Δεν εχει παραπανω καρδουλες να σου βαλω για αυτες τις 6 λεξεις. Ή νιωθεις ή κοιταζεις αλλου. Απλως εκει που κοιταζεις, δεν θα νιωσεις ποτε. Σαν τα χαπακια του Ματριξ ενα πραγμα.
Χρόνια πολλά λοιπόν στο δίσκο! Εντάξει το δικό μου αγαπημένο άλμπουμ από Manowar είναι το Kings of Metal.
Tεσπα, θα ποστάρω ένα τραγούδι που το είχα ξαναποστάρει στο thread παλιότερα. Εξαιρετικοί Manowar και εδώ 
Δυσκολεύομαι πολύ να επιλέξω ανάμεσα σε αυτό και το hail to England σαν το κορυφαίο μανογουορ, άριστουργηματα και τα δυο. Τα sign και kings έρχονται ένα κλικ πιο μετά, εξαιρετικοί δίσκοι. Απίστευτη εξαετία πάντως από την δεύτερη πλευρά του ντεμπούτου μέχρι και το kings of metal.

Mε Scorpion - Tokyo Tapes, MC5 - Kick out the Jams, The Who - Live at Leeds, Kiss - Alive, το Made In Japan και κάνα δύο ακόμα, από αυτά τα live κλασσικών μπαντών τους γενικότερου ‘‘σκληρού’’ ήχου των 60ς - 70ς που πραγματικά νιώθω λες και είμαι με κάποιο τρόπο εκεί…
εδω ο χιτσκοκικος ,“ενα παιδι μεγαλωμενο σε παταρι…μυωδη 1,60…,με μαυρες ριζες”
και εδω ο ψυχωμενος επικος andy…
Φοβερό live στο Βράχων, έναν από τους καλύτερους (αν όχι τον καλύτερο) open χώρους συναυλιών στην Αθήνα.
3 εβδομάδες πριν, στο ίδιο μέρος, είχαν διαλύσει τα πάντα οι Nine Inch Nails (μαζί με Jane’s Addiction).
NIN ισοπεδωτικό live, τα εσώψυχά μου είχα αφήσει και εγώ εκεί!
FNM γύρισα σπίτι με πυρετό την άλλη μέρα + φωνή κλειστή για καμιά βδομάδα αλλά πραγματικά 0 fucks given, totally worthed it, απίστευτο live… ‘‘Sexy Motherfucking Greeeeeeks’’!
FNM έπος.
ΝΙΝ καλύτερος ήχος έβερ.
NIN εκπληκτικο live επισης, συμφωνω και στις τελειες.
EDIT: και Λυκαβηττος τρομερος ανοιχτος χωρος στην Αθηνα ε!
Μετά απ’ όλα αυτά, νομίζω ότι αξίζει να ακούσουμε τον πρώτο FNM δίσκο με MP, που πριν από 10 μέρες είχε γενέθλια (32).
Έχασα τη συναυλία για να πάω διακοπές Κρήτη τότε. Ακόμα το μετανιώνω και δε βοηθάτε ρε παιδιά…
θα μπορουσε να ειναι και το Leprosy των '90s, αφου το line up του δισκου ειναι τα 3/4 του 2ου δισκου των Death.
Αληθεια ποτε περασαν 30 χρονια απο την κυκλοφορια του ;
σειρα μετα…
The other side of …Chuck Schuldiner 
WTF? Τι ειδα και κυριως τι ακουσα; Rollins + Patton στο ιδιο βιντεο. Γουσταρω πολυ attitude και ιδεες του ΗR, τρεφω τεραστιο σεβασμο για το εργο του, μουσικο κι οχι μονο. Αλλα γυριζω στον ΜΡ:
Ο ανθρωπος αυτος ειναι απο τους πιο ταλαντουχους που εχω δει ποτε στη ζωη μου. Δεν ειναι μονο η φωνη του, αλλα οι ιδεες του. Επισης, με αφορμη αυτον και τους FNM, συχνα σκεφτομαι ποσο ωριμαζουμε σαν ανθρωποι, αφου πισω στα 90ς ολα αυτα τα πειραματα (σκρατσαρισματα, φανκ κ.α. στοιχεια) στη μουσικη μας ηταν no go.
ανατρεπτικοι καλλιτεχνες για ανησυχα πνευματα ,ναι συμφωνω καποιες φορες it takes a half-life και βαλε για να δεις(οχι εσυ προσωπικα,γενικα) , ποσο πρωτοποριακο μπορει να ειναι το οποιοδηποτε ακουσμα,αλλα ωριμαζει μαζι σου και ειναι πιο ομορφο…θυμαμαι πιτσιρικας οταν σκασανε οι system…και εβρασε ο εγκεφαλος μας απο ορμονικες διαταραχες…παντα σκεφτομουν…ναι ετσι ειναι ρε γαμωτο τα σπανε.αααααλλα καπου καπως καποιος ακουγε faith no more…
να μην μακρηγορω…patton for president 