Ε ωραία, επί της αρχής δε διαφωνώ.
Βέβαια η λογική λέει ότι για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει η αντίστοιχη κοινότητα να το διεκδικήσει, και να είναι αρκετά ισχυρή/πολυπληθής για να το πετύχει, έτσι;
Μπορεί να σου φαίνεται κάπως κυνικό αυτό, αλλά έτσι είναι. Στην κοινωνία όλα είναι θέμα συσχετισμών. Αν σε μια χώρα δεκάδων εκατομμυρίων υπάρχει μια εθνοτική/πολιτισμική μειονότητα κάποιων χιλιάδων (δεν το αναφέρω συγκεκριμένα για κάποια απ’ αυτές που ανέφερες ε - γενικά μιλάω) η οποία ξαφνικά απαιτήσει να μπει στα σχολεία η δική της διακριτή κουλτούρα, πιθανότατα δε θα αντιμετωπιστεί και πολύ σοβαρά. Αν όμως μιλάμε για μια κοινότητα εκατοντάδων χιλιάδων, το πράγμα αλλάζει, η φωνή της ακούγεται.
Ε, και; Δε σε ικανοποιεί αυτό; Δηλαδή εσένα το πρόβλημά σου με τα θρησκευτικά ήταν ότι “δε σ’ έκαναν καλό χριστιανό”; :razz:
Σοβαρά τώρα, το τι θα κάνουν με το δικό τους πολιτισμό και με τη δική τους θρησκεία είναι δικό τους θέμα και δε νομίζω ότι χρειάζεται να ανησυχούν γι’ αυτό οι υπόλοιποι. Εκτός κι να πιστεύουν -ξαναλέω- ότι αυτά τα καινούρια μαθήματα θα προωθήσουν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό μέσα απ’ το σχολείο (!), οπότε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι απλά στην καλύτερη βλάκες και στη χειρότερη επικίνδυνοι ρατσιστές.
Βρε μάνα μου, γιατί μπερδεύεσαι; Άλλο πώς θα νιώσει μέρος της αγγλικής κοινωνίας, κι άλλο πώς (δε) θα νιώσει μέρος της αγγλικής ιστορίας, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν αφορά μόνο στην [I]τρέχουσα[/I] αγγλική κοινωνία αλλά σε όλες τις αγγλικές κοινωνίες που προηγήθηκαν. Κατά τ’ άλλα η ερώτησή σου δεν έχει νόημα, γιατί δεν αφορά μόνο στους μουσουλμάνους. Σωστή ιστορία είναι η πραγματική ιστορία. Οπότε απ’ αυτή την άποψη το καλύτερο θα ήταν να μαθαίνουν ΟΛΟΙ την πραγματική ιστορία της χώρας τους - με τα θετικά της και τ’ αρνητικά της.
Μάλλον έκανα λάθος που σου ζήτησα αυτά τα λινκς, γιατί δεν έχει νόημα να καθόμαστε να ψάχνουμε όλες τις νομικές και μη λεπτομέρειες του ισλαμικού νόμου - που στην τελική δεν αφορά σε μας. Αλλού είναι η ουσία.
Ας δεχτούμε ότι ο ισλαμικός οικογενειακός νόμος ή πώς-αλλιώς-λέγεται δεν αντιμετωπίζει ισότιμα τα δύο φύλλα. Ε, αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Το θέμα είναι ότι πώς τα συγκεκριμένα “Συμβούλια” [B]ερμηνεύουν[/B] και [B]εφαρμόζουν στην πράξη[/B] τον ισλαμικό νόμο. Και επαναλαμβάνω ότι αίσθησή μου απ’ αυτά που έχω διαβάσει είναι ότι στόχος τους - έστω κι αν δε δηλώνεται ρητά - είναι να προστατεύσει τα δικαιώματα της μουσουλμάνας γυναίκας όσο μπορεί μέσα στα πλαίσια του ισλαμικού νόμου, για λόγους που έχουν να κάνουν με το “image”, με την “έξωθεν καλή μαρτυρία” του Ισλάμ. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά αυτή είναι η εντύπωση που μου έχει δημιουργηθεί (btw, για ξαναδιάβασε λίγο αυτό το απόσπασμα από τις faq που μου παρέθεσες, γιατί μάλλον κάτι δεν έχεις πιάσει: έχω την εντύπωση ότι αυτή η διάταξη [B]υπέρ της γυναίκας[/B] λειτουργεί - ως αποδεικτικό στοιχείο υπέρ της στην εκδίκαση της υπόθεσης).
