Δεν είναι και τόσο υποκειμενικό γιατί σχεδόν όλες οι μεγάλες ομάδες παίζουν παραλλαγή του 4-3-3, μεταξύ τους και κάποιοι άλλοτε φανατικοί υποστηρικτές του 4-4-2 (πχ. Φέργκιουσον). Χαφ που μαρκάρουν και έχουν καλή κάθετη πάσα βρίσκεις εύκολα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, πολύ πιο εύκολα από εξτρέμ με ταχύτητα, ντρίμπλα και καλή σέντρα, αν και το πρόβλημα είναι περισσότερο στον άξονα (3 χαφ κατά κανόνα κερδίζουν τα 2).
ΥΓ. Δεν ξέρω γιατί τα συζητάμε αυτά στο Thread του ΠΑΟ, πάω να ανοίξω καινούριο.
Σύμφωνα με σουηδικά δημοσιεύματα ο πρώην ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, Μίκαελ Νίλσον, δεν βρισκόταν στα αρχικά πλάνα του Χενκ Τεν Κάτε εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Ολλανδός τεχνικός μη γνωρίζοντας την ακριβή ηλικία του πίστευε ότι ήταν 34 ετών και ως εκ τούτου ακατάλληλος για την ομάδα του.
Αυτή την απίστευτη εξήγηση, για τη μη χρησιμοποίηση του, έδωσε ο ίδιος ο Σουηδός αμυντικός μιλώντας σε συμπατριώτες του δημοσιογράφους. «Είναι ένας 34χρονος που δείχνει εξαντλημένος», ήταν το επιχείρημα που προέβαλε ο Ολλανδός τεχνικός σύμφωνα με τον Νίλσον.
Μάλιστα για να επανέλθει στο βασικό σχήμα χρειάστηκε να παρέμβει η διοίκηση του “τριφυλλιού” η οποία ενημέρωσε τον Τεν Κάτε ότι ο Νίλσον ήταν 30 ετών και ξαφνικά άρχισε να παίζει σε κάθε παιχνίδι!
από σπορ-φμ.
Ο Τεν Κάτε είναι ο Αλέφαντος της Ολλανδίας (μόνο που αυτός ξέρει και λίγη τακτική) :lol:
Ας είναι λοιπόν οπαδός του αιώνιου αντιπάλου αυτός που θα πει πρώτος ένα μεγάλο αντίο στον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Γιατί κάποια σύμβολα οφείλεις να τα αναγνωρίζεις και να τα τιμάς από όπου κι αν προέρχεσαι.
Έχεις δίκιο. Και μεγάλη παράλειψη από μας τους Παναθηναικούς που δεν αναφέραμε τίποτα.
ΑΝΤΙΟ ΛΟΙΠΟΝ [SIZE=“5”]ΦΡΑΝΚΙ[/SIZE]
Να πω ότι δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, δεν χρειάζεται. Εννοείται. Έτσι κι αλλιώς περιμένουμε να σε δούμε από κάποιο πόστο και πάλι στην ομάδα.
Σωστος, αλλα ημασταν γηπεδο να του πουμε ενα μκρο ευχαριστω σε σχεση με ολα οσα εχει προσφερει απο κοντα.
Πλεον αισθανομαι οτι κατι λειπει απο τον Παναθηναϊκο αλλα ξερουμε πως, οπως ελεγε και το συνθηματακι, αυτος θα ειναι για παντα ο ΑΡΧΗΓΟΣ! Εδω που τα λεμε, δεν γινεται και αλλιως…
Λοιπόν τον Φράγκι τον θυμάμαι από την πρώτη του χρονιά που πήγαινα γήπεδο, τότε που παίζαμε στη φυσική μας έδρα τον τάφο του ινδού. Μαζί με τον Αντόνιο Ντέηβις που έκανε ό,τι ήθελε, ήταν ο παίχτης που μου έκανε περισσότερο εντύπωση γιατί στηνόταν στις γωνίες και κοπάναγε τριποντάκια.
Δε χρειάζονται αντίο και στενοχώριες, τον έχουμε τιμήσει και μας έχει τιμήσει και θα τιμάει την ομάδα από κάθε θέση. Ειδικά θα τον έχω πάντα μέσα μου γιατί στην ουσία του χρωστάμε το 1ο ευρωπαϊκό, με τη Μπάρτσα στο Παρίσι, αφού ήταν ο καλύτερός μας παίχτης σε εκείνο τον τελικό.
Οπως πρεπει να ειναι ενας αρχηγος. Διπλα στην ομαδα ακομα και αν δεν επαιζε.
Οι Γιαννακοπουλοι ας φερουν την νοοτροπια του μπασκετ και στο ποδοσφαιρο…
Θα μας κανει καλο.
Ο Αλβερτης συμβολο για ολυς μας και δικαιως κρεμασαν την φανελλα με το 4.
Ευχαριστουμε και σε περιμενουμε διπλα μας Φρανκι. (Παντα αλητακος, καποτε φοραγε μπλουζες Guns n’ Roses στο αεροδρομιο! )
Λοιπον εγω θα ήθελα να τονίσω το πόσο μεγάλο ρόλο μπορεί να παίξει μια στιγμή, μια λεπτομέρεια μια λάθος απόφαση στην πορεία ενός ανθρώπου.
Ο Φράγκι δεν ήταν μόνος του, μαζί του είχαν έρθει και άλλοι για τη δημιουργία μια καινούριάς ομάδας. Ένας απο αυτούς ο Νικόλας ο Οικονόμου, παίχτης σίγουρα πιο πλήρης απο τον Αλβέρτη, ενδεχομένως πιο ταλαντούχος και ίσως και πιο απαραίτητος για την ομάδα. Η αποχώρηση του απο την ομάδα, για οποιονδήποτε λόγο δεν έχει σημασία, καθιστά τεράστια την διαφορά με τον Φραγκι. Απέναντι στους 20τόσους τίτλους που πήρε με τον ΠΑΟ στην 19χρονη καρίερα του, πράγμα μοναδικό που τον καθιστά αξιομνημόνευτο ιστορικά απο όσους θα ασχοληθούν με το άθλημα στο μέλλον, για το Νικόλα αναφέρονται οι ημιτελείς προσπάθειες του σε Ιταλίες, Ρωσίες, στον Ολυμπιακό, αλλα και σε Πανιώνιο, Λάρισα κτλ. Σταμάτησε την καριέρα του χωρίς να ασχοληθεί κανείς ενω αντίθετα η φανέλα με το 4 θα βρίσκεται πάντα εκεί ψηλά, ενός Ελληνα μπασκετμπολίστα που δεν ήταν ούτε Γκάλης, ούτε Γιαννάκης, ούτε Φάνης αλλά το όνομα του ισως μείνει βαθύτερα χαραγμένο απο τα “ιερά τέρατα”…
Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φάση αγωνα μεταξύ των σχολείων μας και το κάρφωμα του 2μετρου και βάλε Αλβερτη στην πρώτη επίθεση μετά το τζαμπολ που χαριστικά δεν πήδηξε ο ίδιος…