Αθλητική επικαιρότητα

Σούπερ τελικός μεταξύ του νικητή του Mundial εθνικών ομάδων και του νικητή του Mundial συλλόγων :stuck_out_tongue:

Αντίο τεράστιε

6 Likes

Όχι ρε γμτ. Κρίμα, ελαφρύ το χώμα.

Άνιση μάχη, το πολέμησε όσο μπορούσε όμως. Καλή ανάπαυση να έχει ο άνθρωπος.

Τεράστιος ποδοσφαιριστής. Μεγαλούργησε στην Ιταλία τη δεκαετία του 90, τότε που η Serie A ήταν πάνω από Premier League και Primera Division.

Μετά την “επιχειρηματική επιτυχία” του Καταρ-αμένου Μουντιάλ (το λατρεύω αυτό το λογοπαίγνιο) και την αύξηση των ομάδων σε 48 από την επόμενη διοργάνωση (και γιατί όχι; όλοι οι πελάτες ευχαριστημένοι!), να και η ανακοίνωση για παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων με 32 συμμετέχοντες!
Άλλωστε, η απληστία δεν γνωρίζει όρια, γεωγραφικά ή άλλα!

5 Likes

Καλά πέρα από απληστία και όλα τα άλλα, το να βγαίνει η καλύτερη ομάδα μεταξύ όλων των συλλόγων από όλες τις ηπείρους μέσω μιας γελοίος διοργάνωσης για την οποία δε νοιάζεται κανένας κάθε Δεκέμβριο και στην οποία συμμετέχουν μόνο 4 ομάδες από όλον τον κόσμο, ήταν εντελώς άκυρο.

Ίσως δεν χρειαζόταν φυσικά να κάνουν ολόκληρο πανηγύρι με 32 ομάδες αλλά θα δούμε πως θα το κάνουν. Μια διοργάνωση τύπου Champions League αλλά με νοτιοαμερικανικες, βορειοαμερικανικής, ασιατικές και αφρικανικές ομάδες στο μίγμα θα είχε πλάκα.

Καλά κι ο τερματοφύλακας έριξε λάδι στη φωτιά όταν πέταξε πίσω φωτοβολίδα στην εξέδρα (που είχε στόχο τον ίδιο βέβαια).

Πέθανε ο θρύλος του ποδοσφαίρου :goat: RIP :disappointed_relieved:

ένας-ένας χαιρετάμε όλοι μας αυτό τον πλανήτη

2 Likes

Δεν εχω ξαναγραψει σε αυτο το νημα, δεν το παρακολουθω καν, αλλα να 'μαι για “λαθος” λογο.

«Η ασθένεια δεν είναι αποκλειστικά ταλαιπωρία. Υπάρχουν μερικές όμορφες στιγμές. Η αρρώστια μπορεί να σε διδάξει πολλά για το πώς είσαι φτιαγμένος, μπορεί να σε ωθήσει ακόμα πιο μακριά από τον επιφανειακό τρόπο με τον οποίο ζούμε τη ζωή μας. Το βλέπω και ως ευκαιρία. Δεν θα σας πω ότι φτάνω στο σημείο να είμαι ευγνώμων για τον καρκίνο, αλλά δεν το βλέπω ως μάχη. Το έχω πει αρκετές φορές. Αν άρχιζα να παλεύω με τον καρκίνο θα καταστρεφόμουν. Το θεωρώ μια φάση της ζωής μου, έναν ταξιδιωτικό “σύντροφο”, που ελπίζω αργά ή γρήγορα να κουραστεί και να μου πει: “Εντάξει, σε μετέτρεψα. Σου επέτρεψα να κάνεις ένα ταξίδι, τώρα είσαι έτοιμος!” Προσπαθώ να μην χάνω χρόνο, να λέω στους γονείς μου ότι τους αγαπώ. Και κατάλαβα ότι δεν αξίζει άλλο να χάνω χρόνο και να κάνω βλακείες. Κάνε αυτά που σου αρέσουν και σε παθιάζουν, δεν υπάρχει χρόνος για τα υπόλοιπα».

