Εδώ που τα λέμε γράφτηκαν τέρατα το προηγούμενο διάστημα, αναφέρομαι σε “επαγγελματίες αρθρογράφους” κυρίως και όχι σε οπαδούς, αν και για τους οπαδούς που μιλάνε για τεξανούς μπετατζήδες και μπαρτζώκες που δεν μπορούν και φέρτε τον σπανούλη νομίζω πρέπει να κατασχεθούν πληκτρολόγια, κινητά και να απαγορευτεί η είσοδος στο σεφ.
Όταν το καλοκαίρι έλεγα ότι δυστυχώς ο κύκλος του Μπι δείχνει να έχει μπει σε τροχιά κλεισίματος, προφανώς στους παραπάνω αναφερόμουν και στην περιρέουσα γκρίνια που γίνεται βούτυρο στο ψωμί των αρθρογράφων και εν τέλει όλο αυτό μεταφέρει μια τοξικότητα στον οργανισμό από την οποία είναι πολύ δύσκολο να μείνει ανεπηρεάστος.
Τελικά το καλοκαίρι πατήθηκε ένα restart στη φιλοσοφία του σχεδιασμού και απολύτως λογικά περιμένουμε να δούμε αν και κατά πόσον θα δουλέψει όλο αυτό. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν κάποιοι σχολιάσαμε ορισμένες -μη λογικές στα μάτια μας- επιλογές διαχείρισης του ρόστερ σε δύο συγκεκριμένα παιχνίδια που θα μπορούσαν να κερδηθούν καθώς είχαμε τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος. Το γεγονός ότι η διαχείριση αυτή άλλαξε στα επόμενα δύο παιχνίδια δείχνει ότι το σχόλιο αυτό είχε τουλάχιστον μια βάση. Οι υπόλοιπες υπερβολές που γράφτηκαν είναι τουλάχιστον αστείες (εκτός από τα υπαλληλάκια πεντάευρου του γνωστού λόκο προέδρου, εκεί καταλαβαίνω ότι είναι δουλειά -ντροπή μεν, δουλειά δε).
Ίδωμεν για τη συνέχεια…
ΥΓ.
Μεγάλε Ματ, για εκείνο το μυθικό παστέλι με σπασμένη μύτη και διάσειση στον τελικό του '09, αλλά και για το μαγάρισμα του πρωταθλήματος των ζελέδων το '10 θα σου είμαι αιώνια ευγνώμων.
