που να τα στείλουμε δηλαδή;
__Ελα ντε…!? :-k
__Για το επάγγελμα του στοιχουργου (ακόμα και ερασιτεχνικά) φαντάζομαι χρειάζονται “άκρες”. Δύσκολα να στείλεις κάπου τη δουλειά σου (δισκογραφική ή απευθείας σε καλλιτέχνη) και αν τους αρέσει να υπάρξει συνεργασία…
__Και η δική μου, πιο πολύ ερώτηση ήταν, ίσως εσείς που γράφετε να το είχατε ψάξει… Γενικώς ρωτάω τη γνώμη σας για να δω πως έχει η κατάσταση…
είχαμε φτιάξει και αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=G5IuO4I7sGU&fmt=18
εσκισε στο You tube αλλα άκρες μηδέν,έχω γράψει τους στίχους…
Πριν χαθείς στη σιωπή,
μ΄ άφησες μια πληγή.
Την κοιτώ… της μιλώ,
προσπαθώ να σε βρω.
Έλα ένα βράδυ στην αγκαλιά μου,
λούσε στο φως σου τη μοναξιά μου.
Φύγε όταν θες, δε θα σε κρατήσω,
θα έχω καινούρια πληγή νΆ αγαπήσω.
Το κενό ντύθηκα,
μες στο χτες κρύφτηκα.
ΣΆ άγγιξα, σΆ ένοιωσα,
το όνειρο έσωσα…
Έλα για λίγο μπες στο κορμί μου,
σπείρε ελπίδα στην άδεια ζωή μου.
Φύγε όταν θες, δε θα σε κρατήσω,
θα έχω καινούρια πληγή νΆ αγαπήσω.
Το τώρα σκαμπίλισα…
στα παλιά κύλησα
Χάραξα «σΆ αγαπώ»,
Στην καρδιά, στο μυαλό…
Έλα ένα βράδυ στην αγκαλιά μου,
λούσε στο φως σου τη μοναξιά μου.
Φύγε όταν θες, δε θα σε κρατήσω,
θα έχω καινούρια πληγή νΆ αγαπήσω.
μελλοποιημένο από “let me know”,απαγγελω εγώ:
http://www.box.net/shared/00cxvspuz1
[SIZE=“3”]πολύ δυνατοί στίχοι… μπραβοο [/SIZE]
[SPOILER]Ξύπνησες
Στεφανωμένη, χρυσοπλουμισμένη, η ανάσα σου σα φύσημα
Ροδόχρωμης Αυγής
Και η Άνοιξη έπαιζε μαζί σου, όπως η Μάνα με την Κόρη
Υγροί λαβύρινθοι
αντιφέγγιζαν τη λάμψη των ματιών σου
στο βάθος τους καταπνίγονταν ατελείωτοι χειμώνες
Άναρχες ηλιαχτίδες μπλέκονταν ζωηρά μέσα στα
Φλεγόμενα μαλλιά σου
Και το βάδισμα σου σαν εσπερινό αγέρι
χάιδευε τα πανιά τολμηρών θαλασσοπόρων
Ενώ τα καράβια τους ανακλούσαν το φως που ξεχύνεται από το
Φιλντισένιο σου κορμί
Όμως εγώ δεν ήμουν εκεί
Παρά περιπλανιόμουν σε ξεχασμένες πολιτείες
Μοσχομυρισμένες από φτηνά μπαχαρικά
Πολύχρωμα υφάσματα
Και υποσχέσεις αλλοτινών καιρών
Και η φωνή σου δεν ήταν παρά το χάδι της ερήμου
Ο ήχος του κύματος στην ακροθαλασσιά
Και το φεγγοβόλημα του έναστρου ουρανού
Να ήμουν νότες από μουσική
Να γινόμουν τραγούδι
Τραγούδι που θα πέταγε
Τραγούδι που θα έφτανε σε σένα
Και να μην είχα λαλιά, ούτε μορφή
Παρά ένα με τον αέρα να γινόμουν
Σαν αυτόν που κυματίζει στα μαλλιά σου
Τότε δε θα φοβόσουν τη σιωπή μου
Τότε δε θα φοβόμουν τη σιωπή σου
Και όσο η Μέρα δίνει τη θέση της στη Νύχτα
Όσο ο τροχός αιώνια γυρίζει
Το Σεληνόφως θα φωτίζει τον Χορό σου
Τα κεριά θα αστράφτουν σπαρμένα σε κρυμμένες παραλίες
Και τα νυχτολούλουδα θα φέγγουν σαν αγαπημένα καλοκαίρια
