To έγραψα και στο θρεντ της πειρατείας κλπ αλλά θάφτηκε, οπότε γράφω κι εδώ.
Κατέβασα το πρόμο και έσπασαν τα νεύρα μου στο δίλεπτο και το κλεισα με το γαμωμπίπ.
Από την άλλη, βλέπω διάφορα σχόλια στο ίντερνετ σχετικά με το δίσκο, από μετριότητα εώς καταπληκτικός και αναρωτιέμαι αν γίνανε με βάση αυτό το σιχαμένο πράμα που άκουσα κι εγώ.
Βασικά σήμερα ήταν “album of the day” στο σάιτ του Roadburn, μέσο που γενικώς εμπιστεύομαι, και αυτό μου κάνει εντύπωση.
πολύ ανώτερο από το πατατοκάσιον, καμία σχέση όμως με τα έπη του παρελθόντος.
Ξεχωρίζουν με τη μία τα 2 “Adversaries Mask”, τα οποία είναι ένα βήμα μπροστά για τους ανέρθλι και το πρώτο με τα καθαρά φωνητικά θυμίζει κάπως πιο μαύρους και τελετουργικούς ΜΙΝΣΚ, το δεύτερο φέρνει σε 80ς νογουεηβιές τύπου ΣΟΥΑΝΣ κλπ. Κομματάρες, έπικ γουίν 2/2, ντάξει, και μόνο για αυτά τα 2 θα το αγοράσουμε.
Το “Current” πατάει από τη μία στη Φροστίλα των πρώτων ημερών (εποχές “hadit” δηλαδή) με προγκ αντίληψη στην κιθάρα όμως, γαμάτο κι αυτό.
Επίσης η ντρονίλα της ημέρας υπάρχει στο “Physical Universe Distorts” για να μην ξεχνιόμαστε, όπως και το τελευταίο “The Leveling” που πατάει στο “S.O.S.-S.O.S.”. χμ… :-k
Έπειτα, “Into A Chasm” κομματάρα πελώρια και φέρνει στο νου τις θεϊλες των “In the Red”/“Trident”. ΑΥΤΟΥΣ τους Ανέρθλι θέλουμε.
Από κει και πέρα, σπουδαία σημεία υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο το δίσκο, δυστυχώς ανακατεμένα και με κάμποσες αδιαφορίλες.
Γενικά η φωνή του Λιπίνσκι δείχνει να’χει καθαρίσει σε σημεία κάπως, αλλά έτσι κι αλλιώς πάντα πειραματιζόταν στα φωνητικά.
Πρώτες εντυπώσεις ανάμεικτες λεπόν, θέλαμε δισκάρα και μάλλον δεν είναι, θα το ακούσουμε καλύτερα όταν κυκλοφορήσει, με την ελπίδα να αποδειχθεί grower.
Μετα απο αρκετες ακροασεις μπορω να πω οτι ο δισκος κινειται σε μετρια επιπεδα,φυσικα και ειναι ανωτερος του Electrocution αλλα δεν με ενθουσιασε και παρα πολυ το καινουργιο.
Ξεχωριζω τα 2 Adversaries Mask,Submerged Metropolis, Into A Chasm και Solar Eye…
The next split to come out is a super limited 7" of Charles Manson covers. The idea of this came from Jay and Darren. I think it was more for the fact that Darren Verni [UT Drummer] has a great ability to sing and he wanted to try to sing a Charlie tune. I think at first they wanted to do “Look At Your Game Girl” but I suggested “People Say I’m No Good” because it had a more minor sounding gloomy feel. The song is totally different from anything else we have done. Its an acoustic song with clean singing. Chrome Peeler was interested and i think Jay got in contact with Wooden Wand and then suddenly we had another split in the works!
Oi Wooden Wand είναι καλή μπάντα. Λογικά ο Μάνος θα τους γουστάρει.
For the future, the only only split we plan to do is one with Fleshpress from Finland on Throne Records in '11.
Μπαντάρα οι Fleshpress αλλά ήμαρτον και έλεος μαζί ε!
Από κει και πέρα όμως…
Other plans besides this tour, we have are to do a west coast thing with Aldebaran from Portland early next year.[SIZE=“4”]Oh yeah and maybe some European touring![/SIZE] It is all up in the air at the moment but things are looking very positive for UT in '11!