Δυστυχώς ο καρκινος τον νίκησε. Η +85 χρονων μάνα του ειχε ταξιδεψει στο Λονδινο πριν καμια δεκαρια μερες, ενω δεν εφευγε απο την Ιταλια, σαν προλογος της ιστοριας που ερχοταν. Ισως φταινε οι μερες που διανυουμε, ισως οτι μεγαλουργησε με μια ομαδα που κανεις δεν υπολογιζε, ισως οτι ειχε τεραστιο ταλεντο και δεν ηταν καθαρο 9αρι (αλλα σκοραρε σαν 9αρι) ή ισως οτι εγω μεγαλωνω. Αλλα οταν διαβασα την ειδηση, στεναχωρηθηκα.

16 Likes

Κι εγω. Ηταν μολις 58 χρονων. Και μπορει να εζησε μια γεματη ζωη, αλλα παραμενει μια πολυ μικρη ηλικια για να φυγει κανεις απο αυτον τον κοσμο.

Σιγουρα επαιξε ρολο το οτι ειναι 1 απο τους 3 λογους για τους οποιους αγαπησα το ποδοσφαιρο της Juventus στα 90ς αλλα και αργοτερα. Οι πρωτες αναμνησεις που εχω απο το ποδοσφαιρο ειναι τα PANINI albums για το Μουντιαλ του 1990 και το Euro 1992 χωρις καν να θυμαμαι αν ειδα καποιον αγωνα, και μετα οι τελικοι του UEFA Cup το 1993, στον οποιο η Μεγαλη Κυρια κερδισε με 3-1 και 3-0 την Μπορουσια Ντορτμουντ. Οι αλλοι δυο λογοι ηταν ο Roberto Baggio και ο Fabrizio Ravanelli. Αυτη η ομαδα ηταν τοσο γαματη, που ο Ραβανελλι επαιζε παγκο.

3 Likes

Αν και δεν ήταν o αγαπημένος μου παίχτης στην Τοτεναμάρα παρά “μόνο για μια σεζόν” (καθώς αυτή τη θέση την είχε ο Van der Vaart αρχικά και μετά ο μεγάλος Moussa Dembele), ο Γκαρέθιος ήταν μεγάλος ποδοσφαιριστής και λατρεία.

Πως μπορεί να μην είσαι παιχταράς όταν ξεκινάς από αριστερό μπακ, καταλήγεις δεξί εξτρέμ και τελειώνεις την καριέρα σου με κοντά 200 γκολ? Σίγουρα δεν ήταν αυτός που περίμεναν στη Ρεάλ (δηλαδή να βάλει από κάτω τον Cristiano), αλλά και τίτλους πήρε με καθοριστικά γκολ, και μπαλάρα έπαιξαν και τους έπιασε και κορόιδα στο τέλος (και καλά τους έκανε).

Μπορεί να έχει γίνει meme τα τελευταία 5 χρόνια που το παράτησε (fun fact, τη χρονιά που γύρισε στην Τότεναμ ήταν το εξτρέμ με τα περισσότερα γκολ στην Πρέμιερ πίσω απ’το Σαλάχι μόνο, με 11 σε 20 ματς), αλλά το παιχνίδι του ήταν κυρίως physical και σε σύγκριση με μια άλλη τεράστια μεταγραφή που έτρωγε πολύ ξύλο στην Πρέμιερ σίγουρα είχε περισσότερη διάρκεια και τα κατάφερε πολύ καλύτερα (Hazard).

Μεγάλη παιχτούρα, δεν ακολούθησε τα μονοπάτια του προδότη Modric που έκανε transfer request για να πάει στην Τσέλσκι το 2012 και έμεινε εκτός προετοιμασίας για να καταλήξει στη Ρεάλ εν τέλει, ο Bale έμεινε τη δύσκολη χρονιά 2012-2013 (δύσκολη γιατί ενώ τη σεζόν 11-12 βγήκαμε 4οι για 2η φορά σε 3 χρόνια, η Τσέλσι πήρε τη θέση Τσάμπιονς Λιγκ ως 5η γιατί το κατέκτησε, ακολουθώντας τα χνάρια των εξίσου ευνοημένων Liverpool το 2005 και Ρεάλ το 2000) και με οπλαρχηγό τον Villa Boas, έκανε μια φοβερή χρονιά ως μεσοεπιθετικός για πρώτη φορά, και που ανάγκασε τη Ρεάλ να σκάσει περισσότερα κι από όσα έσκασε για τον Cristiano.