“Γιατί να υπάρχει” αυτό που κάνουν τα Συμβούλια;
Ξέρω γω; Δεν υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει, στο ξαναλέω. Απ’ τη στιγμή που ξεκαθαρίζουν ότι δεν έχουν νομική ισχύ και ότι απευθύνεται σ’ αυτά όποιος θέλει για τους δικούς του λόγους να πάρει θρησκευτικό διαζύγιο, και απ’ τη στιγμή που υπάρχουν όντως εκατοντάδες άνθρωποι που απευθύνονται σ’ αυτά, η ερώτηση αντιστρέφεται:
Γιατί να μην υπάρχει;
Εν πάσει περιπτώσει η ανισοτιμία των δύο φύλλων δεν είναι κάτι ξένο προς τις άλλες θρησκείες. Εδώ μέχρι σχετικά πρόσφατα η Καθολική Εκκλησία δεν αποδεχόταν τα διαζύγια, το προγαμιαίο σεξ, το σεξ με προφύλαξη, και, και, και. Αυτά τα φαινόμενα όμως νομιμοποιήθηκαν de facto και εν τέλει και de jure στις περισσότερες χριστιανικές χώρες του κόσμου, όχι επειδή ήρθε κάποια άλλη θρησκεία να πει “ε, κύριοι της Καθολικής Εκκλησίας, πόσο πίσω παίζει να είστε; keep up please”, αλλά επειδή μέσα στα πλαίσια των ίδιων των κοινωνιών ωρίμασαν οι συνθήκες για να ξεπεραστούν τέτοιου είδους “παλιές” αντιλήψεις και οι επίσημοι θρησκευτικοί φορείς απλά δεν είχαν άλλη επιλογή απ’ το να αποδεχτούν αυτό το γεγονός. Δε νομίζεις ότι και οι μουσουλμάνοι έχουν το δικαίωμα να περάσουν αυτή τη διαδικασία από μόνοι τους, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις και υποδείξεις;
(Ελπίζω να μη μου αντιτάξεις σ’ αυτό ότι “δηλαδή αν συνέβαινε το αντίστροφο με κάποια χριστιανική μειονότητα σε μια ισλαμική χώρα, τι θα γινόταν;”)
Και εδώ επιστρέφουμε για άαααααλλη μια φορά σ’ αυτό που προσπαθώ να σου πω εδώ και τόσες σελίδες αλλά για κάποιο λόγο σα να το “προσπερνάς” κάπως: ότι καλό είναι (ως ένα βαθμό) να γίνεται αντιθρησκευτική πολεμική, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία [B]ποιός την κάνει και σε σχέση με ποιά θρησκεία.[/B] Π.χ. μου λες ότι είναι “πολυσυζητημένα” τα θέματα που έχουμε με το χριστιανισμό και “τα ξέρουμε καλά έτσι κι αλλιώς”. Α! Δηλαδή σε φάση “καθαρίσαμε λίγο-πολύ με το χριστιανισμό, οπότε ας πιάσουμε και τις υπόλοιπες θρησκείες τώρα”;
Ε σόρι ρε μαν αλλά δεν πάει έτσι. Ο λόγος που εγώ κι εσύ την πέφτουμε στους παπάδες και τους χριστιανοταλιμπάν και όλες αυτές τις μαλακίες, είναι επειδή μας αφορούν άμεσα, επειδή κάποτε βαφτιστήκαμε χριστιανοί ορθόδοξοι και θέλουμε σαν λαός να ξεπεράσουμε τα “βαρίδια” της συγκεκριμένης θρησκείας. Με το Ισλάμ, πού ακριβώς κολλάμε;
Αν, τελείως υποθετικό σενάριο τώρα όμως, ιδρυόταν κάποια στιγμή μια ελληνική “Εκκλησία του Αλλάχ” ή κάτι τέτοιο (προσοχή: ΔΕ μιλάω για τη λατρεία που ασκείται από τους μουσουλμάνους μετανάστες στην Ελλάδα), και με κάποιον τρόπο αποκτούσε πολύ μεγάλη δύναμη και επιρροή και προσπαθούσε να επιβάλει νόμους, ξέρω γω, για το τι πρέπει να φοράνε οι γυναίκες, για το τι κρέας μπορούμε να τρώμε και τι όχι, για το πότε μπορούμε να κάνουμε σεξ και πότε όχι κτλ., κοινώς να μας πάει σαν κοινωνία κάμποσους αιώνες πίσω…
…ε τότε, δεν το συζητώ, θα είχαμε κάθε λόγο και κάθε δικαίωμα να αντιδράσουμε και να βγούμε να πούμε “τι λέτε ρε φορμόληδες, για ελάτε κατά δω να μας κλάσετε τ’ αρχίδια”.
