Φιλία άνδρα-γυναίκας

Don’t cry for me Argentina.

ξεκινώντας απο το ποστ του awake… να υπάρχει και αυτό υπόψιν ε:
μπορεί άνετα να συμβαίνει και το αντίθετο! δηλαδή να υπάρχει φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας αν:
-ο άντρας είναι χοντρός άσχημος
-ο άντρας είναι ωραίος (μετά το σεξ)

κι εδώ πάλι κάποιος θα γυρίσει και θα πει ότι: μα όχι, οι γυναίκες δε σκέφτονται έτσι…
Εγώ έχω να πώ κάτι άλλο: οι άνθρωποι γενικά, και γυναίκες και άντρες σκέφτονται ΚΑΙ δεν σκέφτοναι έτσι…
δηλαδή, να υποβιβάζουμε τις γυναίκες και να λέμε βγάζουμε ότι “οι άντρες” καθορίζουν ουσιαστικά τις σχέσεις που θα έχουν με τις γυναίκες… είναι λίγο χαζό… γιατί πολύ απλά η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.

φιλία υπάρχει όταν έστω ο ένας απο τους 2 δε θέλει ερωτική σχέση με τον άλλον (για διάφορους λόγους, όχι μόνο επιφάνειας… εμφάνισης, μη γινόμαστε ρηχοί).

ρε unburnt έχεις πει την άποψη σου 10 φορές στο θρεντ αυτό.μία φορά λέμε την άποψη μας και έπειτα τη στηρίζουμε:p.γενικά στο θρεντ αυτό έχουν ειπωθεί,δε μένει κάτι άλλο να πούμε.κλειδώστε το:p

εσύ τι πιστεύεις?

Είχα πει παλιότερα την άποψη μου αν και δεν είναι η τελική μου μιας και ακόμα έχω πολλά να δω για να κρίνω.Πάντως πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αν δεν σε ελκύει ερωτικά ο άλλος η αν έχεις μία πολύ δυνατή σχέση που σε εμποδίζει να δεις ερωτικά ακόμα και την μόνικα μπελούτσι.Γιατί άμα δεν έχεις κάποια σχέση και έρθεις πολύ κοντά με κάποια κοπέλα σε φιλικο επίπεδο μπορεί εύκολα να προκληθεί κάτι αν αυτή είναι σχετικά ωραία.Για το μετά υπάρχουν αρκετά σενάρια που βασίζονται στα άτομα,τις εμπειρίες τους,την ωριμότητα τους και άλλα

ναι, συμφωνώ μαζί σου.
σίγουρα έχει να κάνει με τις συγκυρίες… σε τι φάση βρίσκεται ο καθένας…
δηλαδή πριν έλεγα αυτό: ότι δεν πάει με το “γενικά οι γυναίκες” ή “οι άντρες” κλπ…
αλλά με τους ανθρώπους… και όπως είπες κι εσύ, με το σε τι φάση βρίσκονται στη ζωή τους…

ξεθαψα το θεματακι γιατι το συζηταγα σημερα με μια τυπισσα και μου την εσπασε λιγακι!!!
και φυσικα δεν υπαρχει φιλια αντρα και γυναικας,τουλαχιστον μακροπροθεσμα.και γω κανω παρεα με κοπελες,αλλα οσες απο αυτες ειναι ωραιες δε θα με χαλαγε να μου κατσουν κιολας καποια στγμη…ε μην ακουω τωρα παπαριες του στυλ ειμαστε απλα φιλοι,γιατι οπως και να χει ειτε ο ενας ειτε ο αλλος καποια στιγμη θα κανει πονηρες σκεψεις για το φιλο/φιλη του!
αλλωστε το λενε και οι rammstein στο pussy!!!:p(για στιχους τραβατε να googlαρετε.βαριεμαι να γραφω)

ε αμα το λενε οι rammstein

Νόμος!

Τι λέμε βρε παιδιά… εδώ ούτε με άντρες δεν μπορώ να βρώ (πραγματική) φιλία. 25 χρονών έφτασα για να καταλάβω ποιός είναι ο ένας πραγματικός φίλος.

Δεν χρειάζεται συζήτηση.

Για κανά καφεδάκι με κοπέλα πολύ ευχαρίστως. Και αν φέρει και τις φίλες της ακόμα καλύτερα :bleh:

Αλλά πως να το κάνουμε, όποιος ισχυριστεί το αντίθετο ίσως δεν έχει ζήσει την αντίστοιχή τραυματική εμπειρία που περνάνε οι περισσότεροι άντρες όταν ξαφνικά ξυπνούν μια μέρα και γουστάρουν την “φίλη” τους.

