Μνημείο…Ξεθάβω!
Ah, there’s my man hopeto. 
Όχι ότι δεν το περίμενα βέβαια, μικρός ο κόσμος εδώ μέσα, γνωριζόμαστε όλοι και όλα τα σχετικά. =Ρ
Πάνω στο θέμα του “λιωσίματος”, είμαι ευτυχής γιατί μαζί με το εν λόγω αραβούργημα βρήκα και κάτι άλλο για να λιώνω αυτές τις μέρες - που παράλληλα κολλάει και στο “ξέθαμα”:
Για όσους δεν ξέρουν τί είναι αυτό, είναι η 30th anniversary edition των Blizzard of Ozz και Diary of Madman! Πριν λίγο καιρό βγήκε, όπως πήρα πρέφα μόλις προχτές.
[SPOILER]
[/SPOILER]
Τώρα για όσους δεν ξέρουν γι’ αυτή την κυκλοφορία, αλλά [U]ξέρουν τη δισκογραφική ιστορίων αυτών των albums[/U] (wink wink nudge nudge say no more) και θέλουν να κάνουν τη γνωστή [U]κρίσιμη ερώτηση[/U]… ΝΑΙ! Είναι οι αυθεντικοί δίσκοι! Με τα bass/drums μέρη των Bob Daisley και Lee Kerslake! Φαίνεται τελικά ότι η κωλόγρια, έστω σ’ αυτά τα λίγα διαλλείματα νηφαλιότητας, καταφέρνει να επανακτά τα ηνία της διαχείρισης του έργου του από την ΚΑΡΓΙΑ… thank fuckin’ God.
Ευτυχία λοιπόν. Όποτε επιστρέφω σ’ αυτούς τους δίσκους σχεδόν τρομάζω, νιώθω τοσοδά μικρός μπροστά τους, να συντρίβομαι από το βάρος τους. Με καταστρέφει το παίξιμο του Randy Rhoads, του καλύτερου metal κιθαρίστα ever, τελικά (ναι), με αποστομώνει η συνθετική μεγαλοφυία των Daisley και Kerslake (…καλά, όσο για το παίξιμο και αυτωνών, τί να πει κανείς), με μαγεύουν τα πλήκτρα του Don Airey… όλα, ΟΛΑ σ’ αυτούς τους δίσκους είναι αδιανόητα τέλεια. Μέχρι και ο νυχτεριδοφάγος ακούγεται σ’ αυτούς τους δίσκους καλύτερος από ποτέ, δηλαδή ντάξει, αν είναι δυνατόν. Το Blizzard of Ozz και το Diary of a Madman είναι από τους λίγους δίσκους για τους οποίους δε βαριέσαι ποτέ να φλυαρείς και να γίνεσαι γραφικός, όπως όταν τους πρωτάκουσες στα 17 σου π.χ.
Α, να πω επίσης ότι αυτό το πακετάκι είναι τριπλό, yeay! Εκτός από τα δύο albums υπάρχει και ένα τρίτο cd με live ηχογραφήσεις κομματιών κι από τους δύο δίσκους + κάτι ψιλά από Sabbath, το οποίο βέβαια δεν έχω ακούσει ακόμα αλλά στοιχηματίζω τη δισκοθήκη μου ότι θα γαμάει ασάλιωτα- άλλωστε υπάρχει και η πρότερη εμπειρία/μαρτυρία του Tribute για το τί έκανε εκείνη τη διετία η μπάντα του Ozzy, ΚΑΙ επί σκηνής - I need say no more.
Περιττό να πω ότι πάει για αγορά λίαν συντόμως.
Ok Computer-Radiohead
The Perfect Element-Pain of Salvation
Grace for Drowning-Steven Wilson
Grace for drowning - Steven Wilson
Perdition city και Blood inside - Ulver
trouble- trouble
Daydram nation - Sonic youth
Καναδικο ντεθ.Απο μονη της,η λεξη Καναδικο περολαμβανει τις λεξεις τεχνικο,προγκρεσιβατο,ποικιλο.Και ισχυει και αυτην την φορα.Με ενα μπασιστα μπροσταρη,γι αυτους που αρεσκονταισε ηχους σαν τους Atheist,Sadus η τους πιο συγχρονους Obscura.Πολλα guest φωνητικα απο διαφορους,οι περισσοτεροι φιλοι τους,μελη της Καναδικης σκηνης.Συνολικη δουλεια και στο γραψιμο των συνθεσεων αλλα και καλη μοιρασια στα σολος(μεχρι και ο μπασιστας παιζει 2 σολος).Ξεχωριζουν ανετα τα Jupiter to Ignite με τις πολλες ακουστικες αλλαγες μεσα στον τεχνικο τυφωνα που εξαπολυουν οπως και το καταπληκτικο Sovereigns Unknown με τα καθαρα φωνητικα απο μελη των Unexpect(μπανταρα) που τους ταιριαζουν γαντι.Πιστευω οτι θα ηταν καλυτερα αν σαν συνολο ειχαν καθαρα φωνητικα,θα ακουγοντουσαν και πιο πολυ σαν συγχρονους Cynic.8απλα σολος στο τελειωμα του τραγουδιου δειχνει την ανωτεροτητα του.Βεβαια υπαρχει και ενα αντιστοιχο 7απλο καπακωτο σολοργιο στο Oversee the Rebirth εων ακουγονται διαστημικοι ηχοι απο κιθαρες,λατρευτος στα αυτια μου.Μουσικα τερατα (με την καλη εννοια),ωραια κοψιματα,μπασο -μπουλντοζα,κιθαρες-γορδιος δεσμος και ντραμμινγ σεμιναριων.Τπτ αρνητικο??.Και ομως δεν σου δειχνουν το μονοπατι της απολυτης απολαυσης.Πολλα απο τα τραγουδια μεσα στην πολυπλοκοτητα τους,ευκολα ξεχνιουνται και φοβαμαι οτι θα παγιδευτει αυτος ο δισκος στην σπηλια της ληθης.Θα δειξει το μελλον…
Υ.Γ.Πανεμορφο εξωφυλλο/οπισθοφυλλο
Graceful Inheritance-Heir Apparent
Deliver Us-Warlord
και τελευταία δισκογραφία Misfits(με Glenn μόνο)
Μέγιστη αγάπη για αυτόν τον δίσκο!!!
