Όχι 
Παλι φανταζομαι πραγματα δλδ 
1 Like
TAINIAΡΑ.-
1 Like
Προσπάθησα τον τελευταίο μήνα να κλείσω κάποια κενά που είχα απ’το έτος αλλά έτσι όπως το πάω θα φτάσουμε στο 2026 και δεν θα έχω γράψει ακόμα για τις αγαπημένες του 2024 οπότε…
Τρεις κατηγορίες γιατί μου άρεσαν πάνω κάτω το ίδιο κάποιες ταινίες.
A κατηγορία:
-
La Chimera. Μια γλύκα η ταινία. Ο,τι καλύτερο.
-
Anora. Η εξέλιξη των χαρακτήρων η οποία ξεδιπλώθηκε μέχρι το τέλος (και λίγο πριν π.χ. στον καναπέ) της ταινίας είναι το κάτι άλλο. Επίσης είμαι αμετανόητος μαρξιστής, δύσκολα θα έβαζα κάτι τέτοιο σε χαμηλότερη θέση.
-
The boy and the heron. Θεός, ευτυχώς όλο λέει πως πάει για σύνταξη και τελικά δεν… αλλιώς θα χάναμε ακόμα έναν παλαιό μεγάλο δημιουργό και από νέους δεν τα πάμε και τόσο καλά.
Β κατηγορία:
-
Evil does not exist. Πέρα απτα προφανή… Η ταινία που φώναζε <<σκέψου, σκέψου με>> περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.
-
Perfect Days. Την είδα με παρέα που της έριξε πολύ κράξιμο οπότε επηρεάστηκα αρνητικά αρχικά και την πήρα στραβά. Αργότερα όμως έμεινε μαζί μου και με κέρδισε.
-
Love lies bleeding. Το είδα γιατί το ανέφεραν εδώ στο φόρουμ ξανά και ξανά. Τα σχόλια που είχα διαβάσει αλλού, σε ένα σινεφιλικο μέρος, δεν ήταν ενθαρρυντικά. Καταλαβαίνω και τις δύο πλευρές. Κάποιοι το γουστάρουν όπως εγώ π.χ. γουστάρω τις ταινίες της Lynne Ramsay ενώ άλλοι εστιάζουν στις αδυναμιες της ταινίας. Νιώθω πως έπρεπε να το δω στο σινεμά και όχι στο κινητό στο λεωφορείο κλπ σε δύο δόσεις. Oh well.
Γ κατηγορία:
-
Ghostlight. Yποτιμημένη ταινία με μεγάλη καρδιά.
-
Challengers. Δυνατό sexy fun. Αναρωτιέμαι τι θα ήταν αυτή η ταινία χωρίς το soundtrack.
/
Honorable mentions
Mononoke the Movie: Paper Umbrella. Anime movie από μια λατρεμένη σειρά από τα παλιά (πριν ~20 χρόνια) όταν έβλεπα ακόμα anime. Fun καλειδοσκόπιο χρωμάτων eye-candy animation.
Inside Out 2. Άξιο Pixar ταινιακι, ticks all the boxes αλλά ταυτόχρονα τίποτα συγκλονιστικό και ultimately αξιοξέχαστο.
Soundtrack to a Coup d’Etat
Τι είναι τι
Πρόσφατα έπεσε/άλλαξε το καθεστώς στη Συρία. Η αριστερά είναι πιο μπερδεμένη από ποτέ, λες και δεν ξέρει τι της αρέσει και τι όχι. Ήταν θετικό αυτό που έγινε ή αρνητικό;; Eίτε το γνωρίζει ο καθένας τους ξεχωριστά είτε όχι αναλόγως με το που στέκονται πολιτικά έχουν άλλες απαντήσεις. Αν είναι anti-fa (αν δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στον αντιφασισμό, στις ελευθερίες, δικαιώματα κλπ) τότε μάλλον θα πουν πως καλώς έφυγε ο Ασαντ, αν είναι anti-imp (αν δίνουν περισσότερο έμφαση στον αντι-ιμπεριαλισμό σε μια εποχή όπου οι ΗΠΑ ακόμα παίζουν μπάλα ~μόνες τους κλπ) τότε θα πουν πως είναι αρνητικό το συμβάν, τέλος αν είναι επικεντρωμένοι περισσότερο στην υπέρβαση του Καπιταλισμού μπορεί απλά να ανασηκώσουν τους ώμους τους γιατί δεν τους αφορά, δεν αλλάζει κάτι.
Δεν είμαι της αντι-ιμπεριαλιστικής αριστεράς αυτό το ντοκιμαντέρ όμως σίγουρα είναι. Εδώ έχουμε ένα αρκετά ευχάριστο ντοκιμαντέρ με όμορφη αισθητική, μπόλικη τζαζ μουσική, πυκνό σε fun αντι-Ιμπεριαλιστικές ατάκες από το non-aligned movement …το οποίο οι περισσότεροι δεν θυμούνται καν πως υπήρξε πλέον κλπ. Ένα snapshot μιας άλλης εποχής. Σπάνια βγαίνουν τέτοια ντοκιμαντέρ και ακόμα σπανιότερα έχουν την ποιότητα που έχει αυτό. Αν ήμουν anti-imp τότε μάλλον θα το είχα σε υψηλότερη κατηγορία.
Στα αρνητικά: Είναι λες και έχει ADHD, δεν σταματάει πουθενά. Όλο τσιτάτα και 4-5 δευτερόλεπτα από κομμάτια τζαζ.
/
Δεν έχω δει ακόμα: Small things like these, Dune2, Emilia Perez, Furiosa, The Substance, Kinds of Kindness, Tack, Ο κόκκινος δάσκαλος, how to make millions before grandma dies, kneecap, My Favourite Cake, Humanist Vampire Seeking… , All of Us Strangers, Late Night with the Devil, Heretic, Tatami, Exhuma, The Seed of the Sacred Fig, no other land, the wild robot κλπ.
7 Likes