Τώρα από την πλευρά τους οι γυναίκες ίσως και να πιστεύουν αν όχι στη φιλία, τότε στην κοντινή παρέα με το αντίθετο φίλο. Τρέχα γύρευε… ίσως είναι και άλλοθι για χυλόπιτα.

Τεσπα… κλαιν.

Στο παρελθόν νόμιζα πως μπορεί να συμβεί, έως που έκανα σχέση (κρατησε και καμποσα χρονια) με μια κοπέλα που ήταν η “καλυτερη φιλη μου”, με την οποία πριν μοιραζομασταν προβληματισμους για αλλες γκομενες (μου) γκομενους (της) κλπ, ωσπου προεκυψε το θεμα.
Οπότε μάλλον κάποια στιγμή γυρίζει το θέμα, αμα περνάς χρόνο με κάποια , όπως και να έχει θα στη δώσει, ειδικά αμα είναι όμορφη.

Αυτό που παρατήρησα όμως είναι πως αφότου γνώρισα τη γυναίκα που παντρεύτηκα, σταδιακά (οχι από την αρχή πάντως) και πλεον σε πολύ μεγάλο βαθμό μπορώ να την πώ και αληθινή φίλη…αλλά δεν παυει να είναι η γυναίκα μου οποτε δεν πρέπει να πιάνει :stuck_out_tongue:

Respect γιαυτό που γράφεις.

Έλεγα να το προσθέσω στο ποστ μου αλλά μη έχοντας αντιστοιχη εμπειρία το παρέκαμψα.
Χαίρομαι που σου έκατσε έτσι :slight_smile:

:slight_smile: thx

Από αυτά που καταλαβαίνω από όσα βλέπω γύρω μου μάλλον είμαι τυχερός, αλλά είναι ιδανικός συνδυασμός όταν το ζείς, κάνει πολύ καλύτερη τη σχέση σου.

Θα βγούμε offtopic όμως :smiley:

Γενικά φιλία στο χαλαρό θεωρώ πως υπάρχει (και κυρίως για το “χαλαρό” μπορούμε να μιλήσουμε στην εποχή μας). Είναι αλήθεια βέβαια πως όσο περισσότερα κολλητιλίκια αναπτύξεις με κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες αυτά να παρεξηγηθούν και είτε να θεωρήσει πως κάνεις κίνηση από πλευράς σου είτε να αρχίσει να το βλέπει εκείνος/-η διαφορετικά.

Aυτο κραταω κ το στηριζω.

Εγώ πάλι διαφωνώ κάθετα. Όσο κι αν αγαπάς τον κολλητό σου πχ. αν αυτός σε βλέπει διαφορετικά, σε ποιο βαθμό μπορείς να είσαι ειλικρινής μαζί του και άνετη; Σαφώς μπορεί να τον νοιάζεσαι, σαφώς θα τρέξεις άμα σε χρειαστεί, σαφώς μπορεί να περάσετε καλά και να του εμπιστευτείς [I]ορισμένα[/I] πράγματα, αλλά στο τέλος δε θα μπορείς να του μιλήσεις για τη δική σου καψούρα από φόβο μήπως τον πληγώσεις. Επιπλέον είναι άβολο να ξέρεις ότι απλά πράγματα, όπως πχ μια αγκαλιά ή ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο, γι’ αυτόν μπορεί να σημαίνουν πολλά περισσότερα από εσένα…

Θα πρέπει κι οι [B]δυο[/B] να σκέφτονται το ίδιο για να είναι πραγματική φιλία.
Από κει και πέρα, στα πλαίσια παρέας όπου κατά κύριο λόγο μιλάμε για [I]συνδιασκεδαστές[/I] (λίγα άτομα από αυτά με τα οποία βγαίνουμε είναι στ’ αλήθεια “κοντινά μας πρόσωπα”), μπορεί να βγαίνεις και με ένα άτομο στο οποίο αρέσεις και ούτε γάτα ούτε ζημιά, το παραβλέπεις και κάνετε το χαβαλέ σας…