Τι άλλο? Locust, Hunter και Worship Music
Ολη την δισκογραφια των Candlemass και ετοιμαζομαι για τα επικα σκηνικα που θα ζησουμε το Σαββατο.
[SIZE=“3”]HAIL THE MASTERS OF DOOM…[/SIZE]
…το αυτό κιεγώ…με έμφαση στο τιμώμενο πρώτο τους:):!:
Γράκχε, αυτό του Ozzy κυκλοφόρησε τώρα; Τιμή;
δεν έχουν κυκλοφορήσει και τα 3 μαζί…
η μια επανακυκλοφορία είναι το Diary Of A Madman (Legacy Edition) ειναι αυτή που εχει το live που λέει ο GRACCHUS Και κάνει £8.99
και η άλλη είναι το Blizzard Of Ozz (Expanded Edition) και κάνει £3.49
μαζί μέχρι τώρα έχουν βγει μόνο στην έκδοση που είναι με τα lp Και κάτι άλλες λοιπές αηδιουλες που πάνε το πακέτο σε τρελή τιμή(βέβαια σε αυτό το πακέτο είναι και το dvd.ας ελπίσουμε οτι θα βγει και μόνο του)
Χμ, ευχαριστούμε τον Κρίμσον για τις πληροφορίες, εγώ νόμιζα ότι είχε βγει και πακέτο 3CD. Έτσι το βρήκα για κατέβασμα δηλαδή, μάλλον γι’ αυτό.
Πάντως όπως και να χει πάνε για αγορά. Τα ακούω συνέχεια και δε χορταίνω το πόσο γαμάτα ακούγονται, άσε που περίμενα αυτή την κίνηση εδώ και χρόνια, είχα ξεμείνει με ένα cd-r του “σωστού” Blizzard και ένα μεταχειρισμένο “σωστό” Diary προκειμένου να μη δώσω λεφτά για τις βλάσφημες μαλακίες της Σάρον.
Ελπίζω μόνο σε κάποια cd έκδοση να υπάρχει κι εκείνο το τρίτο cd, το live. Σας είπα ότι δεν το είχα ακούσει ακόμα, ε; Ε, το άκουσα. Και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αυτή η ηχογράφηση. Δύσκολο να το χωρέσει ο νους, αλλά ΟΛΑ τα κομμάτια ακούγονται ΚΑΛΥΤΕΡΑ απ’ ότι στις studio εκτελέσεις, ακόμα και ο Ozzy ακούγεται φανταστικός, δεν τον έχω ξανακούσει σε τέτοια φόρμα, ούτε με τους παλιούς Sabbath - και ειρήσθω εν παρόδω έχει και Iron Man/Children of the Grave/Paranoid σε κάτι εκτελέσεις να γλείφεις και τα δάχτυλά σου.
Randy Rhoads ρε, τί να λέμε. Ο άνθρωπος, να ναι ελαφρύ το χώμα, ό,τι έπιανε το έκανε χρυσό. Στη διετία που ήταν με τον Ozzy, από κει που ο μπάρμπας ήταν ένα τελειωμένο πρεζάκι βρέθηκε στην καλύτερη φάση της καριέρας του.
Randy Rhoads ρε. Τί να λέμε.
Όπως τα λες Γράκχε για RR.
Θυμάμαι και που είχαμε ξανά την κουβέντα αυτή πριν κάτι χρόνια όταν δεν βρίσκονταν τα αυθεντικά Blizzard/Diary και σου είχα πεί πως αν τα εντοπίσω σε τίποτα μεταχειριεμένα θα σε ειδοποιήσω!
Ε, τελικά ήρθαν αυτές οι εκδόσεις να καλύψουν το κενό!
