και για τους δυο ειναι τα πρωτα αλμπουμ που ακουω (αν και ειχα μια επαφη με Pineapple Thief). Στον Toby Driver μπορεις να πεις οτι πιο πολυ βαζω τον ιδιο τον καλλιτεχνη ψηλα παρα τον δισκο. Στους Pineapple Thief τρελαινομαι για White Mist.
Αλλα και παλι στην εικοσαδα τους εχω. Οχι πιο πανω.
edit: τωρα ειδα οτι το dissolution εχει bonus disc acoustic
Αυτήν την πρόταση θα την χρησιμοποιήσω και εγώ, αλλάζοντας το όνομα του καλλιτέχνη. Bruce Lamont, δεν κατάλαβα ποτέ τον τελευταίο του δίσκο.
Σοβαρα απο τις καλυτερες κυκλοφοριες σου το Eat the Elephant ? 
αν δεις οτι απο τα 7 που ποσταρα ειναι το μονο που κυκλοφορησε μηνες πριν, καταλαβαινεις οτι μου πηρε αρκετο καιρο να μεγαλωσει μεσα μου. Αλλα ναι μου αρεσει. Contrarian, Doomed, Hourglass, Talk Talk, Disillusioned ειναι ωραια τραγουδια.
επισης αυτο που ειπα τον μαιο εξακολουθει να ισχυει (σχεδον)
“πολλες ωραιες κυκλοφοριες μεχρι τωρα αλλα τιποτα λιγα για να πω αυτο θα παει ξερω γω τοπ 5 τοπ 10”
Χωρις σειρα
Groza - unified in void
Human Serpent - For I the misanthropist
Cultes Des Ghoules - Sinister or treading the darker paths
Varathron - Patriarchs of Evil
Aseroe - Aseroe
Και δεν εχει τελειωσει τιποτα ακομη, κοιταξτε να δειτε τι θα σκασει οπου να ναι απο Dodsferd και Himonas…
Πετάω την 11άδα μου με αλφαβητική σειρά:
Anna Von Hausswolff - “Dead Magic”
Audrey Horne - “Blackout”
Chvrches - “Love Is Dead”
Emma Ruth Rundle - “On Dark Horses”
Ihsahn - “Amr”
Mother Turtle - “Zea Mice”
Nalyssa Green - “Μπλουμ”
Poem - “Unique”
Primordial - “Exile amongst the Ruins”
Sacral Rage - “Beyond Celestial Echoes”
Yob - “Our Raw Heart”
για μενα παντως το καλυτερο της χρονιας ειναι το Coheed and Cambria…
Ωραία λίστα.
Όντως πολύ ωραία λίστα…τους Yob τους βλέπω σε αρκετές λίστες τριγύρω και πολύ ψηλά μάλιστα, μάλλον πρέπει να του ρίξω μια “αυτιά”
Πολλά ωραία πράγματα φέτος, και δεν άκουσα όσα ήθελα.
Cream of the crop
Daughters - You Won’t Get What You Want (album δεκαετιας) 
Sleep - The Sciences
Sumac - Love in Shadow
Thou - Magus
Runner up
Yob - Our Raw Heart
Gouge Away - Burnt Sugar
Drug Cult - Drug Cult
Deafheaven - Ordinary Corrupt Human Love
Honourable mentions
The Ocean - Phanerozoic I: Palaeozoic
Anna Von Hausswolff - Dead Magic
BETWEEN THE BURIED AND ME - Automata
Θα επιστρεψω και με αλλες λιστες, αυτα σε πρωτη φαση…
Τα πολύ αγαπημένα:
Manes - Slow Motion Death Sequence
Audrey Horne - Blackout
Anna Von Hausswolff - Dead Magic
Black Rebel Motorcycle Club - Wrong Creatures!
Riverside - Wasteland
Λίγο πιο κάτω:
Emma Ruth Rundle - On Dark Horses
Parquet Courts - Wide Awake!
