πολυ βιαζεστε μου φενεται…ενταξυ ειναι ενα καλο βημα που δεν βγηκε ο mACdONALD…
η οπως λεγεται τελος παντον αλλα…
ο Οbama κανει παρεα με τον Κλιντον…αυτο λιγο με προβληματιζει…:-k
μην ανυσηχείς, σε αυτόν θα κάνουν μπαμ οι λεκέδες, δεν τον παίρνει
Καιρό έχουν πάντως να σκοτώσουν προέδρο από την μεριά των δημοκρατικών :Ρ
Ίσως έχει σασπένς φέτος (ειδικά όταν τον βλέπω με γυναίκα και παιδιά από δίπλα έχω την εντύπωση ότι νομίζει πως είναι ο Malcom X.:-s)
Άντε, με γεια τον πλανητάρχη.
Σπάσανε ρεκόρ ψηφοφόρων φέτος. 150 εκατ εγγεγραμμένοι και ψηφίσαν τα 135!
Άλλη μία αργοπορημένη απάντηση, όπως σου έγραψα ήδη έπρεπε να την είχες πάρει κανονικά το Σάββατο…
Γιατί δεν ξηγιέμαι σωστά; Δεν διαστρέβλωσα κάτι που έγραψες, το παρέθεσα αυτούσιο. Το αν αποδυναμώνει ή όχι τα επιχειρήματα σου είναι στην κρίση του κάθε ενός που τα διαβάζει. Θεωρώ πως έιναι χρήσιμο σε μία κουβέντα να δηλώνουμε από την αρχή ποιά είναι η θέση μας όταν διαφωνούμε με όλες τις προτεινόμενες εναλλακτικές.
Αν για παράδειγμα με ρωτήσεις εμένα τι πιστεύω πως έχει κάνει λάθος το Υπ. Οικονομικών με το ΕΤΑΚ, πριν να αναλωθώ σε λεπτομέρειες για συνιδιοκτησίες και όλα αυτά που λέγονται, θα δήλωνα από την αρχή πως δεν πιστεύω πως πρέπει να υπάρχουν φόροι στα ακίνητα. Νομίζω πως είναι έντιμο αυτό… 
1)Το “αμερικάνικο κεφάλαιο” δεν είναι τόσο ενιαίο όσο παρουσιάζεται στην ανάλυσή σου. Υπάρχουν εταιρείες κολοσσοί και μεγαλο-επενδυτές που έχουν χάσει πολλά από τον πόλεμο στο Ιράκ (και γενικότερα δεν έχουν συμφέροντα στην πολιτική των πολλών στρατιωτικών παρεμβάσεων).
2) Αναφέρεις μία σειρά από χώρες-περιοχές που έχουν διαφορετικά θέματα η κάθε μία. Σίγουρα ο Ομπάμα θα κριθεί στο τέλος της θητείας του για ό,τι έκανε στην κάθε περίπτωση (ή και τι δεν έκανε: Σε αρκετές από τις περιπτώσεις που αναφέρεις ίσως αυτή να είναι η καλύτερη επιλογή για εκείνον και για αυτούς που τον εξέλεξαν)
Ναι, θα τo γενικέυσουμε πολύ και θα ξεφύγουμε off topic. Δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσουμε μέσω πμ, είναι μία δημόσια κουβέντα. Απλώς θέλω να επισημάνω πως για να μαζέψεις τα “παραδείγματα/συμβάντα” που αναφέρεις χρειάζεται να ανατρέξεις σχεδόν σε έναν ολόκληρο αιώνα. Και είναι γνωστά μάλλον επειδή αποτελούν εξαιρέσεις και όχι τον κανόνα, τις “παραδόσεις” που σου έγραφα.
Μεγάλη αθλιότητα και καταπίεση…
Κάθε χρόνο δεκάδες αμερικανοί θαλασσοπνίγονται προσπαθώντας να διαφύγουν με βαρκούλες στην Κούβα…
Ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; #-o:p
Cheers πάντως!