William, γιατί θα πρέπει να μπαίνει σε κουτάκι όμως το τι είναι φιλία; Kάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Θέτοντας ως βασική προϋπόθεση το να σκέφτονται και οι δυο το ίδιο, ιδωμένο υπό ένα άλλο πρίσμα, είναι απλώς αποστειρωμένη συμφωνία τύπου “συμφωνούμε πως πρέπει να μοιραζόμαστε όσα μας συμβαίνουν με κάποιον, εσύ μου κάνεις σ’ αυτό γιατί δεν μου κάνεις στο άλλο, deal”. Πού είναι η θυσία σε αυτό, πού είναι η αφοσίωση, πού είναι η εμβίωση; Γιατί μια -πάρα πολύ συχνά ψευδής- αίσθηση άνεσης είναι σημαντικότερη από τα παραπάνω; Γιατί είναι φιλία το να έχεις μια -χωρίς ρίσκο- άνεση να μπορείς να μοιραστείς τα πάντα και δεν είναι φιλία το να θυσιάζεις ένα κομμάτι αυτής της λυτρωτικής διαδικασίας ώστε να προστατέψεις τον άλλον; Δεν είναι ειλικρινές το να παλέψεις μια άβολη κατάσταση; Είναι η φιλία εξ ορισμού κάτι εύκολο ή κάτι που δεν σε πληγώνει; Τη βρίσκουμε εξ ορισμού σε μόνο μία μορφή; Όπου υπάρχει έρωτας δεν σημαίνει ότι σταματάει να υπάρχει φιλία, απλώς στην περίπτωση που ο έρωτας είναι μονόπλευρος η φιλία είτε γίνεται μετ’ εμποδίων είτε διακόπτεται… εφόσον επικρατήσει ο εγωισμός και η κτητικότητα όμως.

Τι καταιγισμός ερωτήσεων ήταν αυτός, Παναγιά μου;;; :stuck_out_tongue: Τελοσπάντων, συνήθως μετά από ένα-δύο ερωτήματα ακολουθεί και μια [I]θέση-απάντηση[/I], η οποία εδώ απουσιάζει προφανώς ως αυτονόητη. Θα σου απαντήσω, λοιπόν, βάσει του τι τελικά κατάλαβα απ’ όσα γράφεις:

Κατ’ αρχάς, δεν είναι ότι βάζω σε κουτάκι το τι είναι φιλία. Απλώς για να προσεγγίσεις ένα θέμα/κατάσταση πρέπει να έχεις κατά νου έναν ορισμό για να μην καταφύγεις σε αοριστίες. Για μένα, λοιπόν, η [I]αληθινή[/I] φιλία στηρίζεται στην ειλικρίνεια. Το ότι υποστηρίζω, επομένως, ότι σε περίπτωση που ο ένας εκ των δύο νιώθει κάτι ερωτικό δεν μπορεί να το δει τελείως φιλικά (επαναλαμβάνω ΆΛΛΟ αν γίνεται τα δυο αυτά άτομα να εξακολουθήσουν να κάνουν παρέα- αναφέρομαι στην “κολλητή φιλία”) το δικαιολογώ λόγω της απουσίας πλήρους ειλικρίνειας από την πλευρά και των δύο.

Τώρα, αυτά που γράφεις περί θυσίας, αφοσίωσης κλπ. είναι πολύ αόριστα και θεωρητικά έτσι όπως τα θέτεις και δεν μπορώ να απαντήσω, αν δεν τα συγκεκριμενοποιήσεις μέσα στη θέση σου. Πάντως, επειδή λες πως η φιλία είναι κάτι δύσκολο και πληγώνει, συμφωνώ πως είναι έτσι και σαφώς δεν πρέπει να επιδιώκουμε μια εύκολη κατάσταση, γιατί στο κάτω-κάτω η ομορφιά είναι στο να κοπιάζεις για κάτι που θες να κρατήσεις. Παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο κρίνω πως είναι άσχετο με το θέμα που συζητάμε, γιατί στην περίπτωση αυτή δεν τίθεται το θέμα του “κόπου” και της “ευκολίας”, αλλά του τι θες. Στη φιλία [I]πρέπει[/I] να υπάρχουν άνεση και οικειότητα και όταν υπάρχει το ερωτικό στοιχείο αυτά εκλείπουν. Επιπλέον, ο έρωτας μας ωθεί να συμπεριφερόμαστε αλλόκοτα κάποιες φορές, άρα δεν είμαστε πάντα ο εαυτός μας (πάλι απουσία ειλικρίνειας).

