Ήταν αηδία και κακόγουστο και απορώ με το γούστο σας.
Θα κλειδώσω το θρεντ.
edit. Εντάξει, game’ s over. 
ε, εγω το ειδα. αλήθεια λεει το κλειδωσε.
Ναι αλλά μη διαδοθεί παραέξω. :p:lol:
Όταν τα πρέπει γίνονται πόνοι
Τότε οι φόβοι γίνονται φόνοι
Που είσαι όνειρό μου;
Χαραγμένο να σε ζήσω,
Να σε αφήσω να ζήσω το μετά;
Ήρωα δεν έχω και δύναμη ζητώ
Να σε κρατήσω και να φτάσω ψηλά
Σαν όνειρο και εγώ
Με φως λευκό και δυνατό να σε οδηγώ
Στης μέρας σου τα άδεια μυστικά?
[CENTER]Άνεμων δοξασίες κάπου υπάρχουν ιστορίες?.[/CENTER]
ονειρα και λεξεις χαμενες υποθεσεις των αναμαρτητων η αρχη, υποθεσεις που χανουν την στιγμη…
Καλό μήνα!
Δεύτερη φορά που αποτολμώ να δημιουργήσω δημοσίως. Οι στίχοι που ακολουθούν είναι σαφώς εμπνευσμένοι από Bathory και Primordial και θέλω να πιστεύω ότι οι μη “πασιφιστές” θα έχουν κάτι καλό να πουν. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν είναι πολύ καλοί, γιατί το βάρος δόθηκε στο τέλος. Τέλος πάντων, ας τους αφήσω να μιλήσουν οι ίδιοι.
[I]The Partisan’s Requiem
So the cards are now in the open
The end of the line is close
Nowhere left to run or hide
Broken bodies, freezing toes
Thunders roar in the winter sky
Bathing weapons in the last decision’s light
They could not grant us all that we yearned
But their swansong won’t mark pitiful suicide
…not without one last fight!
And we’ll be plunging into chaos
Expose these wretched piles of flesh
To death and destruction
In exchange for some of their heads
Nothing much or significant
Nothing particularly great
Maybe just a consolation
For the blackness of our fate[/I]
[B]ενα σε ραπ ρυθμους το ειχα γραψει 1 χρονο πριν
ακου μικρη μου εισαι η ψυχη
μου πρσφερεις ηδονη ακατανικητη
μα η καρδια μου δεν θελει αυτην την ευχαριστιση
γιατι απο παιδι μικρο εχω μαθει να ξεπερνω
το καθε βασανο
γιατι εχω μαθει να μιλω και να λεω ευχαριστω στο καθε περαστικο
που θα μου δωσει ενα ψιλο για να πιω το καθαρο το κονιο
μα οταν ερθει η ωρα να το παρω θα προσεχω να μην ντοπαρω
γιατ εχω μαθει να κοντρολαρω τον ευατο μου με ενα κολαρο
μπορει να ποναει αλλα αυτη η αισθηση γαμαει
γιατι το ραπ ειναι μια αλλη ιστορια για ατομα με ηθη και αξια για μενα και για σενα ειναι ολα ιδια
λεφτα σκατα και τα λοιπα ειναι ολα μια χαρα οταν εχεις την υγεια
ρεφρεν με γυναικεια φωνη αλλα ντογκ μοδερ
ξεπερασετο ηρθε η στιγμη
νιασε το θανατο ξανα σε σενα
ασε το ψεμα να καει με σενα
και μη ρωτας για μενα
χ2
ζωντανος η νεκρος δεν εχει σημασια
φτανει να σαι εκει για την τελευταια την κηδεια
γιατι οτΑν πεθανω οι αλλοι θα με ξεχασουν,θα βγουν θα διασκεδασουν
θα τα πιουν και θα τα σπασουν
μα στο τελος θα με ξεπερασουν
δωσε στον ευατο σου την ηδονη
και την καθαρη ευχαριστηση
και μη ξεχασεις να μην πεθανεις στην χλιδη
γιατι η χλιδη προκαλει παραζαλη που οταν ξεπροβαλλει
νιωθεις τον ευατο σου να τα χανει δεν πρεπει να συμβει αντιμετωπισετο
νιωσε την στιγμη και ξεχασετο
θανατος και ζωη στην ιδια σκηνη
μα να ναιι εκει οταν θελει το τελευταιο αντιο να πει[/B]
Το χα ποσταρει παλιά το ποσταρω και τωρα μπας και το δει ο νιβο και με παρει στο φαμιλυ.
just when i thought i’d seen it all,
she shone just like a ray of light,
she broke the chains around my heart
and gave me wings to fly …
(fragment)
όχι ακριβώς για τραγούδι.
quoted for KVLT
ΑΕΙΦΥΓΙΑ
Το φως δε μπαινει πια απ? τα παραθυρα
Γερνοντας εμαθε να κανει
Ελιγμους αποφυγης
Συριζοντας,
Θρηνωντας την πρωτη δυναμη του.