:vibrate: :vibrate: :vibrate:
I only want to play live if there is a demand. Not sure if we are at that level yet. We spoke of possibly pulling off a few The Howling Wind songs on an UT Aldebaran tour, but even that is just an idea. One day…
μιας και έγινε το bump και ενώ περιμένω το βινύλιο να έρθει από αμέρικα, να πω ότι ο δίσκος τελικά δεν είναι απλά grower, είναι ένα γαμημένο φίδι που φωλιάζει στο μυαλό.
Δεν περνάει μέρα που να μην το ακούω, μεγάλο άλμπουμ, πολύ μεγάλο.
Μ’αρεσει το ατιμο!!!Δεν εχω φραγκο…αλλα αυριο,μετα το σχολειο παω καρφωτος στην τραπεζα να βαλω λεφτα για να το αγορασω κι εγω!Ακομα και το Horsemen που οταν το πρωτοακουσα μου αρεσε αλλα δεν με τρελανε τωρα μου φαινεται κομματαρα!Δεν ξερω αν ειμαι γενικα ενθουσιασμενος με τους Unearthly Trance και μου φαινεται οτι ειναι γαματο το αλμπουμ αλλα πιστευω οτι ακομα κι αν μετα απο καποιους μηνες αρχισει να μου φαινεται λιγοτερο καλο,υπαρχουν αρκετα κομματια τα οποια δεν νομιζω οτι θα σταματησω να ακουω!!!Τωρα που το σκεφτομαι ψηνομαι να παρω τη version με το T-Shirt
Αφού το έλιωσα με κάθε δυνατό τρόπο, πήρα και το βινύλιο, διάβασα και τους στίχους, ας γράψουμε μια ολοκληρωμένη άποψη.
Κατ’αρχήν, ο δίσκος δεν έχει καμία σχέση με In the Red/Trident, ούτε φυσικά με το Electrocution, ξεχνάμε τα δολοφονικά riffs και τις crust-ίλες, εδώ έχουμε κατά βάση [U]πολύ [/U]αργές ταχύτητες, όπως είχε και το ντεμπούτο του 2003. Και πάλι όμως εδώ δεν υπάρχει η ταφίλα/σαπίλα του S.O.S-S.O.S, μιας και η παραγωγή του Sanford Parker (πάλι αυτός) είναι πολύ καθαρή για κάτι τέτοιο.
Στις πρώτες ακροάσεις με ξένισε αρκετά, μιας και πιάνοντας τα κομμάτια μεμονωμένα δεν υπάρχουν δυναμικές/κορυφώσεις, αλλά εναλασσόμενα ηχοτοπία και ατμόσφαιρες, κάτι που κάνει το δίσκο στις πρώτες ακροάσεις να μοιάζει υποτονικός ή και βαρετός. Αποφάσισα να του δώσω ευκαιρίες και ανταμείφθηκα. Το κλειδί δεν είναι στα κομμάτια, αλλά στο σύνολο. Κάθε κομμάτι βρίσκεται στη σωστή θέση για να σε οδηγήσει στο επόμενο, και συνολικά -μου- βγαίνει μια ενοχλητική -αλλά κολλητική- αίσθηση ασαφούς αιώρησης, κάτι σαν πυκνή κάπνα σε δωμάτιο περίπου, με το οχτάλεπτο drone τελείωμα της ενότητας the levelling/Untitled να σ’αφήνει με μια αίσθηκη κένωσης (inb4 εκκένωσης).
Οι στίχοι είναι στα γνωστά συμβολικά επίπεδα που μας έχουν συνηθίσει οι δίσκοι του Lipinsky, ενώ η φωνή του παραμένει φανταστική, με το χαρακτηριστικό ταλέντο του να φτύνει φαρμάκι με τις κατάλληλες λέξεις την κατάλληλη στιγμή. “Ευχάριστη” έκπληξη η παραμορφωμένη φωνητική συμμετοχή του Darren Verni σε τέσσερα κομμάτια.
Φανταστικός δίσκος, φτάνει να του δώσεις ακούσματα. Μετά θα σου μολύνει το μυαλό.
