Καλά οι Death ήταν η μόνη μπάντα που έβγαλε 7 albums, όλα 10άρια για το genre της, την εποχή που βγήκαν (δλδ το Scream Bloody Gore όταν βγήκε ήταν 10 και καινοτόμο). Σε αυτό το πλαίσιο μπορώ να δεχθώ σίγουρα ότι το SoP είναι το πιο αδύναμό τους (που για μένα δεν είναι, το πιο αδύναμο είναι το Spiritual) αλλά ΟΚ, χάριν υπερβολής ας το πούμε κ χειρότερο.
Χάρηκα που μπήκε πάντως στην 5αδα το Obscura το οποίο είναι απλά το άσχημο, αυτιστικό αδερφάκι του Sound of Perseverance. Αυτά τα 2 διαμόρφωσαν κατά πολύ τον ήχο του tech/prog death τα επόμενα χρόνια.
Το χειρότερο ίσως ακούγεται άσχημα οκ, έστω λοιπόν το πιο αδύναμο στο πλαίσιο που ανέφερες, αντικειμενικά δλδ. Όπως και να χει για μένα δείχνει την παντελή έλλειψη γενικότερων γνώσεων των κυκλοφοριών του 1998 από αυτούς που ψήφισαν, την κόβω ότι είναι αμερικανάκια οι περισσότεροι, σχεδόν καμία αμφιβολία. Από την άλλη σιγά μην έμπαινε το obscura στην πεντάδα αν δεν ήταν αμερικανοί, πίασε τ’ αυγό και κούρευτο
Περισσότερο από αμερικάνοι, βοήθησε το γεγονός ότι είναι Καναδοί οι Gorguts, μιας και η εκπομπή βγαίνει από τον Καναδά!
Αναφορικά με το “Sound of Perseverance” νομίζω ότι είναι πιο δόκιμη σαν έκφραση ότι πρόκειται για το “κατώτερο LP των Death”. Αδύναμο δεν το λες ούτε συγκριτικά, δισκάρα είναι, απλώς τα υπόλοιπα είναι ανώτερα του, είτε σαν αξία είτε σαν ιστορική σημασία (“Scream…”).
Το να σχολιάσουμε τις επιλογές αυτές καθ’ εαυτές μάλλον στερείται νοήματος, λίγο πολύ τις προτιμήσεις μας τις εκφράσαμε όλοι νωρίτερα.
Τι γράφω δλδ και τρελαίνεσαι τόσο πολύ? Πές μας και κόψε τους καφέδες αν σου βγάζουν νεύρα και μάθε να μιλάς όταν διαφωνείς με κάτι.
Έτσι που αντιδράς φαίνεται ότι είσαι ακόμη έαν τσουτσεκάκι πίσω από μια οθόνη και αυτά που λές είναι βρωμερά λόγια του αέρα, κοινώς πορδές
Για μένα το Sound… είναι 10αρι, βασικά δεν υπάρχει δίσκος των Death που δεν είναι 10αρι , οπότε δεν νομίζω ότι είναι δόκιμος ο όρος "χειρότερος δίσκος των Death ". Μπορούμε όμως να πούμε “λιγότερο 10αρι”.
Αγαπημένο μου πάντως είναι το Human αν έχει καμία σημασία
Για 'μένα υπάρχει: το Scream Bloody Gore και το Individual Thought Patterns . Μου αρέσουν και τα δύο, αλλά το ένα είναι άγουρο και είναι λογικό ως ντεμπούτο, και το άλλο θεωρώ ότι είναι λιγάκι επιτηδευμένο ως προς την τεχνική και σίγουρα είναι ο δίσκος που δε θα παίξει σχεδόν ποτέ στο ηχοσύστημά μου.
Άντε να κάνω την κάνω την καρδιά μου πέτρα για το πρώτο και να συμφωνήσω αλλά για το δεύτερο με τίποτα! Philosopher, Overactive Imagination, Destiny, Jealousy και το υπεραγαπημένο μου Nothing is Everything! Για να μην τα βάλω μέσα όλα τελικά
Αυτό που είπα πάνω κάτω ήταν ότι αυτοί που ψήφισαν το Sound ώς καλύτερο δίσκο του 98 προφανώς είτε είναι πολύ μεγάλοι φάνς των Death είτε δεν έχουν ιδέα από τις κυκλοφορίες εκείνης της χρονιάς, δεν υποτίμησα κανενός το γούστο οπότε μη τρελαίνεσαι, να αρχίζεις πάντα με το σκεπτικό ότι αυτά που βλέπεις είναι προσωπική άποψη του γραφόντα και αφορούν εκείνον και μόνο, δεν σου υπέδειξα τι να ακούς και τι να μην ακούς. Πάμε πάλι λοιπόν ένα παράδειγμα, για μένα το sound είναι ο πλέον ανέμπνευστος δίσκος τους, πολύ κούραση και επανάληψη, φαντάζομαι ότι φταίει το γεγονός ότι τους παρακολούθησα σχεδόν σε όλη την πορεία τους από το Spiritual και μετά, οπότε το Sound όπως και το Symbolic δεν είχαν να μου πούν και τίποτα το σημαντικά πρωτοποριακό αφού τα είχα ακούσει σχεδόν όλα εν την γεννέση τους. Ο άλλος που άκουσε πρώτη φορά Death με το Symbolic ή το Sound ε λογικό είναι να τρελάθηκε και να το θεωρεί το καλύτερο. Είναι το κλασικό κόλλημα, το ποιό άλμπουμ άκουσες πρώτη φορά από μια μπάντα παίζει τεράστιο ρόλο ,συνήθως, στο να το βάλεις πιο ψηλά από αν τ άκουγες με την σειρά που βγήκαν. Είμεθα κωλόγεροι τι να κάνουμε
Το πρωτο που ακουσα ηταν το Spiritual αλλα αν εξαιρεσεις την ιδιαιτερη αγαπη μου για την συγκεκριμενη δισκαρα θεωρω και το Symbolic και το Sound καλυτερους δισκους
Blind Guardian - Nightfall In The Middle Earth: από τα καλύτερα των Guardian, βασικά το τελευταίο τους πραγματικά καλό album (όχι όμως το καλύτερό τους…)
Iced Earth - Something Wicked This Way Comes: το αγαπημένο μου Iced Earth (και το πρώτο που είχα ακούσει βέβαια), μαζί με το Horror Show. Σκάλες ανώτερο από το εξαμβλωματικό (κάποιος έπρεπε να το πει επιτέλους) Dark Saga που προηγήθηκε.
Sentenced - Frozen: δισκάρα, second only to The Cold White Light
Labyrinth - Return To Heaven Denied
Helloween - Better Than Raw: ο καλύτερος δίσκος της Deris περιόδου και ένα από τα αγαπημένα μου album γενικότερα
Stratovarius - Destiny: για μένα αυτή είναι ίσως η καλύτερη στιγμή τους, ίσως πάνω και από Visions