Ον τόπικ: Υπενθυμίζω αυτά που έχω γράψει και νωρίτερα γιατί ήδη ακούμε διάφορες καφενειακές αναλύσεις στα Ελληνικά κανάλια: Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για κανέναν, αλλά εμπιστέυομαι τον συγκεκριμένο περισσότερο από τους αντιπάλους του (εσωκομματικούς και εξωκομματικούς) σε αυτές τις εκλογές και σίγουρα δεν τον συγκρίνω καν με τον προκάτοχο του. Δεν ξέρω αν είναι μία ιστορική στιγμή όπως γράφεται, αλλά σίγουρα έίναι μία ιστορική ευκαιρία να διορθώσει πολλά από όσα έκανε ο προκάτοχος του. Η οικονομική συγκυρία είναι σε βάρος του, δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη, μπάινει στα πολύ βαθιά…
Ρε παιδια ημαρτον!τοσο πολυ τον μισειτε τελος παντων?Ακομα δε βγηκε μονο μετρα για κασα δεν του πηρατε ακομα.Ουτε οι αντιπαλοι του δεν το μελετανε τοσο.
Ευτυχως που βγηκε ο Obama παντως και δε βγηκε ο αλλος ο ξεφτιλας που τον περασε ο κανενας(η ατακα ειναι copyright by Lazopoulos).Πολλα κανανε οι 2 προηγουμενοι προεδροι κι αλλη μια απ’ τα ιδια θα ηταν καταστροφη.
Δεν είπα ότι διαστρέβλωσες κάτι που είχα πει, είπα ότι παρέθεσες ένα post μου που αφορούσε σε εντελώς άλλο θέμα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εντυπώσεις για τις απόψεις μου ότι ξέρω γω για κάθε θέμα είναι δεδομένες και μάλλον “γραφικές”, μονοκόμματες και δε συμμαζεύεται. Σίγουρα και οι απόψεις μου όπως και οι δικες σου είναι στην κρίση του καθενός, αλλα όπως εγώ δε χαρακτήρισα, ούτε καν εμμέσως, με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο τις απόψεις σου (αν και θα μπορούσα), πιστεύω ότι θα ήταν πιο σωστό εκ μέρους σου να κανεις το ίδιο και να απαντήσεις στα επιχειρήματα μου αυτά καθεαυτά χωρίς να καταφύγεις σε αυτό που έκανες. Τέλος πάντων, δεν είναι ότι με ενοχλεί τόσο πολύ αυτό πια, στην τελική ούτε γω “κρύφτηκα” ποτε- μακριά από μένα. Από την πρώτη μέρα που άρχισα να γράφω εδώ μέσα νομίζω ότι κατέστησα σαφές ποίες είναι οι πολιτικές μου θέσεις και σε κάθε θέμα ξεκαθάριζα απ την αρχή ποια ήταν η θέση μου για αυτό και το σε ποια βάση το αντιμετώπιζα πριν γίνω πιο συγκεκριμένος, για παράδειγμα σε αυτό εδώ το thread είπα απ την αρχή (και όχι μονο) ότι για μένα ούτως η άλλως το δίλημμα “δημοκρατικοί η ρεπουμπλικανοι” είναι ψευδεπίγραφο. Anyway, το θέμα ήταν ότι δε χρειαζόταν να κανεις αυτό που έκανες εφόσον ήταν κοινό μυστικό τι σόι απόψεις έχει ο αλήτης ο Gracchus Babeuf αλλα δεν τρέχει και τίποτα, τέλος.
