Χαχαχχαχα!!!
that was my point
καψιματακι με το κοριτσακι
Λιώσιμο όλη τη μέρα! Ξανά και ξανά και ξανά!
Το παραπάνω ήταν το πρώτο-πρώτο τραγούδι που είχα ακούσει ποτέ από Sabbath, πριν κι από “Paranoid”, “N.I.B.” κλπ. Αν σκεφτεί κανείς πόσο παραγνωρισμένο είναι το κομμάτι (νομίζω δεν το έχω δει να αναφέρεται ποτέ και πουθενά, σε καμία αναφορά στους Sabbath), το γεγονός φαντάζει περίεργο. Κι όμως, ήταν πρώτο-πρώτο σε μία πειρατική συλλογή με μπαλάντες των Sabbath, από αυτές που έβγαιναν τότε στις αρχές των 00’s για Guns n’ Roses, Metallica κ.ά. Και αυτή ήταν και η πρώτη μου γνωριμία με το συγκρότημα. Ως εκ τούτου, δεν είναι τυχαίο που ερωτεύτηκα τη φωνή του Tony Martin κι ακόμα και σήμερα αποτελεί την αγαπημένη μου φωνή στους Sabbath. Και το κομμάτι το θεωρώ, φυσικά, μία απίστευτη power ballad που θα έπρεπε να ήταν πολύ-πολύ πιο γνωστή από ό,τι είναι. Μόνο αγάπη για το Martin, βασικά.
τι μου θυμισατε ? αυτο ειναι το δικο μου, παραγνωρισμενο Martin τραγουδι
Άψογο!
Nomeansno-the rape
μεγαλο κολλημα γενικα με τον ηχο του αλμπουμ
Έχω φάει γερό κόλλημα με τον τυπάκο. Και ψάχνω να καταλάβω γιατί ένα τόσο χιλιοπαιγμενο είδος που δεν γίνεται πλέον να παιξεις κάτι φρέσκο και διαφορετικό… ακούγεται στα αυτιά πάντα μα πάντα το ίδιο εξαιρετικό και δεν με κουράζει ποτέ. Αντιθέτως μου φτιάχνει το κέφι και ψάχνω για περισσότερες μπάντες και μουσικούς
Πως γίνεται να μην υπάρχει κορεσμός.
Ο πρώτος του δίσκος είναι πιο ωμός με fuzzαριστο και υπέροχο ήχο κιθάρας. Στον δίσκου που περιλαμβάνει το ανωτέρω κομμάτι, έχει πάει σε πιο γυαλισμένα μονοπάτια τύπου Rival Sons και του πάνε απίστευτα. 10 κομμάτια όλα χιτακια 3 λεπτά έπη. Τον άκουσα σαν σφηνάκι σε ταξίδι με λεωφορείο και από τότε έχω αρρωστήσει
Μακράν από τα κορυφαία τραγούδια των Dimmu Borgir. Λιώσιμο.
Από τα κρυφά διαμαντάκια τους, αλλά έχω φάει κόλλημα και με τα φανερά ειδικά τον τελευταίο καιρό όπως με την παρακάτω εναρκτήρια δυάδα.