Το ήξερα όταν πήγαινα να τσεκάρω τίτλους ότι θα έλεγες μαλακία.
Χαιρε Γράκχε, έλθε Γράκχε :!:
:lol: Μην φοβάσαι, δεν τον έχω ακούσει τον δίσκο! Πάντως άμα λάχει οι μασόνοι πάνε και σε λάιβ Μάνιλα και περνάνε και μια χαρά, η πραγματική μασονία του φόρουμ είναι μεταλλική κακά τα ψέμματα!
Βασικά, ο Βάγγος ωραία τα λέει. Δεν είχα ακούσει το δίσκο και τον έβαλα απο λινκς στο youtube. Χάος, παράνοια, διαστροφή κλπ εγώ προσωπικά δεν άκουσα πουθενά. Μονάχα μια βαβούρα και πότε πότε κάνα τύμπανο, ή καμιά πιο πρίμα νότα κιθάρας στα σόλο, με ολίγη από Τύραννο να αναλώνεται σε ανέμπνευστες και κατ’ εμέ έξω απ’ τα νερά του φωνητικές γραμμές. Πολύ επιτηδευμένο, επίσης μου φάνηκε το ότι πάνε να περάσουν μια σάπια ατμόσφαιρα με τον Τύραννο να βγάζει διάφορες άναρθρες κραυγές ή ντεμέκ σαρδόνια και σατανιστικά ΗΒΟΛ γέλια σε σημείο κιτς. Και τα λέω αυτά έχοντας τον Τύραννο στην 5άδα των αγαπημένων μου τραγουδιστών στο μέταλ, ίσως και στην κορυφή της. Ο δίσκος προσπαθεί να ταιριάξει μια όπως είπε και ο Μάνος ήδη προϋπάρχουσα των συνονόματων genres ντεθ-ο-μπλακ νοοτροπία σε ένα τελείως διαφορετικό μουσικό είδος, και το αποτέλεσμα, για 'μενα είναι για κλάματα. Και συμφωνώ 100% με την παράθεση από κάτω.
Α, και
μαλακία μεγατόνων…
τον δίσκο επείδη τραγουδαέι ο τύραννος εννοώ, όχι τον ίδιο τον τύραννο
Κάφροι αντίχριστοι, έρχεται το τέλος του κόσμου, και είναι και γιορτές, πάρτε ουσιαστικό ΠΡΟΓΚΡΕΣΙΒ να μετανοήσετε.
[B]Olivier Messiaen - Quatuor pour la fin du temps[/B]
trivia
[SPOILER]γράφτηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στη Γαλλία το '41. Το έγραψε ο Messiaen για “μουσική δωματίου κρατουμένων”. Γράφτηκε γι αυτούς του 3 πρώτους μουσικούς (συν τον συνθέτη στο πιάνο) που συναντήθηκαν εκεί και τότε. [/SPOILER]
Τα τελευταια βραδια, παντα πριν κοιμηθω.
Πριν μια βδομάδα άκουσα για πρώτη φορά Mars Volta, το [B]’‘Frances the mute’’[/B]. Αν και ξεφεύγει εντελώς από τα ακούσματα μου, για κάποιο λόγο κάθε μέρα το βάζω να παίζει, και βασικά εκεί που χάνω την μπάλα είναι στο ‘‘Cassandra Geminni’’. Τα άλλα έχω παραδεχτεί ότι είναι τραγουδάρες. Όλο λέω να συνεχίσω με το ντεμπούτο τους, αλλά δε μου πάει η καρδιά να σταματήσω να ακούω ακόμα το ‘‘Frances the mute’’.
Κατά τα άλλα [B]’‘Ατοπία’’[/B] και συγκίνηση. Θα κονταροχτυπηθεί με το ‘‘Antimob’’ για τον καλύτερο ελληνόφωνο δίσκο της χρονιάς.
ελα ρε leper σε βρίσκω υπερβολικότατο:p
γούστα βέβαια άλλα δε τίθεται θέμα σύγκρισης. το ένα είναι κάτι που δεν εχουμε ξανακουσει, το άλλο το χουμε χιλιοακουσει (ειδικά στην χώρα μας), είναι τίγκα μεταλλικό και γενικά δεεε
δε μ αρεσε καθολου
Δεν αντιλέγω σε αυτό που λες. Καθαρά από θέμα γούστου, όπως λες. Αυτό το μεταλικό. 
Όποιος γουστάρει southern-ιες, Skynyrd, Black Crowes κτλ και ένα διακριτικό άρωμα country σε αυστηρά rock πλαίσια ας ακούσει αυτή τη δισκάρα.
Zeitgeist-The Eyes of Time
Πωπω,για τετοια ευρηματα ζω και ασχολουμαι με αυτη την μουσικη ακομα.Το βαλα πριν 2 μερες να το ακουσω και με εχει μαγεψει.Θα ειναι ο δισκος του Δεκεμβρη.Θα το εκθειασω καποια στιγμη οπως του αρμοζει.
