αν είχε κουφαθεί κανάς βουλευτής/μεγαλοδημοσιογράφος θα είχε γίνει της πουτάνας. τώρα που κουφάθηκε ένας απλός δημοσιογράφος κλαιν…πολίτες μωρέ, αναλώσιμοι.
Ωραίο πολίτευμα η ΜΠΑΤΣΟΚρατία.
Mια ζωή είχαμε μπατσοκρατία…απλά τώρα επί ΠΑ.ΣΟΚ την ζούμε καλά στο πετσί μας…
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1198113
μετα το αρχικό σου ποστ, ειχα κάνει ένα παρόμοιο με αυτό, που έλεγε για παπουτση και το πως θα χαρακτηριζόταν μια επίθεση εναντίον του(και για την έπαρση που έχει όταν μιλάει)…το οποίο δεν το βλέπω κάπου…firefox με έχεις πρήξει 2 μέρες…
σιχάματα.απλά.
Oι αναρχικοι-κουκουλοφοροι-συριζαιοι η οι μπατσοι? 
Μηπως το μπατσοι γουρουνια που φωναζει ολος ο κοσμος μετα τα γεγονοτα στο συνταγμα προσβαλει τελικα τα γουρουνια :-k:-k:-k
ναι το συνταγμα περιμεναμε…
όσοι προκαλούν επεισόδια. οι μπάτσοι τη δουλειά τους κάνουν.
[SPOILER][SPOILER][SPOILER][SPOILER][SPOILER][SPOILER]:lol::lol::lol::p:p:p[/SPOILER][/SPOILER][/SPOILER][/SPOILER][/SPOILER][/SPOILER]
αφιερωμενο σε αυτους Μ.Γ.Δ. ολέθριο ρήγμα
Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου. Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα δύο αυτιά! Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα.
[B]Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα
[/B]
Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε».
Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.
Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου.
Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.
Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα».
Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.
Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.
Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών.
Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί.Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου.
Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες. Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε.
Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά».Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.
Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους.
Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός.
Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω.
Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω.
«Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα.
Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως.
Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός.
Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.
Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη.
Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ.
Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα.
Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία.
Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει?
Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι.
Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη.
Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού.
Ήμουν κωφός?
Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ.
Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου.
Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις».
Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία.
Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν.
Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»?
ΟΡΓΗ!!!
Μπασταρδοι φονιαδες [-X[-X[-X
ΜΠΑΤΣΟΙ ,TV, ΝΕΟΝΑΖΙ, ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ
ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΜΠΑΣΤΑΡΔΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣΤΡΟΠΩΝ
ΜΠΑΤΣΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ,ΜΠΑΤΣΟΣ ΑΠΟ ΕΔΩ, ΕΓΙΝΕ Η ΑΘΗΝΑ ΧΟΙΡΟΣΤΑΣΙΟ
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΔΕΦΟΚΤΟΝΟΙ,ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
κάτω απο χακί στολές,κρύβετε μικρές ψωλές.
μπάτσος καλός, ΟΥΤΕ νεκρός!
Ολικής αλέσεως - μπάτσοι:
πολύ καλά τα λένε!
επισης οι μπασταρδοι πεταγαν ΛΗΓΜΕΝΑ δακρυγώνα απο το 2000 στο σύνταγμα.αλλά αυτό βέβαια περνάει απαρατήρητο κ στα ψιλά γράμματα κ το κάνουνε γαργάρα…
Ληγμένα χημικά και δακρυγόνα δεν σημαίνει, νομίζω, ότι είναι πιο βλαβερά από τα μη ληγμένα. Απλά, αν δεν κάνω λάθος, τα ληγμένα δεν έχουν την ίδια ισχυρή δράση (γι’ αυτό υπάρχει και ημερομηνία λήξης άλλωστε, όπως σε όλα 8) ).
απο τη στιγμη ομως που ειναι ληγμενα δεν κανουνε ζημεια χειροτερη αυτα πιο καρκινογονα πχ?αν πιεις ληγμενο γαλα πχ σε παει κοψιμο…οι στατιστικες (στα φαγητα πχ) οδηγουν στο οτι τα ληγμενα κανουν κακο.στα χημικα δεν θα βλαπτουν κ εκει περισσοτερο λογικα?
Απολαύστε υπεύθυνα: “Κουκουλοφόρος” αράζει παρέα με ματάδες και πυροσβέστες (όλος τυχαιώς εκεί που κάηκαν τα ελτα), διαδηλώτης που του πατάνε το κεφάλι κάθονται απάνω του κλπ, και στο τέλος η κορύφωση…
Άλλο η τροφή, όπου μετά την ημερομηνία λήξης αλλοιώνεται και μπορεί να περιέχει παθογόνους μικροοργανισμούς (στη χειρότερη) με τα γνωστά αποτελέσματα, και άλλο χημικά αέρια, τα οποία δεν προορίζονται για τροφή, αλλά για πρόκληση ασφυξίας κλπ. Οπότε, το πιο λογικό είναι ότι η ημερομηνία λήξης τους αναφέρεται στην ικανότητα δράσης τους.
Βέβαια, όλα αυτά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού συνεχίζουν να είναι το ίδιο βλαβερά και η πιθανή καρκινογόνα δράση τους (μεταξύ άλλων) θα είναι ίδια.
Έπρεπε να είχαν απαγορευτεί εδώ και δεκαετίες στην “δημοκρατική” ευρώπη… αλλά απαγόρευσαν μόνο τον άμεσο φόνο (θανατική ποινή), ενώ ο έμμεσος και ύπουλος είναι… νομιμότατος!
Mα όλοι ήξερα ότι τα ΕΛΤΑ κάηκαν απο λήτες και όχι απο κουκολοφόρους αναρχικούς…
:lol:
Το ήξερε όλη η πλατεία εκείνη την μέρα