλη του ξεκουραση λοιπον…
Η φωνή του Ευρωμπάσκετ '87. Κρίμα ο άνθρωπος.
Kαλo Ταξιδι…
Aς αναπαυθεί η ψυχή του…
καλο του ταξιδι, απροσμενο αρκετα αυτο.
Πάλευε αρκετό καιρό με τον καρκίνο οπότε όχι και τόσο. Δεν ήταν μεγάλος όμως.
R.I.P. για έναν άνθρωπο που, ό,τι κι αν μπορεί να του προσάψει κανείς, ήξερε μπάσκετ. Μπόλικο. Και είχε άποψη - όποια κι αν ήταν αυτή.
Η κατάσταση με τους αθλητικούς δημοσιογράφους, ξεκινώντας από τα ξεφτιλίκια των μη-ελληνικών που έλεγε σε κάποιο θρεντ ο Γράκχος και φτάνοντας μέχρι τα μαργαριτάρια των μακρινών ριμπάουντ, έχει καταντήσει τραγική. Άνθρωποι ατάλαντοι οι οποίοι λένε στον αέρα ότι “ο τάδε ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ σκότωσε τους τάδε με αυτό το τρίποντο”, άνθρωποι άνευ κάθε σοβαρότητας να τσιρίζουν “ΟΧΙ ΦΑΝΗ ΟΧΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ”, άνθρωποι που θα ήταν ο τελευταίος κατιμάς στα απανταχού οπαδικά καφενεία, πληρώνονται έναν πούτσο (ενίοτε κρατικά) λεφτά για να μας εκνευρίζουν.
Προτιμώ λοιπόν γραφικούς αλλά πραγματικούς αθλητικογράφους, παρά Ιάκωβους Φιλλιπούσηδες και Βαγγέληδες Ιωάννου. Όπως προτιμώ την παρλαπίπα του Σωτηρακόπουλου για τον Ερνστ Χάπελ και τη μαγική Μπούρμπελε Μπρατισλάβας του 1932 από τον κάθε λογής Πουρουπουπού.
Καλό ταξίδι και πάλι.
δεν ειχα ιδεα οτι ειχε καρκινο. καλο του ταξιδι οπως και να’χει. την κουβεντα που ανοιγεις νομιζω καλυτερα αλλη στιγμη.
Συμφωνώ 100% με το ποστ του nameless.
Τώρα θ’ αρχίσει η αγιοποίηση του Συρίγου από άτομα που τον χλεύαζαν μέχρι πρότινος. Η αλήθεια είναι είναι ότι είχε πολλά κουσούρια, όπως ότι ήταν πολλές φορές αγενής προς τον συνάδελφο σπορτκάστερ ή ότι εάν ένας παίκτης του καθόταν στραβά τότε τον ξέσκιζε από τα γραπτά του (δεν ξέρω εάν και πόσοι θυμούνται το τι κράξιμο είχε φάει ο Ρίβερς από τα editorials του Τριπόντου μέχρι ακόμα και λίγες μέρες πριν το Φ4 της Ρώμης).
Επίσης μπάσκετ και αυτός έμαθε μαζί με όλην την Ελλάδα δηλαδή γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '80, οι μεταδόσεις του στο Ευρωμπάσκετ του '87 ή του Άρη τα επόμενα χρόνια (με το επικό “είναι κλοπηηή, ωωωωω…”) ήταν πέρα για πέρα ερασιτεχνικές. Όμως από τότε και μετά τάχθηκε σε αυτό το άθλημα και έγινε όχι άδικα ο “ηγέτης” του χώρου του ακόμα κι αυτό ήταν που τελικά του δημιούργησε τα παραπάνω κουσούρια.
Από κει και πέρα ας θυμίσουμε ότι ήταν από τους ελάχιστους, αν όχι ο μόνος, και σίγουρα ο πιο μαχητικός αθλητικογράφος στον αγώνα κατά του πανηγυριού της Ολυμπιάδας του '04 αλλά και του Καραισκάκη, γεγονός που όπως αποδείχτηκε του στοίχισε και μια ενέδρα εις βάρος του.
Όσο για τα καθαρά μπασκετικά, άσχετα με το τι πιστεύει καθένας για τις γνώσεις του, και μόνο το ότι μετέδωσε τον τελικό με τη Σοβιετική Ένωση αρκεί για να μείνει η φωνή του εντυπωμένη σε όλους όσους έχουμε δει εκείνο το ματς (έστω και από βιντεοκασέτα).
γατακι, live το ειχα δει. οπως και να’χει θα το ξαναπω, ανοιγετε κουβεντα υπερ/κατα ενος ανθρωπου που μολις πεθανε. δεν χανουμε τιποτα να περιμενουμε λιγες μερες. και γω τον εκραζα τον ανθρωπο (με τα καλα του και τα κακα του), αλλα δεν μου βγαινει να τον κραξω τωρα, πως να το κανουμε, πεθανε.
Μα εγώ στην πραγματικότητα δεν τον έκραζα ποτέ, μου ήταν πάντα συμπαθής.
Εντάξει με Συρίγο μεγάλωσα βλέποντας μπάσκετ στην tv τι να λέμε τώρα. Ήταν λίγο παράξενος αλλά λίγη σημασία έχει αυτό τώρα. Καλό ταξίδι!!
Δεν μου ήταν συμπαθής και, για μένα, αν υπάρχει μασονία στην πορτοκαλί θεά αυτός ήταν ο μέγας μύστης. Δεν αμφισβητώ, ομως, τις γνώσεις του, ούτε το ότι έμαθε μπάσκετ πιο γρήγορα από όλους τους συναδέλφους του και ότι πολλοί έμαθαν από αυτόν. Δεν ήταν αντιολυμπιακός, ούτε αντιπαναθηναϊκός, ήταν απλά αντί. Σε όποιους άρεσε αυτό…
Θυμάμαι χαρακτηριστικά στην παρουσίαση του Πάσπαλιε το 1991 στο Σεφ, ο τύπος μπήκε μέσα με ένα χαμόγελο σταρχιδισμού την ώρα που όλοι του τα έχωναν, προχώρησε και χαιρέτησε τον ξανθό και τον Σωκράτη, συνεχίζοντας να χαμογελάει. Επισης εκείνα τα χρόνια στη Γλυφάδα κυριαρχούσε το σύνθημα “γαμιέται ο θρύλος κι ο π…της ο Συρίγος”. Αν μη τι άλλο αυτό είναι επιτυχία του…
Επίσης δυο-τρεις χαρακτηριστικές μεταδόσεις του. Μία με το μυθικό “είναι κλοπή” στο Μπαρτσελόνα-Άρης το 88 και στους Ολυμπιακούς της Σεούλ την ίδια χρονιά που μετέδιδε τον τελικό των 1500μ κολύμβησης φωνάζοντας συνέχεια για το εξπρές του Λένινγκραντ, το μεγάλο Βλαντιμίρ Σαλνίκοφ…Τον τελικό του 87 δεν τον είδα. Ήμουν Σεφ…
Συμπαθής ή όχι, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ήταν μια μεγάλη μορφή…