Κοίταξε, από την άποψη ότι μπορεί να υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον και αγάπη, συμφωνώ απόλυτα- ειδικά εφόσον κατά την άποψή μου, η αγάπη δε διαχωρίζεται σε φιλική και ερωτική, είναι το ίδιο. Όμως το αν διακόπτεται η φιλία δεν οφείλεται στην κτητικότητα και τον εγωισμό, αλλά στο ότι πραγματικά υπάρχουν δυσκολίες να κρατήσει (το άλλο άτομο νιώθει πολύ άβολα και το ξέρω από προσωπική εμπειρία) Δε γίνεται να ανοίγεσαι το ίδιο ούτε είναι εύκολο να συζητάς τα συναισθηματικά σου (στις νεαρές τουλάχιστον ηλικίες παίζουν ρόλο οι μικρολεπτομέρειες και καθότι στους εφήβους η διάθεση συχνά καθορίζεται από τέτοια θέματα, είναι δύσκολο να πεις πως μπορείς να το αγνοήσεις) ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή νοιάζεσαι για τον άλλον και δε θες να τον πληγώσεις. Επίσης, όταν βλέπεις τον άλλον να ελπίζει, ενώ ξέρεις πως είναι μάταιο, θεωρείς πως ίσως για το καλό του είναι προτιμότερο να απομακρυνθείς…

Τι καταιγισμός ερωτήσεων ήταν αυτός, Παναγιά μου;;; Τελοσπάντων, συνήθως μετά από ένα-δύο ερωτήματα ακολουθεί και μια θέση-απάντηση, η οποία εδώ απουσιάζει προφανώς ως αυτονόητη. Θα σου απαντήσω, λοιπόν, βάσει του τι τελικά κατάλαβα απ’ όσα γράφεις:

Στην προκειμένη τα ερωτήματα είναι ουσιαστικά και η θέση, η οποία δίνεται και χωρίς τη μορφή ερώτησης στις δυο τελευταίες γραμμές, δεν θεώρησα κάτι αυτονόητο! Συγγνώμη πάντως αν σε κούρασαν οι ερωτήσεις :stuck_out_tongue:

Κατ’ αρχάς, δεν είναι ότι βάζω σε κουτάκι το τι είναι φιλία. Απλώς για να προσεγγίσεις ένα θέμα/κατάσταση πρέπει να έχεις κατά νου έναν ορισμό για να μην καταφύγεις σε αοριστίες. Για μένα, λοιπόν, η αληθινή φιλία στηρίζεται στην ειλικρίνεια. Το ότι υποστηρίζω, επομένως, ότι σε περίπτωση που ο ένας εκ των δύο νιώθει κάτι ερωτικό δεν μπορεί να το δει τελείως φιλικά (επαναλαμβάνω ΆΛΛΟ αν γίνεται τα δυο αυτά άτομα να εξακολουθήσουν να κάνουν παρέα- αναφέρομαι στην “κολλητή φιλία”) το δικαιολογώ λόγω της απουσίας πλήρους ειλικρίνειας από την πλευρά και των δύο.

Συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρξει ειλικρίνεια για να υπάρξει φιλία, αλλά από 'κει και πέρα εξισώνεις την ερωτική επιθυμία του ενός με ανειλικρίνεια (από τη μεριά και των δυο). Η ερωτική επιθυμία είναι απλώς αυτό που λένε και οι λέξεις, τίποτα παραπάνω. Αν ακολουθήσει ανειλικρίνεια είτε από τον ένα είτε και από τους δυο, αυτό είναι κάτι ξεχωριστό? ουσιαστικά πρόκειται για μια κοινωνική σύμβαση που τους βγάζει από μια θεωρητικά άβολη κατάσταση. Λέω θεωρητικά γιατί ναι μεν αυτό συμβαίνει στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αλλά όχι πάντα. Το αν θα συμβεί εξαρτάται από το πώς αντιμετωπίζουν γενικότερα το ερωτικό ζήτημα αυτοί οι δυο άνθρωποι. Δεδομένου ότι στον σύγχρονο δυτικό κόσμο το σεξουαλικό είναι από τα μεγαλύτερα ταμπού, δεν είναι παράξενο που τέτοιες περιπτώσεις οδηγούν σε αμηχανία, άβολες καταστάσεις και ανειλικρίνεια. Κοινώς, η ανειλικρίνεια, όταν αυτή προκύπτει, είναι αποτέλεσμα της δυσλειτουργικής αντίληψης της κοινωνίας πάνω στο σεξουαλικό, μια αντίληψη άκρατα κτητική και εγωιστική.

Τώρα, αυτά που γράφεις περί θυσίας, αφοσίωσης κλπ. είναι πολύ αόριστα και θεωρητικά έτσι όπως τα θέτεις και δεν μπορώ να απαντήσω, αν δεν τα συγκεκριμενοποιήσεις μέσα στη θέση σου.