Όμοια με βάρκες σε θάλασσες αναμνήσεων θα αρμενίζουν
Και πάντα πίσω θα γυρίζουν
Στη μία εκείνη Στιγμή
Τότε που η Αιωνιότητα σταμάτησε μπροστά σου
Τότε που ο Χρόνος περίμενε τον ήχο της φωνής σου
Για να συνεχίσει να κυλάει
Να έκλεινα τη μία εκείνη Στιγμή
Να φύλαγα τη μυρωδιά της άνοιξης
Της αθωότητας
Σε ένα πολύχρωμο γυάλινο δοχείο
Και με ένα καπάκι σφιχτά να το κλείδωνα
Πολύτιμη ανάμνηση, χρόνων περασμένων,
Να σε ζούσα πάλι
Τώρα όμως, η φωνή σου χάνεται στη βοή του πλήθους
Και η ματιά σου πνίγεται
μέσα στην πόλη που σκοτώνει
Δε σε αναγνωρίζω, παρά σε εξώφυλλα περιοδικών
Και στις φαντασίες μιας νεαρής ψυχής
Με φτερά από κερί και προορισμό κάποιον ήλιο μακρινό
Ο ανοιξιάτικος χορός αντηχεί ήδη μακρινός
Ίσως ποτέ να μην υπήρξε
Ίσως ποτέ να μην υπάρξει
Όπως δεν υπήρξες και συ
Όπως ποτέ δεν υπήρξες
Δεν ήσουν παρά Νότες
Δεν ήσουν παρά ένα ανοιξιάτικο τραγούδι
Εκείνο που κάνει τα λουλούδια να ανθίζουν
Και τα χρώματα να φουντώνουν μες στις χειμωνιάτικες καρδιές
Μια καρδιά σαν τη δική μου[/SPOILER]
Πραγματικά συγχαρητήρια. Το έχεις το γράψιμο, κάποια κομμάτια μ’ αρέσουν πάρα πολύ, αν και συνολικά είναι λίγο πομπώδες για το γουστο μου. Φοβερή γλώσσα και λεξιλόγιο.
Αλήθεια ποίημα ή στίχοι για τραγούδι είναι? Και για να γίνω κ λιγάκι αδιάκριτος, αν το έγραψες για συγκεκριμένο πρόσωπο, τους έδωσες να τους διαβάσει τουλάχιστον?
Ωπ, θενξ ρε μαν! Ναι ίσως είναι λίγο πομπώδεις κάποιες εκφράσεις. 
Μου αρέσει η χρήση του λόγου πάντως, αν δεν ασχολούμουν με τα εικαστικά σίγουρα θα του έδινα μεγαλύτερη έμφαση…
Δε ξέρω αν είναι ποίημα ή κάτι άλλο, για τραγούδι δεν είναι πάντως, απλά έγραφα όπως μου βγαινε.
Δεν αφορά ένα συγκεριμένο άτομο. Περισσότερο συναισθήματα, που θα μπορούσαν να απευθύνονται σε πολύ κόσμο. Τα οποία όμως συναισθήματα φυσικά πάντα προκύπτουν απο συγκεκριμένες καταστάσεις συγκεριμένων ατόμων, που ενεργούν ως αφορμή θα λεγε κανείς, για να βγάλεις κάποια πράγματα απο μέσα σου… Αυτά και ανάλογη μουσική φυσικά.
Ελπίζω να σε κάλυψα.
«Σε ευχαριστώ»
Μες στη ζωή μου έρχονται στιγμές
που με τρομάζουν σαν άγριες κραυγές.
Και τότε εσύ, λες και νικάς το χτες,
με της αγάπης τη φλόγα τις καις.
Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ
κι ας μένεις πίσω όταν τρέχω εγώ.
Σε ευχαριστώ για όλα αυτά,
για τα μεγάλα μα και για τα μικρά.
Στον πόνο μου, μιλάς σαν μουσική,
μες στο χειμώνα γλυκιά Κυριακή.
Όταν σιωπώ, με παίρνεις αγκαλιά
και βάζεις στο κενό μου τρικλοποδιά.
Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ
κι ας μένεις πίσω όταν τρέχω εγώ.
Σε ευχαριστώ για όλα αυτά,
για τα μεγάλα μα και για τα μικρά.
Εχω καιρο να μποσταρω εδω.Ας κλαψω λιγο
[I]Ψηλα εκει…απο ενα βραχο σ αγναντευω.
