Καταρχάς εγώ δεν είπα για τον Ροδοστόγλου, είπα γενικά για τα Κρίνα.
Κατά δεύτερον, άσε τον Αγγελάκα ήσυχο γιατί στιχουργικά τους κοιτάζει όλους από πολύ ψηλά.
Αυτό που ήθελα να γράψω είναι ότι τα φαινομενικά πιο απλά κομμάτια των Κρίνων για μένα είναι κλάσεις ανώτερα από τα σουπερ ποιητικά/συναισθηματικά τους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους στίχους αλλά και στις μελωδίες και στην ερμηνεία.
Μην λέμε και ότι θέλουμε. Ο Αγγελάκας θέλει ΠΟΛΥ δουλειά για να φτάσει τον Παντελη. Καλα καλα δν ξεπερνάει τον Παυλίδη.
Παντως έχεις δίκιο. Μερικά απλά τραγούδια των Κρίνων βάζουν κατω πολλά απο τα υπόλοιπα. Δίπλα σου σαν πάντα, Δ. κλπ. Αλλα αυτά είναι γούστα κι όλας. Το καλό με τα Κρίνα είναι οτι ούτε προσπαθούν να έχουν σύνεχεια πολύπλοκες μελωδίες και “φορτομένους” στίχους ούτε το αντίθετο.
Καλά, για Αγγελάκα δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ! :vibrate:
Όπως και νάχει με τη μουσική των Κρίνων έχω πολύ ιδιαίτερη σχέση και υπάρχουν πολλά κομμάτια τους που απλά με κάνουν λιώμα. Αγαπημένο όλων το “Γράψαμε Τραγούδια που Μιλούσαν για την Θλίψη” του οποίου οι αυτοσαρκαστικοί στίχοι με έπεισαν ότι πρόκειται για πραγματικά μεγάλη μπάντα.
Όντως γα***έ τα!!! Δεν θα αλλάξουμε με τπτ γνώμη και οι 2 γι’αυτον τον άνθρωπο! Όποτε ας μείνουμε στα Κρίνα. Μλκία μ π τον ανέφερα
Όντως κι αυτό είναι κομματάρα. Εμένα αυτο που δε μ’αρεσαι ποτε είναι το απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική. Δεν ξέρω γτ αλλα δν το χονεύω. Και τα ακυκλοφόρητα αξίζουν τρελά πάντως
Η ανταρκτική γαμεί ρε άμπαλε:!:
:ban::ban::ban:
Διπλα Σου Σαν Παντα, τι ειπες τωρα.
Το ειχα ακουσει και live μια φορα, μυσταγωγια…
Στιχουργικά; Δεν συμφωνώ… Ο Αγγελάκας είναι ποιητής. Οι στίχοι του στέκονται άνετα και χωρίς μουσική.
Πήγαινε πάρε το Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδοντα Κόσμους. Ή έστω δανείσου το να δεις!!!
Και του Παντελη 
Μπορουμε να συμφωνησουμε οτι και οι δυο ανηκουν στην μειοψηφεια των καλων ελληνων στιχουργων και να αφησουμε τις συγκρισεις γιατι δεν θα βγαλουμε ποτε ακρη? 
Το προηγούμενο δν το είπα για σύγκριση. Δεν ξέρω αν φάνηκε έτσι…
Στον αποπανω σου πηγαινε το ποστ, απλα ποσταραμε ταυτοχρονα 
Τώρα πώς γίνεται να μη θεωρούνται ποίηση οι στίχοι των Κρίνων δεν το πιάνω… :-k
Μ’αρεσουν αλλα δεν με τρελαινουν επειδη με ‘ριχνουν’ πολυ… ηταν να τους δω live 2-3 φορες αλλα τελικα δεν μπορεσα… τελικα οταν ακουσα λιγο παραπανω καταλαβα πως ισως να μην ηθελα να τους δω … τους απολαμβανω καλυτερα ακουγοντας 1-2 τραγουδια στπ δωματιο μου και διαβαζοντας στιχους που και που…
καποιες φορες τραγουδια τους και κυριως στιχοι με κανουν να ανατριχιαζω και χαιρομαι πολυ οταν ακουω…
αλλα για μια φορα μετα απο καιρο…
αν ακουσω πολυ χαλιεμαι !
οι στιχοι των κρινων πολλες φορες καταντουν υπερβολικοι. δεν θα χαρακτηριζα ποιηση κομματια οπως το μιζερο φως. μ’αρεσουν καποια τους αλλα απο ενα σημειο και μετα με κουραζουν. με τιποτα δεν θα μπορουσα να τους συγκρινω στιχουργικα με Αγγελακα. οι στιχοι του Αγγελακα αφορουσαν περισσοτερο τον κοσμο τριγυρω, ηταν πιο πραγματικοι. Και μεσα σε 6 αλμπουμ με τις τρυπες δεν βλεπεις στιχουργικα να “πεφτει” ενω τα κρινα απο το 3ο αλμπουμ τους μου φανηκε οτι αρχισαν να κουραζουν. Εγραψε και 2 βιβλια οποτε στην ουσια ειναι ποιητης (τωρα καλος η οχι αυτο ειναι αλλο θεμα).
Αντε παλι με τις συγκρισεις.
Ψοφατε για flame ε?
ΟΚ ο Αγγελακας ειναι ο επομενος Καβαφης και ο Παντελης επιπεδου Δρουτσα, παμε παρακατω?
ακουσα κομμάτι από το νέο τους δίσκο χθες. Καλό μου φάνηκε. Θα δούμε, αν και ο μόνος δίσκος των Κρίνων που μου αρέσει αρκετά είναι το πρώτο τους.
Ξέρεις πότε θα κυκλοφορίσει; Θα είναι ορχηστρικός όπως ο προηγούμενος;
Δεν ξέρω ποτε κυκλοφορεί, αλλά λογικά στο νέο site της μπάντας θα το αναφέρει. Το κομμάτι ήταν αρκετά ωραίο πάντως, ροκ και πεσσιμιστικο ταυτοχρονα. Δεν ξέρω άλλες πληροφορίες.
Που το ακοσες ρε? (στειλε πμ αν δεν μπορεις να το πεις δημοσια :D)