Κανένα κεφαλαιο σε καμια χωρα δεν είναι ενιαίο και κακώς το εξέλαβες έτσι. Πάντα υπάρχουν αντιμαχόμενα τμήματα που μπορεί να έχουν κοινό συμφέρον τη διατήρηση του παρόντος κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος αλλα από κει και πέρα η κάθε πλευρά προσπαθεί να προωθήσει τα δικά της ειδικά συμφέροντα, να φέρει στην εξουσία τους δικούς της ανθρώπους για να εφαρμόσουν τις ανάλογες πολιτικές προς αυτή την κατεύθυνση και γι αυτό το σκοπό και πάει λέγοντας- γνωστά είναι αυτά. Προφανώς αναφερόμουν στη “συνισταμένη” του αμερικανικου κεφαλαίου, στο κυρίαρχο τμήμα που έχει τους συσχετισμούς υπέρ του και συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή. Αν αλλάζουν (η έχουν αλλάξει ήδη) οι συσχετισμοί στο εσωτερικό της αμερικανικης αστικής τάξης, αυτό δε σημαίνει πως αλλάζει κάτι ως προς την κυρίαρχη θέση της στην αμερικανικη κοινωνία και στον πλανήτη- πάλι το ίδιο πράγμα ουσιαστικά λέμε. Όπως και να χει μια χούφτα καπιταλιστές θα κάνουν κουμάντο και το θέμα είναι “ποιοι” και “με ποίους” είναι ο Obama- το ότι σε κάθε περίπτωση στηρίζεται απ το κεφαλαιο (άρα δεσμεύεται να το στηρίζει) ακόμα δεν έχει αμφισβητηθεί (και πως να αμφισβητηθεί δηλαδή) οποτε επιστρέφουμε στο ερώτημα “τι θα αλλάξει στην πολιτική της προώθησης των συμφερόντων της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ στον κόσμο”, και εκεί είναι που ξαναλέω ότι δε θα αλλάξει κάτι ουσιαστικό εφ όσον δεν έχει αλλάξει η ουσία του ρόλου των ΗΠΑ στον κόσμο παρα μονο ενδεχομένως κάποιες “πτυχές” που είναι προς αναθεώρηση και αλλαγή ως προς το δευτερεύον (ΑΚΡΙΒΩΣ για να μην αλλάξει το κύριο).
Οποτε όπως καταλαβαίνεις το θέμα δεν είναι τι μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ για να λυθούν τα διαφορα προβλήματα και ζητήματα διεθνούς δικαιου, διεθνών σχέσεων κτλ. που αντιμετωπίζουν οι χώρες και οι περιοχές που ανέφερα, αλλα το τι μπορούν να κάνουν οι λαοί των χωρων αυτών ώστε να ΜΗ λύσει η Αμερική (ή ΟΠΟΙΑΔHΠΟΤΕ AΛΛΗ ΥΠΕΡΔYΝΑΜΗ) τα ζητήματα αυτά υπέρ της, αλλα να μπούν σε μια διαδικασία ώστε να τα λύσουν οι ίδιοι οι λαοί υπέρ τους. Σου λύθηκε η απορία για το περί “αντιαμερικανισμού”; Στην ουσία μιλάμε για ιμπεριαλισμό και αντιιμπεριαλισμό -δεν έχει να κάνει με τις ΗΠΑ αυτές καθαυτές αλλα με το συγκεκριμένο χαρακτήρα τους.
Οι εξαιρέσεις κι όχι ο κανόνας; Περίεργο γιατί οποιος διαβάσει αμερικανικη ιστορία θα δει ότι ουσιαστικά αυτές οι “παραδόσεις” (που πάλι δε νομίζω ότι κατανοείς σωστά, γιατί έχουν να κάνουν με τις απαρχές του αμερικανικου κράτους και τις συνθήκες ίδρυσης του που είναι πια πολύ μακρινές και δε χαρακτηρίζουν σε καμια περίπτωση τις σύγχρονες ΗΠΑ) τηρούνται οποτε τα πράγματα στο εσωτερικό της χώρας είναι ήσυχα και ο λαός “υπάκουος”, ενώ οποτε σηκώνει κεφάλι και παλεύει εναντια στις επιλογές των ηγετών του είτε στο εσωτερικό, είτε στο εξωτερικό, “ως διά μαγείας” πάνε περίπατο και οι “παραδόσεις” και η περίφημη αμερικανικη “ελευθερια”. Μήπως τελικά αυτή η “παραδοσιακή ελευθερια” που λες είναι μονο η “βιτρίνα” ενός κράτους που σε τελική ανάλυση όταν τα πράγματα σκουραίνουν και η γραμμή του αμφισβητείται είτε λιγότερο είτε περισσότερο αφήνει όλα αυτά τα προσχήματα κατά μέρος και συμπεριφέρεται ως γνήσιο αστικό εκμεταλλευτικό κράτος εναντια στον “παραδοσιακό” εχθρό που λέγεται λαός;