Απ την κορυφη του ουρανου στην κορυφη της θλιψης
Ο κρυος αερας σου μεταφερει την ζεστασια μου
Η μορφη σου φθαρθηκε μεσα μου
Ψηλα εκει…και μακρυα.Μονο ετσι μπορω να σε βλεπω
Ψαχνω την φωλια σου στον οριζοντα, στο βαθος
Μονο φωτα που σιγοσβηνουν σαν το δικο μας παθος
Σε ειδα…προσπαθεια κανω το χαμογελο να δωσεις…δακρυσμενος
Να μ αρνηθεις μη φοβασαι, ειμαι ηδη διαλυμενος[/I]
Βλαμμενουλη αντε χασου! Κλαιω και εγω μαζι σου! Πολυ ωραιο ειναι! 
Αληθινοι, απλοι στιχοι… 
Κάφρος-ξεκάφρος, όταν πει να γράψει ποίηση, γράφει ποίηση. Μπράβο ρε:)
Listening to: Porcupine Tree - Blackest Eyes
via FoxyTunes
Horror and mist
Equipped with your fist
Are you ready to fight?
Blood on your skin
Killing Machine
Worship the Gods of the night
Burning and breaking
Their feet are shaking
Talk and I’ll take off your head
Noone in sight
They cant survive
All of them are dead
(refrain)
So draw your swords
Stab them to their soul
Fight them down
Fight them till they fall
Sorrow and death
Unfinished Breath
Are you ready to die?
Your Hands are cold
never got old
Your whole life was a lie
Screaming so loud
Black deadly cloud
Let me hear your voice
Forever they said
I’d never been dead
Seems like i had no choice
(refrain)
So draw your swords
Stab them to their soul
Fight them down
Fight them till they fall
CULTILA!!!..εχω δωσει και γουνινο βρακακι για ραψιμο…
Αυτό ακριβώς…
Πολύ ωραίο είναι, ειδικά στο τέλος 
Είναι λογικό τώρα που πάω να κάνω την πρώτη που στιχουργική προσπάθεια όταν πιάνω το στυλό να νιώθω γελοίος,ψώνιο και βλάκας?
Λογικοτατο.Μετα συνηθιζεις
Μετα απο εμπνευση μεσα απο στιχο του Μack :
‘’ Φυγε απο το μυαλο μου.Πηγαινε σε αυτους σταματανε να σε σκεφτονται οταν κοιμουνται…’’
βγηκε το παρακατω…
Φύγε Λοιπόν
Και εγώ έλεγα πως,
όλα μου τα πάθη είχαν γίνει δικά σου.
Όλες μου οι αλήθειες ήταν υπηρέτες σου.
Όπως ακριβώς και εγώ.
Ασήμαντη για σένα ξέρω.
Υπηρέτησα τα μάτια σου.
Πήγαινε λοιπόν.
Εκεί που λες πως σ’ αγαπούν.
Μα εδώ πίσω μένουν
άλλοι που για σένα πονούν.
Φύγε λοιπόν.
Στάλα βροχής μέσα στη νύχτα.
Μην γυρίσεις πίσω να κοιτάξεις
Εγώ με γίνει όλα μια παρωδία.
Και έλεγα πώς,
μαζί σου έμαθα να ζω.
Ένιωσα τους ωκεανούς
να με πλημμυρίζουν.
Δόθηκα σε μία
μοιραία στιγμή
Τότε που ζωντάνεψαν
όλοι μου οι αναστεναγμοί.
Εγώ πάλι δεν μπορώ με την καμία να γράψω σοβαρό στίχο. Όλο μαλακίες.
Καλή ώρα, να μία. Με τον λακωνικό τίτλο:
ROFLHOLCCF
Στο icq την χτύπησα και για nickname η τύπισσα
είχε hotmaneken…
Το mail της, της ζήτησα και ύστερα ξενύχτησα
μέσα στο msn…
Και cybersex της έκανα και ύστερα την ρώτησα
αν έχω βάλει γκόλ…
Μου λέει: ‘‘xa’’… και ‘‘O.M.G’’… και 3 ‘‘L.O.L’’
Και πέρναγαν οι μέρες μου, οι Τρίτες κι οι Δευτέρες μου
να ψάχνω αυτή παντού…
Σε όσα chat room ήξερα, σε forums και blogs ύστερα
στο google, στην yahoo…
Την μια βδομάδα κόντεψα, στο τσόντερντ που ξόδεψα
πολύτιμη ζωή…
Σκέφτομαι: ‘‘L.O.L’’… και ‘‘O.M.G’’… και ‘‘B.R.B’’
διακρίνω επιρροές Σταρόβα, ίσως με μία δόση νεο-φολκ-ρομαντισμού.
Αν δε λαθεύω οι στίχοι είναι από γνωστή ραδιοφωνική διαφήμιση.