Καμια γρυλια δεν του αντιστεκοταν
-μπαινοντας-
ξυπνουσε συνειδησεις και
οραματα, ραντιζοντας
τα προσωπα με αγιασμο
της αμαρτιας.
Τιτανια σπιτια τυφλα
Ανικανα πια
Να δουν
Το ετοιμοθανατο φως,
Απαλλαγμενα
Απο ανθρωπους που κοιμουνται και
Που
Δε θα ξαναξυπνησουν.
Χειρουργος ο χρονος με
Ματωμενη ποδια,
Που ευνουχιζει τα παιδια του
Με υπερλαμπρο νυστερι
Κοβει αρτηριες
Συναισθηματων,
Με αλλοιθωρα ματια πετα τη
Μακροθεν σταματημενη
Καρδια του γνησιου παθους.
Ευπροσδεκτοι επουρανιοι γιατροι
Ξεριζωστε μου το αποστημα
<<Αγαπη>>
με φροντιδα,να
Στερηθω
Σκουπιδοτενεκεδες υποσχεσεων
Και απ? τα αμειλικτα
Νυστερια σας να βγω,
Ασημαδευτος.
Σαν ενα καινουριο σπιτι ψηλο,
Διχως παραθυρα
Με μπουκωμενες χαραμαδες
Προκλησεων ,
Να ατενιζω ανεκφραστος
Την αθλια ακτινοβολια
Του επιταφιου φωτος σας.
ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΟΝ
Μολις εκλαψα
Αρχισαν να ξεπεταγονται
Ακριδες κουβαλωντας
Κομματια απ? τα ματια μου.
Στιγμη τη στιγμη
Μεγαλωσαν
Θεριευοντας ατενιζαν,
Μειδιομενες
Δυο ματωμενες γουβες.
Με τιτανιο μισος
Καταχθονιων πολεμιστων ετοιμαστηκαν,
Να εκδικηθουν
Τα βιαιη εξοδο τους απο το
Ανυποψιαστο κρανιο.
Μεσ? στις ιαχες της επιθεσης
Τους ακουσα να λενε:
Το εγκλημα του
Κλαμματος τιμωρειται μονο
Με θανατο.
Και αμεσως χωρις οικτο
Κατασπαραξαν αργα
Ολα τα μελη μου
Προσεχτικα
Συνθλιβοντας τη θλιψη
Για παντα
Χωρις αιματα και
Αναμνησεις.
Μολις εκλαψα.
με ξερασαν αγριοι καιροι
σε αποκρημνα βραχια και στενα δρομακια να συρθεις να βρεις να ξεψυχισεις
σαν θα πεθανει η ανθρωπια βιασου και μην ντραπεις να μ αναστησεις
αυτο μπορεσα και εγραψα,αλλα δεν υπαρχει συνεχεια
Επειδη εχω καιρο να το τιμησω το τοπικ 
[I]Η αυλαια πεφτει
Τα φωτα σβηνουν
Στην σκηνη τιποτα,παρα μονο μια σκια που τρεμοπαιζει
Παιζει τον ρολο της…ακομα
Η αυλαια πεφτει
Μα καποιοι ρολοι δε σταματανε
Συνεχιζουν να τραγουδανε,
Το κοινο αμηχανο, οταν τους λενε ποσο πονανε
Βλεμματα ψυχρα που καινε ακομα περισσοτερο ευαισθητες καρδιες
Η αυλαια επεσε
Δε φαινεσαι παρα μονο ακουγεσαι
…στον κανεναν
Βουρκωνεις, οχι επειδη η παρασταση σου κανεναν δε μαγευει
Αλλα για την κιθαρα που πενθιμα κρατας, και μαζι της μελωδικα θρηνεις
Η μονη που σε συντροφευει[/I]
Ρε Μάνο δεν τα λες καλά, δεν τα εξηγείς ωραία
Αναστόπουλος είναι αυτό.
wild child…ανατριχιασα με τους στιχους σου
παιδια πολυ ωραια γραφετε…
και τωρα οι δικοι μου εχουν γινει κομματια οι περισσοτεροι σας βαζω μερικους
I want to burst into tears
Late at night I am mourning while you are sleeping
I loath the side effects of the ultra sickness
I loath the thorns around my flesh
Loath sounds a lot alike with love…
There is a huge wall that does not help me to reach the way out
Endless labyrinths make me feel confused and I need desperately to come out
To breath
To live
To love
Caged emotions and sadness
Makes the sickness worse
Fake promises to my wounded ego that tomorrow is the day that I will try harder to fight it
To fight something that a human body is unable to?.