Coheed and Cambria - Vaxis – Act I: The Unheavenly Creatures
Fantastic Negrito - Please Don’t Be Dead
Graveyard - Peace
Uncle Acid and the Deadbeats - Wasteland
Sangre de Muerdago - Noite
Poem - Unique
Dead Can Dance - Dionysus
Απογοήτευση:
Iceage - Beyondless
Τα κολλήματα της χρονιάς
Slugdge - Esoteric Malacology
Μετά τα πρώτα ακούσματα θα αναρωτιέσαι το προφανές, γιατί οι Mastodon να μην παίζουν death, στα επόμενα απλά θα ξεχάσεις τους Mastodon, όταν θα αρχίσεις να διαβάζεις και τους στίχους τα λέμε…
Parius - The Eldritch Realm
Το ερωτεύτηκα αυτό το πάντρεμα της Twilight Zone αισθητικής και ενός απλοποιημένου μέν αλλά υπεργαμηστερού tech-prog death στυλ.
Unreal Overflows - Latent
Τα μουσικά όργια των Death, Cynic και Pestilence έχουν όνομα, Unreal Overflows, επιστημονική ωδή και στους τρείς με μια ελαφριά κλίση προς τους Death λόγω, εκτός των άλλων, στα ιδιαίτερα φωνητικά που θυμίζουν Chuck στο Symbolic.
Sacral Rage - Beyond Celestial Echoes
Εν έτη 2018 οι Sacral Rage επαναπροσδιορίζουν το Power/Thrash και το πάνε στο διάστημα!!
O ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ POWERTHRASH ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ!!
Bonus μπρουταλιά: Serocs - The Phobos/Deimos Suite Οτιδήποτε θυμίζει Spawn of Posession, όσο παρανοικό και να είναι, είναι άξιο αναφοράς στα τοπ της χρονιάς για μένα.
Εκπληκτικές, συγκινητικές θα έλεγα, μανιεροδουλειές, blast from the past κλπ
Beyond Creation- Algorythm (Μελαγχολικό, ελαφρώς neoclassical tech-death οπώς μόνο αυτοί ξέρουν)
Judas Priest - Firepower (Πραγματικά είναι τρελός ο καραφλός!)
Warrel Dane - Shadow Work (Ανατριχίλα και riffs, RIFFS, τι άλλο να ζητήσει κανείς…)
Tourniquet - Gazing at Medusa (Είναι τρελός και ο άλλος καραφλός!!!)
Dead Can Dance - Dionysus (Γουατ δε φακ!!)
Και μια modern old school νταμπιά γιατί γάμησε άσχημα φέτος.
Sly & Robbie And Dubmatix - Overdubbed
Ένα πρώτο ξεσκαρτάρισμα:
Sacral Rage - Beyond Celestial Echoes ή αλλιώς πως να παίξεις speed με προσωπικότητα εν έτη 2018.
Ghost - Prequelle. Ο Καραολίδης τα εξηγεί ωραία: "Ως βλαμμένος μουσικόφιλος έχω ξοδέψει τη μισή μου ζωή σε ηλίθιες συζητήσεις γύρω από το Χ ή το Ψ συγκρότημα, αν ο Α δίσκος είναι καλύτερος από τον Β, ποια η διαφορά ανάμεσα σε rock και rock ‘n’ roll (και αν υπάρχει καν1), ποιος θα κερδίσει σε έναν υποθετικό αγώνα πυγμαχίας ανάμεσα στον Elton John και τον Billy Joel2 κλπ., όμως στη φετινή συζήτηση γύρω από τους Ghost δεν μπήκα στον κόπο να συμμετάσχω, ούτε καν για να τρολάρω – η κουβέντα παραήταν ηλίθια ακόμα και για το δικό μου χαμηλό πήχυ: Όλοι εσείς που σκοτωθήκατε για το αν οι Ghost είναι metal ή όχι3, αν το hype είναι καλό ή κακό πράγμα4 και αν η αμφίεση του Cardinal Copia είναι καλύτερη ή χειρότερη αυτής του «προκατόχου» του5, ακούσατε τα σπουδαία ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ; Δώσατε καμία βάση στους ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ο-ύ-ς στίχους και στο τι αλληγορίες μπορεί να κρύβονται πίσω από το Μεσαιωνικό concept; Όχι ε; Εσείς χάνετε. Metal ή όχι, με hype ή χωρίς, ο δίσκος γαμάει στεγνά.