Καθόλου αόριστα, μπορείς να εντάξεις αυτά τα θεωρητικά στο ίδιο το παράδειγμα που έχουμε πιάσει (δυο πρόσωπα που είναι φίλοι και σε κάποιο σημείο γεννιέται σε ένα από τα δυο η ερωτική επιθυμία). Πες ότι αυτά τα δυο πρόσωπα συμφωνούν να μην μπλεχτούν ερωτικά, αλλά συνεχίζουν τη φιλική τους σχέση γιατί είναι κάτι σημαντικό και για τους δυο? προφανώς υπάρχει η έννοια της αφοσίωσης εδώ, αφού και οι δυο δέχονται να βαδίσουν σε μια κατάσταση που ίσως τους πληγώσει.

Πάντως, επειδή λες πως η φιλία είναι κάτι δύσκολο και πληγώνει, συμφωνώ πως είναι έτσι και σαφώς δεν πρέπει να επιδιώκουμε μια εύκολη κατάσταση, γιατί στο κάτω-κάτω η ομορφιά είναι στο να κοπιάζεις για κάτι που θες να κρατήσεις.

Δεν λέω ακριβώς αυτό. Τίποτα δεν είναι εξορισμού δύσκολο ή εύκολο, αυτό απλώς προκύπτει. Το θέμα είναι πώς αντιδράει ο καθένας στις δυσκολίες που πιθανώς θα του παρουσιαστούν. Επίσης, σε καμιά περίπτωση δε δέχομαι ότι ΠΡΕΠΕΙ κάποιος να κοπιάζει για κάτι που του αρέσει. Αν χρειαστεί, ναι, να κοπιάσει, αλλά η ομορφιά είναι αυθύπαρκτη όχι προϊόν μόχθου. Η αυξημένη ευχαρίστηση που λαμβάνει κάποιος έπειτα από προσπάθεια, είναι ουσιαστικά μηχανισμός ώστε να δικαιολογηθεί ο κόπος που έκανε για κάτι που έπρεπε ούτως ή άλλως να έχει.

Παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο κρίνω πως είναι άσχετο με το θέμα που συζητάμε, γιατί στην περίπτωση αυτή δεν τίθεται το θέμα του “κόπου” και της “ευκολίας”, αλλά του τι θες. Στη φιλία πρέπει να υπάρχουν άνεση και οικειότητα και όταν υπάρχει το ερωτικό στοιχείο αυτά εκλείπουν. Επιπλέον, ο έρωτας μας ωθεί να συμπεριφερόμαστε αλλόκοτα κάποιες φορές, άρα δεν είμαστε πάντα ο εαυτός μας (πάλι απουσία ειλικρίνειας).

Το τι θέλεις όμως μετατρέπει την άνεση και την οικειότητα σε “θέλω” κι όχι σε “πρέπει”. Αν αυτά είναι που ψάχνεις εσύ σε μια φιλία ? δεκτό και σεβαστό. Το γιατί το ερωτικό στοιχείο αφαιρεί αυτά τα χαρακτηριστικά το εξήγησα στην πρώτη παράγραφο. Επίσης, όταν αναφέρεται η ειλικρίνεια, δεν νομίζω πως μπορεί κάποιος να αποκλείσει από την κουβέντα τον κόπο, γιατί, αν μη τι άλλο, δεν υπάρχουν πολλά δυσκολότερα πράγματα να κατορθώσει κάποιος όσο το να είναι ειλικρινής.

Κοίταξε, από την άποψη ότι μπορεί να υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον και αγάπη, συμφωνώ απόλυτα- ειδικά εφόσον κατά την άποψή μου, η αγάπη δε διαχωρίζεται σε φιλική και ερωτική, είναι το ίδιο.

Μπορεί να υπάρξει αγάπη χωρίς ειλικρίνεια και δεν μπορεί να υπάρξει φιλία; Περίεργα μου τα λες; :stuck_out_tongue: Νομίζω η έννοια της αγάπης και της φιλίας μπλέκονται μεταξύ τους, η μια προϋποθέτει την άλλη, ενώ και οι δυο έχουν απαραίτητη συνθήκη την ειλικρίνεια.