THE EMBRYO IS DEAD DON?T FORCE HER TO LIVE
STOP HER FOR BREATHING
LET HER SOUL REST IN PEACE
Ρέπλικες
Ο κόσμος γεμίζει φιγούρες ψεύτικες
Μαγαζία χωρίς ενδιαφέροντα παίζουν άθλια μουσική
Ο Θεός του σκότους κυβερνά το υποσύνειδητο
Προσπαθώ να αντισταθώ αλλά ο αγώνας αυτός
δεν είναι δίκαιος
Τρένα περνάνε έξω απο το παράθυρο μου
Σπάνε οι ράγες και ετροχιάζονται τα όνειρα
Κάτι λεπτό υπάρχει στο πάγο
Μήπως είμαι εγώ που αγωνίζεται για ζωή;
YΓ
Ετοιμάζω ποιητική συλλογή μέσα στο έτος
με τίτλο
Εκφάνσεις μια νεκρής τέχνης
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ,ΠΤΩΜΑΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΑΜΕΝΑ ΚΑΙ ΧΙΛΙΟΙ ΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΚΡΟΣΥΡΤΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΛΥΣΣΑΣ,ΛΥΓΜΟΙ ΚΑΘΕ ΚΟΛΑΣΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΚΑΘΕ ΤΑΞΗ, ΚΙ Ο ΒΟΡΙΑΣ ΦΥΣΑΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.ΤΙΠΟΤΑ!..
ΜΑ ΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΚΟΜΑ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ
.ΧΑΘΕΙΤΕ! ΕΞΟΥΣΙΑ,ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,ΙΣΤΟΡΙΑ,ΚΑΤΩ!
ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΝΕ.ΤΟ ΑΙΜΑ!
Η ΦΛΟΓΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΑΡΚΕΤΑ!
…i bleed come and see
my scars my open scars
you draw a card
to see a fortune
bitter and sad…
…look at the sky
make up a lie
you failed to make me proud tonight
scream if you want
cry if you want
you lost all that you could
have won…
So you ride that old train
With no one there to meet
Shy and scared of the glares
Of people storming in
You’re staring at your feet
Avoiding everything
So you ride that old train
On a cornered seat
You’re just scratching on the window
Touching flashing scenery
Withholding inner screams
Afraid of everything
Not ready for the trip
Yet, you have to flee
When you can’t bear the cost
And nothing can be done
For all it’s worth
I feel your loss
We’re on the same crashing course
Aπλά respect
:bow2::bow2::bow2::bow2::bow2:
edw milaei poios
(poios pou)
i tourmpina pairnei mpros
poios to kanei to kamos
einai rono o mc
rono o albanos
mustikos panikos
gia osous den me 8eloun
sunexeia me zilevoun
arxidia me ksirevoun
exw parei fora apo kronia mekri twra
alodapos trelos me nomizei auti i xwra
re mastora hr8e i wra na deite ti diafora
elate na metrate edw kilobatora
kindinevoume edw doulevoume
apo keri se keri lefta mazevoume
eseis xazevete mono oneireveste
na ksepernate tous mpatsous pote den kserate
uparxei mpesa dw
se kati pragmatiko
krataw mia eu8ini skotwnw ton ratsimo
esi to ksereis auto kiklofofarei edw
mesa sto aitoliko kapnizw albaniko
edw parea pername wraia
kai sta sxoleia tou dromou
shkwnoume shmaia
nea agoraseta
mazeveta (dia)fimiseta
se filous miraseta
ksafnika dunata
sou xtupaei i kardia
fovase tin ali8eia omws einai arga
8eleis xastoukia na
8eleis tragoudia na
file gia na ksereis
egw se tirana
auto einai gia olous sas ka8ikia
gia olous sas pou me vrizete
egw edw 8a’mai kai amesa apanta
ALL MOTHEFUCKIN PUSSY ALL
Συγνώμη για τα γρεεκλισ :p:p:p
Πεινάω
Αφοδεύω
Τον παίζω
Δεν την παλεύω
Πάλι στο ροκίν φορούμ χαζέυω
Ακούω Αναθέμα αλλά την παλέυω
Λέτε ρε μάγκες να είμαι ο Χούλκ τον Τσοπάνα ρειβ?
ΥΓ
Η επόμενη συλλογή μου θα λέγεται τα κάφρικα τραγούδια του romantik_7