Όταν όμως μιλάμε για μια θρησκεία που έρχεται απ’ έξω και που συνδέεται κατά κύριο λόγο μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο φυλετικό background (Αραβική φυλή), εμάς δε μας πέφτει λόγος. Η μόνη υποχρέωση που έχουμε είναι να σεβόμαστε τα πιστεύω τους κατά τον ίδιο τρόπο που οφείλουμε γενικά να σεβόμαστε οποιαδήποτε θρησκευτικά πιστεύω, και από κει και πέρα, η ίδια η ζωή θα λύσει τα θέματα που υπάρχουν στο εσωτερικό αυτής της θρησκείας. Αν θέλουμε “ως Δύση” να τους διευκολύνουμε να φτάσουν γενικά στο στάδιο στο οποίο βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι περισσότερες χώρες με χριστιανικό παρελθόν και παράδοση (όπου υπάρχει λίγο-πολύ μια απάθεια σχετικά με το “τι λέει η θρησκεία” για το τάδε ή το δείνα ζήτημα, και όπου εκατομμύρια άνθρωποι ζουν μια χαρά κανονικότατα τις ζωές τους χωρίς καμία “θεϊκή παρουσία”), πρέπει α) να μην ανακατευόμαστε στα του οίκου τους και β) να αφήσουμε επιτέλους ήσυχες τις χώρες τους, τους λαούς τους, τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, τους φυσικούς τους πόρους, τις κυβερνήσεις που ψηφίζουν κτλ., και έτσι να αφήσουμε την Ιστορία σ’ αυτές τις χώρες να ξεδιπλωθεί όσο γίνεται πιο “φυσιολογικά”, όπως έγινε σχεδόν σε ολόκληρη τη χριστιανική Δύση.
(Φυσικά, στην ουσία δεν υπάρχει κανένα “εμείς ως Δύση” αφού σε κάθε κοινωνία υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα και στην πραγματικότητα διαφορετικοί κόσμοι, οπότε από κει και πέρα ξεκινά η άμεσα πολιτική κουβέντα σχετικά με το πώς θα γίνουν όλα τα παραπάνω)
Όπως πολύ εύστοχα είχε γράψει κάποτε το παλικάρι που τρέχει το stand-up comedy archives blog, με αφορμή δύο αντίθετες περιπτώσεις θρησκευτικής φύσης διαμαρτυριών (η μία μουσουλμανική και η άλλη χριστιανική), “η ελευθερία της έκφρασης δεν δοκιμάζεται σε βάρος των κάθε φορά άλλων, αλλά όταν αφορά αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας”. Φυσικά μιλούσε για μια πολύ συγκεκριμένη πλευρά του θέματος, αλλά νομίζω ότι αυτό που είπε μπορεί να εφαρμοστεί γενικά πάνω στο ζήτημα της θρησκείας και της καταγωγής.
[/SPOILER]