Of wolf and passion. Στο αφιερώνω με την σκέψη του τρυφερού έρωτα.
Έχεις δοκιμάσει ακούγοντας μπλακμέταλ; Φοβερή εμπειρία, αλλά με παρατάνε όλες οι γκόμενες για κάποιο λόγο μετά από λιγο καιρό.
Bergtatt-ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
Themes from (βεριέμαι να το γράφω όλο) -ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ
Blood Inside-ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ
Ξεθαβω
Τελευταια λιωνω και το The Marriage of Heaven and Hell.
Περιεργος δισκος, διαφορετικος απο τα μεταγενεστερα(perdition, blood inside, shadows).Ωραιο ομως 
Το Silencing The Singing γιατι λειπει απο το πολλ?Με το επος Not Saved, οτι πιο χαλαρωτικο και ταξιδιαρικο.
Nattens Madrigal + Themes From William Blake’s The Marriage Of Heaven And Hell:):!:
Πως μπορώ να δώ το είχα ψηφίσει παλαιότερα;;;
Βασικά σήμερα που ξήπνησα έδωσα στο Blood Inside και κατάλαβε στα κακόμοιρα ηχεία tης creative (το Dressed in black είναι ιδανικό για δοκιμή μπάσων χεχεχε)… και πρίν φύγω λέω να περάσω το Bergtatt να το ακούω στον δρόμο.
5 μερούλες μείνανε 
Αυτο που ψηφισες ειναι γραμμενο σε italic
Μονο τα 4 πρωτα,απο κει και περα αδιαφοροι…
~bump
Δηλαδή τώρα οι Ulver έχουν βγάλει κάτι καλύτερο ή έστω κάτι πιο ολοκληρωμένο από αυτο το αριστούργημα;
Ρητορικό είναι το ερώτημα, σαφέστατη η απάντηση.
περντισιον σιτυ και σαντοους οφ δε σαν!
απλα τα πραγματα…για να μην κουραζεσαι ψαχνωντας τα 2 silence ΕΡs, τσιμπας τουτο εδω και “χανεσαι” :
ψηφισα το μαδριγαλι και το μπλαντ ινσαιντ…
γενικα δεν ακουω πολυ μπλακ μεταλ αλλα οι πρωτοι τους δισκοι ειναι διαμαντια…πρεπει να συμπληρωσω δισκογραφια καποια στιγμη…
και[SPOILER]θα βγαλετε καινουργιο δισκο γαμωτο???:evil:[/SPOILER]
Εγώ δεν μπορώ να διαλέξω με τίποτα…
Τι να διαλέξει κανείς απο μια δισκογραφία που περιέχει τόσο διαφορετικά αλλα συγχρόνως τόσο ποιοτικά ακούσματα?
Αρνούμαι να διαλέξω:p
βαζεις το Vargnatt στα 4 πρωτα;
Φυσικότατα δεν υπάρχει άλλο εκτός από το Τhemes. Καλά τα λέει ο dyingfreedom αλλά ποιος τον ακούει.
Δεύτερο μεταξύ του Kveldssanger, αυτού που πόσταρε ο Ισις και Περντίσιον Σίτυ.
Λοιπόν, αφού εντρύφισα λίγο στη δισκογραφία τους, τις τελευταίες βδομάδες, όχι μόνο τους λατρεύω αλλά και τους προσκυνώ.
Έχοντας ακούσει μόνο το Shadows Of The Sun, είχα ψηφίσει μόνο αυτό, μιας και είναι δισκάρα, αλλά η τελειοτητα βρίσκεται αλλού, τελικά.
Πραγματικά, η τελειότητα του Themes from William Blake’s The Marriage of Heaven and Hell, δεν υπάρχει πουθενά.
Τι να πω; Για την εκπληκτική μελοποίηση του κορυφαίου ποιήματος του William Blake; Για την φανταστική ενορχήστρωση; Για τα υπέροχα φωνητικά; Για τις τρελές ριφάρες που σκάνε από το πουθενά και μου γυρνάνε το κεφάλι; Ή για το ΥΠΕΡ-ΕΠΟΣ “A Memorable Fancy, Plates 17-20”, που κάθε φορά που το ακούω, οδηγούμαι σε ψυχολογική και πνευματική ανάταση άνευ προηγουμένου;
Δεν υπάρχει αυτός ο δίσκος… Τον ακούω και τον ξανακούω, και δεν υπάρχει πουθενά… Έχω πάθε ζημιά λέμε…
Καποια πολυ καλα νεα για τους φιλους του συγκροτηματος. Το εκπληκτικο [B]Synen[/B], διαμαντι της πανσπανιας συλλογης [B]Souvenirs from Hell[/B], πλεον ειναι ειναι και διαμαντι της απιστευτης συλλογης [U][B]Whom The Moon A Nightsong Sings[/B][/U] οπου συμπεριλαμβανονται και πολλα αλλα καλα και δυσευρετα κομματια. Ειχα αμφιβολιες για την αυθεντικοτητα της, αλλα ο ιδιος ο Kristoffer μου επιβαιβεωσε πως ειναι κανονικη κυκλοφορια. Την αγορασα απο το ebay προς 18ε για δυο cds, πιστευω πως ειναι πολυ καλη τιμη.
[U][B]http://www.prophecyproductions.de/front_content.php?idcat=258&idart=397&releaseid=194&lang=1[/B][/U]
Εννοειται ψηφισα Perdition City και Shadows Of The Sun. Γαματο και το Themes εννοειται αλλα αυτα μαρεσουν περισσοτερο. Παιζει περισσοτερο και απο τα δυο να μαρεσει το Svidd Neger, αλλα δεν το βλεπω στο πολλ. Στην αρχη νομιζα οτι ηταν επειδη ειναι soundtrack, αλλα μετα ειδα οτι υπαρχει το Lycantropen (το οποιο επισης το λατρευω. Το Blood Inside ποτε δεν με τρελανε, ουτε το Metamorphosis, oυτε τα ΕPs της σιωπης (εχω το κοπιραιτ για αυτη τη φραση ε), αλλα ουτε και το Quick Fix For Melancholy, μαρεσουν ομως.
Ωραία ξεθάψατε ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Όλοι οι δίσκοι είναι γαμάτοι με κορυφαία τον Themes from william blake’s The marriege of heaven and hell. Αυτός ο δίσκος βρίσκεται έτη φωτός μπροστά. Μετά ψήφισα το Bergtatt λόγω της τρομερής ατμόσφαιρας που έχει. Είναι από τους λίγους black δίσκους που μου αρέσουν (και πολύ μάλιστα).
Βέβαια όλα είναι τέλεια. Το πανέμορφο Kveldssanger,το ωμό Nattens madrigal , το ανυπέρβλητο Perdition City,το Shadows of the sun και να προσθέσω και τα Silence Teaches You How To Sing και Lykanthropen Themes .
Σήμερα ξέθαψα μετά από πάρα πολύ καιρό το Marriage Of Heaven and Hell και πράγματι είναι αριστούργημα. Τα πρώτα τους που είναι άλλη φάση η αλήθεια είναι ότι δε τα έχω ακούσει και πολύ, ίσως κάποια στιγμή να τους δώσω μια δεύτερη ευκαιρία :roll: όσον αφορά τα υπόλοιπα, τα αγαπάμε όλα, μα πιο πολύ το Perdition City και μετά Svidd Neger, Lycathropen Themes, και Shadows Of The Sun (το οποίο πραγματικά κάνει για ψυχοθεραπεία :p) επίσης και όλα τα ep τους σπέρνουν ε