Ας μου επιτραπεί το οφφ τόπικ λίγο:
Κοίτα, όσο κιτς και αν φαίνεται, δε συγκρίνεται με το σημερινό καρακιτσαριό που θα το εντοπίσουμε σε καμμιά εικοσαριά χρόνια από τώρα. Τότε ήταν άποψη κάθε τι παράταιρο, σήμερα δεν το αντιλαμβανόμαστε καν πόσο έχουμε ξεφύγει.
Συγκεκριμένα, για το Δεκαπενταύγουστο που λες, έκατσα και το είδα πριν δύο χρόνια. Όσο και αν μ’ άρεσαν τα νοήματα που περίκλειε, αντιτίθεμαι έντονα στην σκληρή γλώσσα, τις σκληρές εικόνες που θέλουν να σοκάρουν και να αφυπνίσουν. Ο λόγος είναι επειδή κάποτε αυτού του είδους η τακτική αποτελούσε την εξαίρεση μέσα στον κανόνα, που κατάφερνε να αφυπνίσει, ενώ σήμερα όλοι προκαλούν με κάθε τρόπο, επομένως καταντάει κουραστικό. Ωραία ταινία αλλά όχι για να μείνει όπως θα της άξιζε αν δεν ήταν ωμούτσικη.
Πώς οι παλιότερες ταινίες σόκαραν χωρίς να χρειάζεται να τα αποκαλύψουν όλα; Τότε δεν ήμασταν τόσο χονδρόπετσοι που αρκούσε και μόνο ο υπαινιγμός, ενώ σήμερα πρέπει να τα δούμε φάτσα φόρα και πάλι δεν αντιδρούμε.
Μακάρι να επιστρέφαμε στις παλιές καλές μέρες πάντως …