Τι έπος είναι αυτό… Θυμίζει παλιούς καλούς Crystal Lake.
Η αποχώρηση του Aaron από τους My Dying Bride ήταν κεραυνός (όχι εν αιθρία ίσως, αλλά και πάλι) οπότε ας θυμηθούμε το Turn Loose the Swans, το album όπου, έχοντας σαν προίκα τις υποσχέσεις που άφησαν με το ντεμπούτο τους που έτυχε θετικότατης υποδοχής, το σχήμα από το Halifax πειραματίζεται τολμηρά εισάγοντας στοιχεία από… εξωμεταλλικές επιρροές και θριαμβεύει! Όλα αυτά τα εντυπωσιακά, κατά σύμπτωση σαν σήμερα, 32 χρόνια πριν!
Το Α και το Ω.
Όταν παρουσιάζεται κάτι, το οποίο δεν αγγίζει το τέλειο, αλλά είναι. Τεχνικό ως εστί, χωρίς όρους τροπικούς και υπερθετικούς να το στολίζουν.
Μαζί του να χορεύουν με σακάκια η γκρούβα και το κροσόβερ.
Και ο Βαρόνος να γίνεται μία σχολή μόνος του σε τόνο απλότητας.
Εξαιρετικό και δεν του είχα δώσει πολλή σημασία.
Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 56 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου King Crimson με το κάτι παραπάνω από εύγλωττο εξώφυλλο στο οποίο δεν αναγράφονταν πληροφορίες για το πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα, τα τραγούδια κλπ, μια κυκλοφορία που έχει καθιερωθεί ως η γενέθλια πράξη του progressive rock!
This topic was automatically closed after reaching the maximum limit of 25000 replies. Continue discussion at Τι ακούτε τώρα Vol. 666 (Part 2).