OH MY GOD! Εντελώς προβοκατόρικο επιχείρημα! Λες και δεν ξέρουμε όλοι ποια είναι η αιτια της δύσκολης οικονομικής κατάστασης στην οποια βρίσκεται τόσες δεκαετίες μια μικρή χωρα που επειδή αρνείται να υποταχθεί στο “μεγάλο αφεντικό” της περιοχής και να γίνει το “μπουρδέλο της Καραϊβικής” όπως ήταν μέχρι το 1959, πληρώνει τα σπασμένα… Η λέξη “εμπάργκο” σου λέει τίποτα; Τουλάχιστον οι κακομοίρηδες οι Κουβανοί (που τους υποστηρίζω απέναντι σε αυτό το σχόλιο κι ας σκεφτεί ο καθένας ο,τι θέλει) έχουν μια αξιοπρέπεια και περηφάνια (στην πλειοψηφία τους μια και υπάρχουν κι αυτοί που νομίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι η Γη της Επαγγελίας και γι αυτό θαλασσοπνίγονται) και δεν κινδυνεύουν να πάνε σαν το “σκυλί στο αμπέλι” όπως εκατομμύρια Αμερικανοι χωρίς ασφάλιση, περίθαλψη, εργασία, στέγη κτλ. Ενώ οι Αμερικανοι είναι υποχρεωμένοι να ζουν σε έναν τόπο στον οποιο η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει ΔΕΚAΡΑ και αυτό είναι το κύριο στοιχειο της “αθλιότητας” στην οποια αναφέρθηκα.
Μια συγκλονιστική φωτογραφία του πάστορα Τζέσε Τζακσον του ανθρώπου που ένοιωσε τον ρατσισμό της Αμερικής στο πετσί του και χθες είδε ένα από τα πνευματικά παιδιά του του να γίνεται πρόεδρος της Αμερικής.
Μέχρι τα μισά του 20ου αιώνα ο ρατσισμός κυριαρχούσε στις ΗΠΑ, όπως και σε τόσα μέρη του κόσμου. Να θυμίσουμε το Άπαρτχαιντ στην Νότια Αφρική, που καταλύθηκε μόλις τη δεκαετία του '90. Την ίδια εποχή που ο πάπας της Ρώμης αποκατέστησε μετά απο 300 χρόνια τη μνήμη του Γαλιλαίου, αποδέχοντας το αξίωμα του οτι, ναι, η Γη γυρίζει γύρω απο τον Ήλιο…
Μέχρι λίγες δεκαετίες πριν, η Κου-Κλουξ-Κλαν στις νότιες κυρίως πολιτείες ήταν ο φόβος και ο τρόμος εκείνων που δε θεωρούνταν “γνήσιοι” αμερικάνοι…
Η χρονιά είναι 1955 και μια μαύρη γυναίκα, η Rosa Parks αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σ’ έναν λευκό επιβάτη (όπως συνηθιζόταν), παρά την εντολή του οδηγού. Το απλό αυτό επεισόδιο ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει το κίνημα για τα δικαιώματα των μαύρων, που σάρωσε τις επόμενες δεκαετίες… Στη φωτό είναι η Parks με τον Martin Luther King…
Δεκαετία του '60… Απο τη μία η περισσότερο ειρηνική πλευρά του αδικοχαμένου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, απο την άλλη η ριζοσπαστικότερη και περισσότερο βίαια πλευρά του Μαλκολμ Χ και των περίφημων Μαύρων Πάνθηρων, που φτάνουν ως το να ζητήσουν ξεχωριστό κράτος μέσα στις ΗΠΑ για τους μαύρους…
…Και σήμερα, εν έτει 2008, ένας μαύρος (ή “αφροαμερικάνος”, όπως θέλει αυτή η υπερβάλλουσα πολιτική ορθότητα) γίνεται πρόεδρος των ΗΠΑ, για πρώτη φορά στα χρονικά. Σε μια εποχή που σαφώς υπάρχουν ακόμα ρατσισμός και διακρίσεις, έστω και με διαφορετικές μορφές σε σχέση με παλιά. Όσο και αν δε δίνω ιδιαίτερη σημασία στα πρόσωπα, καθώς δεν είναι εκείνα που καθορίζουν την πολιτική (αυτό είναι οι ευρύτεροι κοινωνικοί και οικονομικοί συσχετισμοί και τα συμφέροντα των ισχυρών), δε μπορώ παρά να σκεφτώ πως τελικά ο κόσμος που ζούμε έχει αλλάξει σε κάποια πράγματα αλματωδώς, τις τελευταίες δεκαετίες. Προς το καλύτερο ή το χειρότερο, καθώς και το αν τελικά πίσω απο τις αλλαγές “όλα είναι ίδια”, αυτό είναι άλλο θέμα.
