Είναι το “Overkill” το πιο διονυσιακό κομμάτι όλων των εποχών;
Είναι.
Καληνύχτα.
Κάτι μου είπαν χθες για Running Wild, ελπίζω να μην είναι ράδιο αρβύλα…
Για να βάλω να κούσω τι παίζει με αυτούς της λίστας του Rocking. …Χμμ … Ω, ΓΜΤΠΜ!!!

Τι κι αν συμπλήρωσε τα 49 έτη (μισόν αιώνα παρά ένα δηλαδή!) το A Night At The Opera, ο δίσκος όπου όλες οι αρετές των Queen βίωσαν την κορύφωση τους, παραμένει ακαταμάχητα γοητευτικός και υπεράνω στυλιστικών ή άλλων περιορισμών, ένα ορόσημο στην Ιστορία του rock - της σύγχρονης μουσικής, σωστότερα!
Για πες, πώς σου φάνηκε?
Μόνος στο γραφείο, άρα χωρίς ακουστικά

Μόνο 70s, χάμοντς, κιθαριές.
Δεν είχα επαφή με τη μπάντα και άκουσα εντελώς τυχαία αυτό το άλμπουμ το οποίο βρήκα στις stoner (!) προτάσεις του bandcamp.
Πατάω play λοιπόν και ακούω μια μπάντα που βαδίζει σε epic / classic doom μονοπάτια - χωρίς ίχνος stoner βεβαίως. Προσωπικά ελάχιστες μπάντες που παίζουν έτσι κερδίζουν το ενδιαφέρον μου οπότε δεν είχα προσδοκίες και το άφησα να παίζει μάλλον… επειδή εκείνη την ώρα λόγω δουλειάς δε μπορούσα να ασχοληθώ για να αλλάξω μουσική.
Ευτυχώς όμως που έγινε έτσι γιατί τελικά άκουσα έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους του έτους κατά την άποψή μου, μια μίξη Pallbearer με Wheel με ωραιότατες κιθάρες και φωνητικά. Πολύ ωραίος δίσκος ο οποίος πάει για τρίτη ακρόαση… αμέσως τώρα!