Eλλαδαααααααρα μου
Saviour Machine - Son Of The Rain
Έρωτας ανεπανάληπτος, αξεπέραστος και παντοτινός αυτό το κομμάτι!!! Απ’ τα ομορφότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί…
Μιας και πιασαμε Saviour Machine να παραθεσω και εγω το κολλημα των ημερων (χρονια τωρα βασικα αλλα δε βαριεσαι)… http://www.youtube.com/watch?v=YX0-aioAE-g&feature=relmfu Για το προαναφερθεν δεν υπαρχουν λογια που να περιγραφουν τη μαγεια…
όλο το Ι είναι γεμάτο με τεράστια κομμάτια. Το christians and lunatics π.χ. είναι συγκλονιστικό, αλλά είναι στα λιγότερο αγαπημένα μου από τον δίσκο.
να βάλουμε και το αγαπημένο εκλεκτού μέλους του φόρουμ: http://www.youtube.com/watch?v=TNA05RLojkM
in a world that imprisons the free…
Καλά ναι, ο δίσκος αυτός δεν υπάρχει!!! Απίστευτος!!! Από αυτόν και μόνο αγάπησα τους Saviour Machine!!! Εμένα το αγαπημένο μου είναι το πρώτο, που πόσταρε ο angel7, το Son of the Rain!!! Πολλές καρδούλες…
Εγω παντως με τα Carnival of Souls και Legion ειχα κολλησει ασχημα.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ
Λόγω ζέστης, κυρίως αυτό: [I]http://www.youtube.com/watch?v=5Sgj3UIWo9o[/I]
Άπιαστο φάνκυ ριφ. Γκρουβάτο, χορευτικό κομμάτι :dance:
Αλλά και αυτό: [I]http://www.youtube.com/watch?v=QGck0OsDx7s[/I]
Γράφτηκε το 1976 στην Ελλάδα.
[SPOILER]Το 1976.
[SPOILER]Στην Ελλάδα.[SPOILER]:!:[/SPOILER][/SPOILER][/SPOILER]
από συνέντευξη του Σπάθα στο χάμαιρ
“Κατ αρχάς να πούμε ότι λάβαμε με telex μια καταπληκτική πρόταση 80000$ για δισκογραφικό συμβόλαιο από την Warner Bros Αμερικής, χωρίς τα επιπλέον λεφτά για τις ώρες στο στούντιο. Μιλάμε για πολλά λεφτά. Ήμασταν ήδη στην κραταιά virgin. Παραγωγός μας τότε ήταν ο Vic Coppersmith-Heaven, γνωστός από το ξεπέταγμα των the jam. Αυτός και ο Αντώνης ψήφισαν να πάμε μονομιάς Αμερική. εγώ και Αντύπας να γυρίσουμε Ελλάδα. Αν ήμουν στα 25, όπως στο Phos, θα πήγαινα. Όμως στα 31 μου έκανα πίσω. Διότι στην πατρίδα το 1981 βγάζαμε ως σέσιον μουσικοί 500.000 δρχ τον μήνα, την ώρα που ο βασικός μισθός ήταν 50.000, ενώ για μια σίγουρη καριέρα έξω έπρεπε να επενδύσεις χρόνια και χρόνια με τεράστιο ρίσκο ακόμα και αν πετύχαινες νο.1 χιτς.”
δυστυχώς δεν έκαναν το βήμα 
Ω ρε φίλε.
Πραγματικά τεράστιοι.Κρίμα ρε γαμώτο που δεν το τόλμησαν.
Μπράβο, ωραίος ο Deckard όπως πάντα 
Το είχα διαβάσει ξανά αυτό περί Warner και ότι αρνήθηκαν λόγω ηλικίας αλλά οι λεπτομέρειες της συνέντευξης ήταν…αφοπλιστικά ειλικρινείς!
Τι να πεις? Δεν ξέρω αν θα είχαν μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό, πάντως είναι κρίμα που δεν έλαβαν την αναγνώριση που τους άξιζε.
Και να ευχηθούμε ξανά πλήρη ανάρρωση στον Αντώναρο τον Τουρκογιώργη που δίνει τη δικιά του μάχη…
Ίσως να τους έβγαινε σε καλό,ίσως και όχι.Μια κάποια παραπάνω αναγνώριση θα την είχαν λογικά εφόσον στηρίζονταν από την εταιρεία τους.Από την άλλη βέβαια,πως θα έπειθες τον Αμερικανό να ακουσει ηπειρώτικες κλίμακες και να γουστάρει είναι άλλο θέμα.Αλλά από ταλέντο,ακόμα και στην πρώιμη εποχή τους το καταλαβαίνεις πως ξεχείλιζε.Η κιθάρα του Σπάθα ας πούμε δεν υπάρχει, εκρηκτική απόδοση,guitar hero χωρίς αστεία.
Ίσως βέβαια να ακούγονταν και πολύ διαφορετικοί αν πηγαίναν έξω. Το Waiting… πιθανότατα να μην είχε βγει ποτέ. Φαντάζεστε τη ζωή σας χωρίς το Lady?
Χωρίς Lady ίσως 
Βασικά για μένα είναι same old story όσον αφορά το prog στα 80’s.
Καλά τα Waiting for Something, Breaking Through, άντε και το Plaza αλλά σαφώς προτιμώ τα παλιότερα.
Έχουν ωραία τραγουδάκια βέβαια κι αυτά. Η μπαλαντούλα το Most People I Know, το Endless με τα ωραία πλήκτρα, το Stray Dogs, το Mr. WC με τον πιο fail τίτλο…
[SPOILER]
[/SPOILER]
Αλλά και την κομματάρα Born Again, που όπως το έπαιζαν τελευταία το είχαν κάνει υπερ-χέβυ --> [I]http://www.youtube.com/watch?v=K08gn67Hfj8[/I]
Ίδιο επίπεδο με Phos θα έλεγα το Waiting…Ίσως μισό σκαλί πιο κάτω.Τα επόμενα κάπως υποδεέστερα.
Το Born Again έπος.
Κολλημα κολληματων…
Overwhelmed as one would be
Placed in my position
Such a heavy burden now to be Τhe Οne
Born to bear and bring to all
The details of our ending
To write it down for all the world to see.
But I forgot my pen
Shit the bed again
Typical…
Between The Buried And Me - Obfuscation
ξανα και ξανα…
Πώς φαίνεται ο άνθρωπος με καλό γούστο!