Gràb - Kremess
(post deleted by author)
Τις τελευταίες ημέρες το ακούω και είναι …κάπως…
[Στις ράγες κυλάνε, ανθρώπινα κύματα
φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα
βαλίτσες μπαγκάζια
δυο μάτια γαλάζια
μαζί ανεβήκαμε, μαζί ταξιδέψαμε,
μαζί απ’ το τρένο τη γη αγναντέψαμε.
Μα τούτο το βράδυ το βουρκωμένο
Θα φύγεις θα φύγω θ’ αλλάξουμε τρένο.
Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν
σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν
τα τρένα, για 'σένα η ελπίδα, το δάκρυ για 'μένα
Μια νύχτα στην νύχτα το τρένο το χάσαμε
του πόνου το τούνελ μονάχοι περάσαμε
Στις ράγες κυλάνε καρδιές που πονάνε
Κυλάνε, κυλάνε τα ανθρώπινα κύματα
φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα.
Κι εγώ στο σταθμό μας
το λυπημένο το τρένο που εχάθη
να 'ρθει περιμένω.
Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν
σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν
τα τρένα, για 'σένα η ελπίδα, το δάκρυ για 'μένα,
για 'μένα, για 'μένα, για 'μένα.](https://www.youtube.com/watch?v=0yXZISBmYm4&ab_channel=DenardouKlio-Topic)
Προφανως…
Ανατριχιλες
Δεν μπορώ να ποστάρω φωτο, γαμώ. Ακούω 2 μέρες το Heavy των Iron Butterfly, απίθανος δίσκος. Κ μάλλον ο αγαπημένος μου.
Τα 53 έτη συμπληρώνει αυτές τις μέρες το Thick as a Brick. Δεν ξέρω αν ήταν το πιο φιλόδοξο LP των Jethro Tull, είμαι βέβαιος όμως ότι ήταν αυτό που εκπλήρωσε τις πιο υψιπετείς φιλοδοξίες τους!
Ένα έργο πολυθεματικό, πολυεπίπεδο και πολυστυλιστικό, δαιδαλώδες αλλά και “φιλικό”, ένα μεγαλόπνοο concept με το ευφυέστατο artwork με την εφημερίδα που, μεταξύ ειδήσεων και “ειδήσεων” που αναγράφει με τον γνωστό Tull-ικό (αυτό)σαρκασμό, έχει και τους συντελεστές όπως και τους στίχους του album, γραμμένους από το παιδί-θαύμα του St Cleve, Gerald Bostock, τον ίδιο τον Anderson δηλαδή!
Καλό μήνα να έχουμε!
Το αγαπημένο μου Tull, παλεύει για αγαπημένος προγκ δίσκος και μάλλον στους 20 αγαπημένους μου δίσκους γενικά. Όσες φορές το ακούω, πάντα ανατριχιάζω και μάλιστα σε πολλές στιγμές.
