7 Likes
Το εξώφυλλο, πάντως, φέρνει σε έργα του Ράλλη Κοψίδη.
Στο φοβερο παιχνιδι που παιζετε κ σας διαβάζουμε φανατικά μπαινετε στο 1977 οποτε μια υπενθυμίση
Επισης τελευταία ημερα αδειας οποτε μαζι με την ακρόαση του αλμπουμ…
7 Likes
5 Likes
8 Likes
1 Like
6 Likes
3 Likes
3 Likes
9 Likes
4 Likes
2 Likes
Λαικ, γιατί ερωτεύτηκες-καρδούλιασες το τραγούδι, δίσκο, whatever.
Έβαλα τις προάλλες να ακούσω Messa, κι άντεξα ν’ ακούσω μόνο τα δύο πρώτα τραγούδια. Καλό ήταν, το ταιμινγκ, όμως, ανεκδιήγητο και η διάρκεια των τραγουδιών… μην σχολιάσω.
Δεν έχω πλέον την υπομονή ν’ ακούω δεκάλεπτες μακρόσυρτες ντουμιές, ποια εγώ, που στα 19 μου άκουγα απανωτές φορές το Death, come near me των Draconian. Αργότερα διαγνώσθηκα με κατάθλιψη και σταμάτησα. 
2 Likes
2 Likes
4 Likes
3 Likes
Μπορεί να μην έχω ψηφίσει ακόμα για το 76 (θα γίνει απόψε μετά το μπασκετάκι @anhydriis), αλλά ετοιμάζομαι ήδη για το 77.
2 Likes
Ω, ρε μάγκα μου, τι μου ήρθε στη μνήμη απογευματιάτικα; Πόσα χρόνια;
Πανέμορφο τραγούδι.
5 Likes
3 Likes
37 χρόνια συμπληρώθηκαν από την κυκλοφορία του Fatal Portrait…
Μπορεί το νέο σχήμα να ήταν ίδιο κατά τα τρία πέμπτα με τους Mercyful Fate, όμως οι συσχετισμοί “εντός των τειχών” πλέον ήταν ετεροβαρείς, ενώ τα δύο καινούρια πρόσωπα οι Andy LaRocque (που “στρατολογήθηκε” την τελευταία στιγμή) και Mikkey Dee προσέδιδαν ξεχωριστό χαρακτήρα, έστω κι αν μέρος του υλικού προϋπήρχε και προοριζόταν για τον διάδοχο του Don’t Break the Oath.
To ημι-concept Fatal Portrait ήταν το πρώτο δείγμα της τάσης των (του) Kind Diamond να ενσωματώνουν ιστορίες τρόμου στην μουσική τους, πάνω απ’ όλα όμως ήταν το πρώτο βήμα της εντυπωσιακής πορείας των εν λόγω στα metal eighties!
14 Likes