Σε αυτή τη χρονιά κατάφερε να γίνει μόλις ο δεύτερος παίχτης μετά τον Cristiano (και τελευταίος) που πήρε τα βραβεία του καλύτερου παίχτη στην Αγγλία από δημοσιογράφους, παίχτες και το βραβείο του καλύτερου νέου παίχτη. Highlight στην καριέρα του μπορείς να βάλεις πολλά, τα γκολ στην Ίντερ, το γκολ στη Σίτι που σήκωσε το πόδι του στα 2 μέτρα, το γκολ στον τελικό με την Μπάρτσα που έτρεξε σαν άλογο, το ψαλιδάκι στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για μένα με πολύ ευκολία είναι αυτό.

Έχει κάνει το 0-1, το έχει γυρίσει η West Ham, ισοφάρισε ο Γκίλφι και στο 90’, πετάει αυτή την ομορφιά απ’το πουθενά.

Ξέρω στα παπαράκια σας οι περισσότεροι, γιατί “ποιος Bale” (καλά μην πω για το κράξιμο που θα έτρωγα αν έλεγα ότι ο Moussa ήταν το καλύτερο cm στην Πρέμιερ για 3 χρόνια μέχρι να τραυματιστεί) αλλά μου έδωσε πολλές χαρές σαν Τότεναμ φαν και ήταν και τεράστια παιχτούρα που έκανε τα πάντα - 5 Τσάμπιονς Λιγκ έχει διάολε και πήγε και την Ουαλία σε ημιτελικά Euro!

Kαλή σύνταξη με (σχεδόν ίδιο ελεύθερο χρόνο για να παίζεις) golf σπιρούνι!

image

8 Likes

Η Λίβερπουλ δεν πήρε τη θέση του 4ου το 2005, η Έβερτον έπαιξε κανονικά στα προκριματικά.

Τρομερός παικταράς ήταν ο Μπέηλ, απλώς ήταν συνταξιούχος εδώ και χρόνια.

Δεν νομίζω πως υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που δεν πορωνόταν με Bale στα ντουζένια του.

4 Likes

Αυτος και η αλλη αρρωστεια ο Αζαρ ειναι μαλλον οι μεγαλυτερες απογοητευσεις μου τα τελευταια χρονια, ποσο ξεπεσαν και ποσο παιχταραδες ηταν στα καλα τους.

Καλά καμία σχέση το επίπεδο του Bale με αυτό του Hazard βέβαια, ο Bale έπεσε λόγω τραυματισμών και τίποτε άλλο ενώ ήδη είχε κάνει τα πάντα.

…μάλιστα το 2016 εγώ πανηγύριζα σαν τρελός που οι Ουαλοί απέκλεισαν τους Βέλγους στο Euro, γιατί λίγους μήνες πριν ο βλακάκος ο Hazard πανηγύριζε σαν τρελός που ισοφάρισε σε 2-2 και πήρε το πρωτάθλημα η Λέστερ, όταν η Τσέλσι έβγαινε 10η…

1 Like

Και ο Hazard πάντως δεν έχει περάσει λίγα με τους τραυματισμούς.

Καλα, καμια συγκριση οι δυο παικτες.

Gareth Bale πρωταγωνιστης σε 4 Champions League που η Ρεαλ δε θα ειχε παρει χωρις αυτον, και πηγε (μαζι με αρκετους ακομα ταλαντουχους Ουαλους) την Ουαλια στους 4 του Euro 2016. Ο Χαζαρντ ωραιος παικτης, αλλα σε σχεση με τον Bale απλα πουθενάς, σορρυ κιολας.

1 Like

Πιο πανω ο Bale εννοειται, στα καλα του ηταν κοντα στο επιπεδο του Ροναλντο, αλλα ειχα αδυναμια και στον Βελγο προσωπικα. Πιο πολυ στις 2 περιπτωσεις μοιαζει το ποσο αποτομα και ποσο θεαματικα επεσαν, γι’αυτο τον αναφερα πιο πολυ.

Μικρος σταματαει ο Μπεηλ αλλα καλα κανει αμα δεν νοιωθει οτι ειναι στο επιπεδο που θελει πλεον.

Μικρός σταμάτησε ο Φαν Μπάστεν.

Ο Bale σχεδόν με γεμάτα χρόνια σταματάει (33 στα 34)