Όμως το αν διακόπτεται η φιλία δεν οφείλεται στην κτητικότητα και τον εγωισμό, αλλά στο ότι πραγματικά υπάρχουν δυσκολίες να κρατήσει (το άλλο άτομο νιώθει πολύ άβολα και το ξέρω από προσωπική εμπειρία) Δε γίνεται να ανοίγεσαι το ίδιο ούτε είναι εύκολο να συζητάς τα συναισθηματικά σου (στις νεαρές τουλάχιστον ηλικίες παίζουν ρόλο οι μικρολεπτομέρειες και καθότι στους εφήβους η διάθεση συχνά καθορίζεται από τέτοια θέματα, είναι δύσκολο να πεις πως μπορείς να το αγνοήσεις) ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή νοιάζεσαι για τον άλλον και δε θες να τον πληγώσεις. Επίσης, όταν βλέπεις τον άλλον να ελπίζει, ενώ ξέρεις πως είναι μάταιο, θεωρείς πως ίσως για το καλό του είναι προτιμότερο να απομακρυνθείς…

Δύσκολο προφανώς και είναι, δεν διαφωνώ. Η κτητικότατα κι ο εγωισμός έγκεινται στο ότι κάποιος μόνο θα πληγωθεί αν μάθει πως αυτός για τον οποίο υποτίθεται ότι νοιάζεται θα είναι ευτυχισμένος δίπλα σε έναν τρίτο. Αν δεις κάποιον που εκτιμάς να είναι ευτυχισμένος, είσαι ευτυχισμένος κι εσύ, αν όχι - κάτι παίζει. Έτσι όπως το βλέπω εγώ παίζει κτητικότατα, γιατί ως μη αυθύπαρκτα όντα ψάχνουμε σημεία αναφοράς της ευτυχίας μας έξω από τον εαυτό μας.

Τα παραπάνω όσον αφορά στην περίπτωση του αν μπορεί να υπάρξει φιλία όταν ο ένας από τους δυο είναι καψούρης. Στο γενικότερο πλαίσιο του αν μπορεί να υπάρξει φιλιά μεταξύ δυο δυνητικών εραστών και το γιατί οι περισσότεροι σπεύδουν να το αποκλείσουν? λίγο πολύ το πρόβλημα για μένα έχει την ίδια αφετηρία. Την πατριαρχική κοινωνία και τις νόρμες που αυτή έχει επιβάλει. Αυτοί οι επιβληθέντες κανόνες έρχονται παρέα με τα πρότυπα συμπεριφοράς των φύλων και πολλά συμπλέγματα όπως ο μισογυνισμός, η μισανδρία, η ομοφοβία, η υπέρμετρη ανδροπρέπεια και κυρίως ο φόβος προς τη θηλυκότητα. Όλα αυτά πλέον έχουν μπλεχτεί μεταξύ τους και πολλές φορές είναι δυσδιάκριτο ποιο είναι απόρροια του άλλου. Αποτέλεσμα όλων αυτών πάντως είναι η αντικειμενοποίηση των φύλων, η αυτοσιχασιά και η κάθε μορφής βία και επιθετικότητα. Από τη στιγμή που η κοινωνία θέλει τον άντρα κυνηγό, κουβαλητή και γενικά το άλφα μέηλ το σωστό, είναι επόμενο πως ότι μπορεί να τον κάνει να φαίνεται (όχι να είναι) λιγότερο ΑΝΤΡΑΣ, θα το απωθήσει, θα το μισήσει και θα το κυνηγήσει ώστε να συμμορφωθεί με τα κοινωνικά προστάγματα και να γίνει αποδεχτός. Πώς θα σου απαντήσει ο άλλος ότι μπορεί να βλέπει μόνον φιλικά μια γυναίκα όταν πρέπει κάθε μέρα να αποδεικνύει τον ανδρισμό του και τον ρόλο του στο σύνολο που καθορίζεται κυρίως από το φύλο του; Βέβαια, όλα αυτά έχουν αντίκτυπο και στη φιλία μεταξύ των ανδρών (ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό).

Αρχικά είχα quotάρει τα ποστ της william wilson για να απαντήσω…
και επίσης και τα ποστ του somnambulist για να συμφωνήσω.

αλλά… τελικά συνειδητοποίησα ότι με υπερκάλυψε ο προλαλήσας… !
πραγματικά: RESPECT!

[SPOILER]Το μόνο που ίσως θέλω να προσθέσω είναι ότι τα ποστ της william wilson μου βγάζουν μια εξαιρετικά μεγάλη άρνηση στην ύπαρξη συναισθημάτων, και ιδίως του έρωτα…
Και έχω την απορία: γιατί η ύπαρξη της φιλίας προϋποθέτει μή ύπαρξη έρωτα?[/SPOILER]