Ό,τι και να λέμε, πιστεύω πως πρέπει να δεχτούμε ότι ζήσαμε μια ιστορική στιγμή. Αν η «Αυτοκρατορία» των Ηνωμένων Πολιτειών κατάφερε να δεχτεί να «στέψει» δημοκρατικά μια μαύρη κεφαλή, τότε έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα.
Πιστεύω πως αυτό στην Ελλάδα θα ήταν αδύνατο. (Για να μην είμαι άδικος , δεδομένων των πραγματικών ιστορικών συνθηκών, θα παρουσίαζα το παράδειγμα των τσιγγάνων. ) Αλλά και στην Γαλλία, επί παραδείγματι, η οποία φέρεται (και είναι) σαφώς πιο φιλελεύθερη από τις ΗΠΑ, πάλι θα μου φαινόταν αδύνατο να εκλεγεί μαύρος ή άραβας στην προεδρία. Τελικά, το κακό παιδί της δύσης, μας εκπλήσσει ευχάριστα.
Κατά τα άλλα, ευχαριστώ τον Γράκχο και τον Mule για την ενδιαφέρουσα και πολιτισμένη συζήτησή τους , στις προηγούμενες σελίδες. Παραθέτω την γνώμη μου: Το γεγονός ότι δύο πολιτικοί δεν ακολουθούν την τάδε φιλοσοφία, δεν σημαίνει αυτόματα ότι μεταξύ τους έχουν κοινή φιλοσοφία. Ο κόσμος δεν χωρίζεται στους σοσιαλιστές και στους άλλους.
αυτ’ο που ξαναλέω κ ξαναλέω για τον πρόεδρα ειναι i wonder hpw he ll break our hearts…To διατα’υτα για μένα δεν είναι ο εγχρωμος πρ’οεδρος ,δεν ε’ιναι μειονότητα οι αφροαμερικάνοι το αξιοσημείωτο είναι το πόσο ελπιδοφόρος φανταζει…he almost looks like Hollywood κάπου διάβασα οτι αντιπροσωπευει όλα όσα αγαπήσαμε στην Αμερική…το american dream ,απο την αλλη η πολιτική του μου ακούγεται different face ,same sheet (ή shit)…δεν περιμένω θεαματικές αλλαγές απο την Μπους περίοδο…αλλα οκ…καλή θητεία σε όλους μας!
;;;;;:-k
Noμίζω πως η πιό περιεκτική απάντηση στα όσα γράφεις εδώ είναι αυτό που έγραψε ο Vic Vega: “O κόσμος δεν χωρίζεται στους σοσιαλιστές και στους άλλους”.