Επίσης, όσοι γουστάρετε Randy Rhoads να ακούσετε οπωσδήποτε αυτό (αν δεν το έχετε ήδη):
το Live που ακουσες ειναι στο Diary Of A Madman (Legacy Edition)
το κακο ειναι οτι αυτο εδω
Thirty Years After The Blizzard" DVD Documentary, plus over 70 mins of additional rare live performances and interviews
είναι στο πακέτο με τα lp που ειναι πανάκριβο…
αλλα μεσα στο dvd εχει αυτο…
Crazy Train’ from “Thirty Years After The Blizzard” DVD
ή αυτο
Ozzy Osbourne Over The Mountain
σχόλιο απο κάτω…
They were filming the wrong side of the stage.
πάντως μαρεσει που λένε σπάνιο το ενα και σπάνιο το άλλο…τα εχω σε dvd εδω καιρό…
Και εγω περιμενα πως και πως εδω και χρονια μηπως ξαναβγουνε με τις αυθεντικες ηχογραφησεις με Bob Daisley σε μπασο και Lee Kerslake στα ντραμς. Και τα πηρα και τα 2 οταν βγηκανε. Ισχυει αυτο που λες για το live cd που ειναι στην Legacy Edition του Diary Of A Madman, σε φοβερη φορμα ο Ozzy και ο Randy Rhoads παντα ηταν ενας μικρος [B]ΘΕΟΣ[/B]… Ποσες και ποσες φορες εχω αναρωτηθει τι θα ειχε γινει αν ηταν ακομα κοντα μας…
καλα…απο το πουθενα…το soundtrack του the saboteur(παιχνιδι)
το εχω λιωσει το playlist!!![B]ΕΠΟΣ[/B]!!!
Koop - Koop Island Blues (Featuring Ane Brun) Ella Fitzgerald - Somebody Nobody Loves Ella Fitzgerald - Caravan Madeleine Peyroux - Dance Me To The End Of Love Nina Simone - Feeling Good Nina Simone - Feeling Good (Troublemaker Remix) Issac Sprintis - Feeling Good (Sprintis Remix) Steve Sidwell - Walk The Walk Howard Shaw - Red, White & Blues Peter Cork - Depression Blues Steve Sidwell - Smoochie Coochie Ruben Ayala & Mile Deering - Relaxing Risk Frank Macchia - On The Rocks Jan Stevens - Martini Lounge Jan Stevens - Terrapin On A Tightrope Maxayn - The Finger Points To You Kacee Clanton - Don?t Do Me Wrong [instrumental] Charles Chemery - S?Embrasser A La Plage Allison Adams Tucker - Quand J?tai Perdu Robert Farnon - Blue Theme Steve Martin - Expose Deb Lyons - Over The Moon Allison Adams Tucker - L?Homme Que J?Adore Flogging Molly - Seven Deadly Sins
εδιτ:στο πιο τραγουδι λιωνουμε πηγαινε αλλα νταξ τωρα…
:bow2:
Το τελευταίο Machine Head:):!:
Τρεις δίσκους. Το 1978 ο Βrian Eno επιμελείται την παρακάτω συλλογή:
V.A:- [B]No New York[/B], 1978
με μπάντες όπως οι [B]James Chance and the Contortions[/B], [B]Teenage Jesus and the Jerks[/B], [B]DNA[/B] και [B]Mars[/B]. Πανκ μινιμαλισμός, ατονία και μονοχνωτες συνθέσεις μαζί με σαξόφωνα, με jazz, funk και disco ρυθμούς. Χμ… Και κάπως έτσι το αποκαλούμενο “No Wave” αποκτά υπόσταση. Ένα χρόνο μετά ο James (αλλάζοντας λίγο το ονομα από Chance σε White) βγάζει το παρακάτω άλμπουμ
[B]James White and the Blacks[/B] - Off White, 1979
Η τρέλα πάει ακόμα παραπέρα… Αξιοσημείωτο είναι ότι εκείνη η σερβιτόρα του CBGB’s που συμμετείχε στους Teenage Jesus and the Jerks, τώρα κάνει φωνητικά σε ένα κομμάτι του άλμπουμ… Ρε πώς τη λένε, πώς τη λένε… α ναι! Η Lydia Lunch… που ένα χρονο μετά θα κυκλοφορήσει και αυτή με τη σειρά της το πρώτο ολοκληρωμένο προσωπικό της άλμπουμ…
[B]Lydia Lunch[/B] - Queen of Siam, 1980
αισθησιασμός, πανκ, avant garde, πειραματική διαθεση, και κάπως έτσι δημιουργείται ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της underground κουλτούρας, από μία από τις πιο ανήσυχες προσωπικότητες!
Η υπόλοιπη ιστορία κυλάει όπως το νερό στο αυλάκι. Στο Μanchester θα κυκλοφορήσουν οι [B]the Fall[/B] το πρώτο τους άλμπουμ. Στη Νέα Υορκη οι [B]Sonic Youth[/B] αρχίζουν και κάνουν πρόβες. Στο μακρινή Αυστραλία, οι [B]Birthday Party[/B] βγάζουν ένα απο το καλυτερα άλμπουμ της δεκαετίας του 80 (;). Στην Ελλάδα, αρχίζουν και προβάρουν κάποιοι [B]Villa 21[/B] και οι [B]Yell-O-Yell[/B]…