Δεν ξερω για το μουσικο περιεχομενο του αλλα γιατι τα ντυνουν με μουφα εξωφυλλα… [-X
Βγηκε η δισκογραφια [B]Dark Tranquillity[/B] απο τη δισκοθηκη για ακομη μια φορα, και αυτο τον μηνα δεν ακουμε τιποτα αλλο. 
Mgla - with hearts toward none
Το είχα ακούσει μια φορά όταν το είχε προταθεί στο black metal thread και παρότι μου είχε τραβήξει την προσοχή το άφησα στην άκρη μιας και δεν ήμουν σε κατάλληλο mood για τέτοιες μουσικές εκείνη την περίοδο. Το έπιασα χθες το βράδυ και από τότε το έχω ακούσει καμιά 4-5 φορές. Μιλάμε για τεράστια δισκάρα, πολύ καιρό είχα να ενθουσιαστώ τόσο με black metal άλμπουμ. Καταρχήν εδώ υπάρχει πολύ μουσική και μόνο τέλεια ριφ. Η δε ατμόσφαιρα ώρες ώρες μου θυμίζει κινηματογραφικό soundtrack. Οι δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες είναι απίστευτη, λες και ακούγεται ολόκληρη ορχήστρα που εκτελεί μερικά από τα πιο ανίερα μουσικά θέματα. Χωρίς να είναι το εύκολο άκουσμα θεωρώ πως μπορεί να ακουστεί και να εκτιμηθεί και από άτομα που δεν κόβουν φλέβες με black metal. Σίγουρα στα καλύτερα της χρονιάς και με άνεση.
Ulcerate - The Destroyers Of All:):!:
Πρέπει να είναι από τα πιο γεμάτα δεκάρια που θα έβαζα ποτέ σε άλμπουμ. Κιθάρες για σεμινάριο, απίστευτο zeppelin-ιακό groove των Crowes (ίσως η μόνη μπάντα που με κάνει τόσο έντονα να θέλω να χορέψω), οι μαύρες γυναικείες φωνές, οι πρώτες ματιές προς την παλιά αμερικανική μουσική παράδοση, 10 τραγούδια έπη, το απόλυτα ανεβαστικό συναίσθημα που βγάζουν τα περισσότερα τραγύδια, και η φωνή…
Amenra ‘‘Mass V’’
Χτύπημα κάτω από τη ζώνη που λέμε. Η απόγνωση στα καλύτερα της, το ατμοσφαιρικό sludge (ή post metal, όπως θέλετε πείτε το) στα καλύτερα του. Λιτό κι απέρριτο, με ό,τι χρειάζεται.
The Mars Volta ‘‘The bedlam in Goliath’’
Στο άλλο άκρο, ναι. Αν και εντελώς πέρα από τα ακούσματα μου οι Mars Volta συνεχίζουν να με απασχολούνε, album μετά το album. Το ‘‘Amputechture’’ με απογοήτευσε αρκτά, μπορώ να πω, με τα τόσο ξεχειλώμένα τραγούδια, αλλά αυτό εδώ είναι αρκετά δυνατό. Το πιο heavy τους και παράλληλα αρκετά ευκολοάκουστο, αν μπορείς να το πεις αυτό για αυτήν την μπάντα.
Asphyx ‘‘Last one on earth’’
Όταν ακούω τέτοιους δίσκους αναπόφευκτα γυρνάω 10 χρόνια πίσω όταν άκουγα για πρώτη φορά το ‘‘Human’’, το ‘‘Consuming impulse’’, το ‘‘The IVth crusade’’ κλπ. Το ευρωπαϊκό 90’s death metal πάντα θα ακούγεται τόσο νοσταλγικό μάλλον.
New Model Army ‘‘Impurity’’
Άλλη αγαπημένη μπάντα, αν κι εδώ ακούγεται αρκετά πιο γλυκανάλητη απ’ ό,τι θα ήθελα. Λίγο άνισος δίσκος, γενικά περίμενα περισσότερα γιατί είχα ακούσει αρκετά καλά λόγια… Χωρίς να είναι άσχημο, απλά δεν μπορεί να συναγωνιστεί ένα ‘‘No rest for the wicked’’ π.χ.
Zounds ‘‘The curse of Zounds-dicography’’
Τα λόγια για αυτό περιττεύουν. Όλα τα single-άκια, E.P. και το full-length μαζεμένα σε διπλό βινύλιο. Η μία τραγουδάρα να διαδέχεται την άλλη. Το βάζεις να παίζει και ερωτήματα τύπου ‘‘U.S. punk vs. U.K. punk’’’ φαίνονται άνευ νοήματος.
[SPOILER]
[/SPOILER]
προσκυνω…Το βαζω τωρα να παιζει
άκου ξανά το amputechture