Δε νομίζω να εννοεί την ποιότητα του τραγουδιού, αλλά τη δυναμικότητα του.
Κατά τ’ άλλα ‘‘Close at hand’’. :!::!::!:
οπα, δεν εχεις αδικο, αλλα εμενα με προβληματισε λιγο η ελλειψη δυναμικοτητας.
Ωστοσο αυτο που σιγουρα εκτιμω και ειχα πει και πιο πανω, ειναι οτι απο να επιλεξουν safe δρομο γουσταρω πιο πολυ την φαση αυτου του δισκου. Ασε που ακουγεται και νερακι για καποιο λογο
Μολις ακουσα το δισκο και ειναι μεγαλη απογοητευση για το λογο οτι περιμενα κατι δυναμικο οχι απαραιτητα γρηγορο αλλα δυναμικο. Νομιζω πως αλλαξανε ολο το στυλ τους. Επισης τουλαχιστον η μια κιθαρα ακουγετε παρα πολυ διαφορετικη και η παραγωγη
τους ειναι αθλια με τους υπολοιπους δισκους. Κριμας και μακαρι να μη το συνεχισουν ετσι
αλλα να ξαναγυρισουν στα προηγουμενα.
Μετά από κάμποσες φορές που το άκουσα είμαι κάπως προβληματισμένος. Από τη μία δεν είναι αυτό που θα περίμενα από τους Tragedy με γνώμονα τη μέχρι τώρα πορεία τους από την άλλη το αλμπουμ με τραβάει να το ακούσω ξανά και ξανά. Η κύρια εντύπωση πάντως που μου έχει μείνει είναι σαν να ακούω ένα δίσκο-συλλογή από κομμάτια-’‘διαλείμματα’’ όπως τα untitled του vengeance όπου περιμένεις πως και πως να σκάσει η dbeat βόμβα στο επόμενο. Κομμάτια που θα τα χρησιμοποιούσες δηλαδή για να προλογίσεις κάτι πιο δυνατό. Επίσης τα φωνητικά με παραξενέψανε στο power fades αρχικά. Τέλοσπάντων βλέπουμε…
ιδέα μου είναι ή το close at hand ‘‘βρωμεί’’ black metal από το χιλιόμετρο?
Το Power fades είναι το πρώτο κομμάτι που είπα ότι κάτι καλό παίζει σε αυτό το δίσκο και με έκανε να τον ακούω στα καπάκια.Με tragedy ξεκίνησα και οι προηγούμενοι δίσκοι σου καρφώνονται στο μυαλό αμέσως ,κάτι που δε γίνεται εδώ πέρα.Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα κακό και σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύτηκα.
Δύσκολος δίσκος, τόσο διαφορετικός από το πολυλατρεμένο Nerve Damage, αλλά την ίδια στιγμή γοητευτικός για κάποιον -αδιόρατο αρχικά- λόγο. Μου λείπουν λίγο κι εκείνα τα λυσσασμένα μελωδικά leads, η μελωδία λειτουργεί πιο πολύ υποδόρρια πλέον.
Ψιλο- αδύναμο τελικά, ε. Σε σχέση με τα 3 προηγούμενα π.χ. που για μένα παίρνουν 9-10 (ναι, και το ‘‘Nerve damage’’), αυτό κυμαίνεται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, δίσκος του 7 π.χ. Ενώ ξεκινάει με ενδιαφέρον και μ’ άρεσαν κάποιες μελωδίες, τελικά μου ακούγονται κάπως κουρασμένοι. Ενώ παλιά σε κάθε τραγούδι είχαν από 5- 6 riffs που σε διέλυαν εδώ με το ζόρι π.χ. ξεχώρισα τα 3 πρώτα τραγούδια, άντε και κάποια σημεία στο ομώνυμο και το επόμενο που δε θυμάμαι τον τίτλο. Κατά τ’ άλλα δε σου μάνει και κάτι. Σαν πολλά fillers να έχει, δεν ξέρω.
τωρα ομιλεις σωστα. σχεδον παρομοια αποψη εχω