Καταλαβαίνω την άποψη σου και το θεωρητικό της υπόβαθρο αλλά όπως καταλαβαίνεις διαφωνώ 
Λοιπόν, αν εξαιρέσεις την τελευταία παράγραφο και την χρήση των όρων “ιμπεριαλισμός/αντι-ιμπεριαλισμός” εδώ δεν διαφωνώ μαζί σου. Σαφώς και είναι προτιμότερο οι λαοί των περιοχών που αντιμετώπίζουν προβλήματα να τα λύνουν οι ίδιοι και να μην αναμένουν λύσεις “πακέτο” από τρίτους που δεν θα είναι και απαραίτητα σε όφελος τους. Επειδή όμως το να λές “οι λαοί” είναι μία γενικολογία -πολύ κοινή στον αριστερό πολιτικό λόγο- εγώ θα προσέθετα και τους “'εχοντες έννομο συμφέρον”. Για παράδειγμα, θα ήταν πολύ καλό αν στα Βαλκάνια η ΕΕ είχε καταφέρει να λύσει τα προβλήματα της πρώην Γιουγκοσλαβίας από μόνη της χωρίς την Αμερικανική μεσολάβηση στην περίπτωση της συμφωνίας του Dayton και στρατιωτική παρέμβαση στην περίπτωση του Κοσσόβου. Αλλά δυστυχώς δεν το κατάφερε ή δεν το προσπάθησε αρκετά (είναι μία άλλη μεγάλη κουβέντα-ας μην την ανοίξουμε)…
Θα έιναι σίγουρα πολύ καλό να μπορεί να το κάνει από έδώ και στο εξής. ΄
Προβλέπω να διαφωνείς και σε αυτό μαζί μου γιατί μάλλον θα είσαι κατά της ΕΕ, σωστά;
Εδώ γυρίζουμε στην ήδη διαπιστωμένη μας ιδεολογική διαφορά, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά αυτό που εσύ ονομάζεις “αστικό κράτος” και εγώ ονομάζω “δημοκρατία δυτικού τύπου”. Εσύ πιστέυεις πως το τελευταίο είναι ο εχθρός του λαού όπως γράφεις, εγώ πως από όλες τις μορφές κράτους που έχει γνωρίσει ο κόσμος είναι η σχετικά δικαιότερη και μάλλον αυτή που εξασφαλίζει καλύτερα τα συμφέροντα του λαού. Σαφώς και στις δυτικές δημοκρατίες έχουν υπάρξει πολλά παραδείγματα προσώπων και μηχανισμών που έχουν προσπαθήσει να περιορίσουν τις ελευθερίες. Συνήθως όμως τελικά αποτυγχάνουν και ο λόγος που γνωρίζουμε τόσο καλά και συζητάμε αυτά τα παραδείγματα είναι αφ’ ενός το γεγονός πως είναι τελικά εξαιρέσεις, αφ’ ετέρου πως στις κοινωνίες αυτές συνήθως υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ελευθερία πληροφόρησης (δέν είναι πολύ πιό έυκολο να αναζητήσεις και να βρεις ακριβή πληροφόρηση για ό,τι συνέβη στο Kent State παρά για ό,τι συνέβη στην πλατεία Τιεν Αν Μεν; Και αναφέρομαι σε ένα παράδειγμα που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα στην Δύση, υπάρχουν εικόνες κλπ. Για πόσα άλλα συμβάντα στην Κίνα δεν έχουμε καθόλου πληροφόρηση, στοιχεία κλπ…)
Προβοκατόρικο με την έννοια πως το έγραψα για να σε προκαλέσω μπορεί :p, αλλά όχι άκυρο.
Αντίθετα βρίσκω πολύ άκυρο το επιχείρημα σου περί της “πλειοψηφίας” των Κουβανών που “επιλέγουν” να μην θαλασσοπνιγούν. ΟΚ, ναι, και η πλειονότητα των Ανατολικογερμανών δεν επέλεξε να ρισκάρει να πυροβοληθεί πηδώντας το τείχος αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ενέκρινε την κατάσταση στην οποία ζούσε. Μπορείς και να ταξιδέψεις Βερολίνο, Δρέσδη, Λειψία και να τους ρωτήσεις αν δεν με πιστεύεις.
Προφανώς και οι ΗΠΑ δεν είναι η γή της επαγγελίας και αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι Κουβανοί που ήδη ζουν εκεί. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να συνεχίζουν να καλούν τους συγγενείς τους εκεί. Λες να μην μπορούν να κάνουν την σύγκριση; Η ασφάλιση και η περίθαλψη που αναφέρεις είναι τεράστια προβλήματα, από τα μεγαλύτερα που θα κληθεί να αντιμετωίσει ο Ομπάμα και πράγματι η Αμερική σε αυτά είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τις περισσότερες άλλες ανεπτυγμένες δυτικές χώρες. Παρ’ όλα αυτά η Αμερική δεν είναι ένας “τόπος όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει δεκάρα” και για αυτό μπορώ να σε διαβεβαιώσω.