1. Υπάρχει.
2. Ο Billy Joel φυσικά.
3. Είναι.
4. Εξαρτάται.
5. Στα παπάρια μας.
Judas Priest - Firepower γιατί αν κάποιος μας έλεγε πως θα βγάλουν οι Priest ένα από τους καλύτερους δίσκους τους θα τον περνάγαμε για τρελό
Khemmis - Desolation γιατί έβγαλαν τις πιο κλασσικομεταλλικές επιρροές τους στην επιφάνεια και η ποιότητα του είναι ανάλογη (αν όχι ανώτερη) του προκατόχου του
Varathron - Patriarchs of Evil γιατί ποτέ δε λείπει ελληνική ΒΜ κυκλοφορία από λίστα μου, όχι λόγο ψυχαναγκασμού αλλά ποιότητας (και μάλλον είναι ότι καλύτερο άκουσα στο είδος από το τελευταίο Thou Art Lord)
Harakiri for the Sky - Arson Γιατί έχει ατμόσφαιρα, συνδυάζει το BM με το post/shoegaze καλά και το γεγονός ότι οι οπαδοί είχαν mixed αντιδράσεις μου λέει ότι πρέπει να βρω χρόνο να ακούσω τα 3 προηγούμενα τους
Voices - Frightened Δεν ξέρω πως να περιγράψω αυτό που παίζουν, progressive black λένε πολλοί αλλά προσωπικά ακούω περάσματα από Paradise Lost μέχρι New Order. Όμορφα πράγματα.
Tourniquet - Gazing at Medusa Αγαπημένη μπάντα, απρόσμενα καλός δίσκος.
Λογικά θα μπουν στη λίστα μου οι Obliteration, Sigh με το εξαιρετικό avant-garde black metal τους, Azusa, Βehemoth που δεν τα έχω ακούσει όσο θα ήθελα και παραλίγο να ξεχάσω Satan, Primordial, Poem, Deafheaven και Zeal and Ardor που είναι σε πολύ υψηλές θέσεις στην προσωπική μου λίστα και μάλλον έχω ξεχάσει κι άλλα.
edit: και η ωνασουγαμησω στιγμή που ανακαλύπτεις ότι έβγαλαν δίσκο οι Soen (το Lykaia ήταν στα τοπ-3 της προηγούμενης χρονιάς για μένα)…
Μαν, τι μπαντάρα ειναι αυτή?!
Μεγάλη κουβέντα, συμφωνώ 100%
Παιδιά για τα πιο “ψαγμένα σας” (δλδ όχι πχ για το Firepower), βάλτε και κανά λινκ, πχ Bandcamp, να μπορούμε να τα ακούσουμε άμεσα, χωρίς να ψάχνουμε.
Βασικά, όποιος δε βαριέται, ας το κάνει για όλες τις επιλογές του 
Κόλλημα τρελό, είναι και μικρό σε διάρκεια…ούτε εγώ θυμάμαι πόσες φορές την ημέρα έπαιζε στο repeat για εβδομάδες…
Έχωσα μερικά λινκ 
Το “κακό” με αυτές τις λίστες είναι ότι ανακαλύπτεις άλλες τόσες κυκλοφορίες που ποστάρουν άλλοι χρήστες και θα φας το μισό 2019 να ανακαλύπτεις πράγματα από το 2018! Ήδη από τη λίστα του @Dr.Feelgood και του @matia ξεσηκώνω πράγματα!
Αυτές οι φάσεις είναι ατέλειωτης φύσεως. Προσωπικά, δεν έχω ακούσει τίποτα από το νέο Dead Can Dance και θέλω κάποια στιγμή να το κάνω. Το καλό είναι ότι δεν υφίσταται ψυχαναγκασμός, οπότε έρχεται μια στιγμή που λες “τώρα θα το ακούσω”, μαγεύεσαι, ασχολείσαι μαζί του για καιρό και ξεχνάς ό,τι άλλο κυκλοφορεί εκείνω τω καιρώ. Ή και όχι - αν δεν σου αρέσει.