@Ellanor: Και εώ την σκέφτηκα την Rosa Parks πολύ αυτές τις μέρες. Από ό,τι θυμάμαι πέθανε πριν λίγα χρόνια. Είναι κρίμα που δεν πρόλαβε αυτή την στιγμή.
Επίσης, να μην ξεχνάμε τους μεγάλους μουσικούς που προσέφεραν στην παγκόσμια μουσική κληρονομιά του περασμένου αιώνα και που πριν 50 χρόνια δεν μπορούσαν να παίξουν στην χώρα τους και στις πόλεις τους μπροστά σε “μικτά” ακροατήρια ενώ έβλεπαν τους δίσκους τους να τοποθετούνται στα δισκάδικα σε ειδική “ξεχωριστή” προθήκη με την ετικέτα “colored”. Ελπίζω ο Obama να καλέσει κάποιους από αυτούς (που ζουν και παίζουν ακόμα) να παίξουν στην ορκομωσία του, θα το χαρούν πολύ και οι ίδιοι!
Τον BB King ίσως; 8)
Δυσκολο να βρεις αναλογία με την Ελλάδα, με την Γαλλία είναι ΄πράγμτι πιό έυκολο. Κοίτα: Στην Γαλλία βλέπεις πολύ ευκολότερα “διαφυλετικά” ζευγάρια να προχωράνε αγκαλιά στον δρόμο, αλλά δεν βλέπεις μαύρους ή άραβες στην πολιτική ή οικονομική εξουσία (πρόσφατη εξαίρεση η beur υπουργός του Sarkozy)
Στην Αμερική, λόγω και θεσμοθετημένων πρακτικών, υπήρχαν χρόνια μαύροι σε υπεύθυνες θέσεις αλλά όχι στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας και στις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων έβλεπες πάντα τον διαχωρισμό και τον “φόβο του άλλου”. Η νίκη του Ομπάμα σίγουρα δείχνει μία πρόοδο στις αντιλήψεις, αλλά υπάρχει σίγουρα δρόμος να διανυθεί για να κλείσουν όλες οι παλιές πληγές και ο ίδιος έχει μία μεγάλη ευκαιρία βοηθήσει σε αυτό.
QUOTE=Vic Vega,post:109,topic:7025"]
Κατά τα άλλα, ευχαριστώ τον Γράκχο και τον Mule για την ενδιαφέρουσα και πολιτισμένη συζήτησή τους , στις προηγούμενες σελίδες. Παραθέτω την γνώμη μου: Το γεγονός ότι δύο πολιτικοί δεν ακολουθούν την τάδε φιλοσοφία, δεν σημαίνει αυτόματα ότι μεταξύ τους έχουν κοινή φιλοσοφία. Ο κόσμος δεν χωρίζεται στους σοσιαλιστές και στους άλλους.
[/quote]
Και εγώ σε ευχαριστώ: Συνόψισες σε μία φράση αυτό που προσπαθώ να πώ με ατέλειωτα εκτενή ποστς στον Γκράκχο!
Βασικα λενε οτι μπορει να συμβιβαστει στην τελικη και να ακολουθησει μια πολυ διαφορετικη πολιτικη απο οτι ο ιδιος ειχε στο μυαλο του…
ΚΑΜΙΑ διαφορετική πολιτική δεν έχει στο μυαλό του.
Θα απαντήσω σε κάποια πράγματα μια άλλη στιγμή γιατί σήμερα είμαι πρώτη μέρα στη δουλειά 
και δε λέει να κάθομαι να γράφω με τις ώρες…
μετα γινεται κιτρινος?
Σιδεροκέφαλος!
(…πέρα από ξεροκέφαλος :p:lol:)
Aντε και @#$%&*! ρε! :x
Thanx αδερφέ.
(Αν δε μας λέγανε ξεροκέφαλους θα έπρεπε να ανησυχούμε μήπως πάει κάτι στραβά με την πάρτη μας. :twisted:)
Είστε πολλοί απο δαυτους???
ΕIΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟI ΟΜΟΡΦΙA ΜΟΥ. “ΔΥΣΤΥΧΩΣ”. :twisted: