Αυτό εδώ δεν θα είναι στην πεντάδα μου, αλλά δεν γίνεται να μην κάνω τιμητική αναφορά. Ο Καναδός παιχταράς κάνει ντεμπούτο το 1982 με αυτό εδώ το διαμαντάκι hard rock/aor. Φοβερή αίσθηση του ρυθμού, ο άνθρωπος γκρουβάρει και προσφέρει hard rock δυναμίτες αβέρτα άκοπα. Φυσικά φλερτάρει με το AOR, ως είθισται εκείνη την εποχή, αλλά ο δίσκος συνολικά θα ικανοποίησει τους πιο ροκ ακροατές. Εννοείται radio friendly, μην περιμένετε πειραματισμούς ή κάτι ρηξικέλευθο, ωστόσο το song writing είναι σε υψηλά επίπεδα, ο δίσκος δεν κάνει σχεδόν πουθενά κοιλιά και το άλμπουμ ξεχειλίζει ποιότητα. Απολαυστικό και ακούγεται νεράκι. Ξέρω πως μάλλον ελάχιστοι θα ενδιαφερθούν εδώ τριγύρω, αν όμως έχετε ποτέ την όρεξη για κάτι σε αυτά τα χωράφια επενδύστε άφοβα. Σε περίπτωση που σας αρέσει, προτείνω χαλαρά και το επόμενό του ονόματι Subject που κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο.
Ας εκφράσω κι εγώ την τεράστια εκτίμηση μου για το Arise που βγήκε 32 χρόνια πριν και έληξε τη συζήτηση για το αν οι Sepultura μπορούσαν να κάνουν κάτι το ίδιο (ή και παραπάνω) καλό όσο το Beneath the Remains!
Α, και με εξώφυλλο από τον Μichael Whelan όπως και το προηγούμενο, άλλο αν η αρχική τους επιλογή για το artwork του Beneath τελικά δόθηκε από την εταιρεία στους Obituary για το Cause of Death!
Ξεπεράστηκε εύκολα από τους ίδιους αλλά κακώς έχει ξεχαστεί αυτός ο δίσκος.
Το αγαπημένο μου από εκεί μέσα, μακράν. Top heavy metal με ατμόσφαιρα που ματσάρει ως και Mercyful Fate. Το κλείσιμο μετά το σόλο, όπου ο Arch επαναλαμβάνει το τελευταίο κουπλέ και οι κιθάρες θρηνούν από πίσω, είναι από τα πιο ανατριχιαστικά πράγματα που έχουν γράψει οι FW.
The witches fornicate, the demons dance, Blackmass romance. In hellish praise Round Bröcken they prance, Their numbers grow. A harpie chants, fire fountains glow, Virgin of snow burnt by the torch Of the one with no shadow. I saw his face, I’ve seen him before, The face of the shadowless man.
Ειμαι αρκετα αιρετικος για να μου αρεσουν ολα με Arch και να θεωρω αλλο συγκροτημα τους FW μετα απο αυτον; Χώρια που δεν μου αρεσουν και ολα; Ναι, το έγραψα. Πλησιαζει το 1984.
Άλλη φάση και επειδή σε νιώθω λογικό το βρίσκω να σου αρέσει περισσότερο.
Δεν υποβάθμιζω το τι έγινε μετά , το οποίο είναι μεγαλειώδες αλλά τα άλμπουμ με arch είχαν άλλη μαγεία.
Προφανως και δεν υποτιμω ο,τι εκαναν μετα, αν ειναι δυνατον. Ισως και να μην το εγραψα σωστα, γι’ αυτο ο Martian ψαχνει να με βρει. Ευτυχως κρυφτηκα καλα. Απλως λεω οτι ο ηχος και η προσεγγιση των early FW ειναι διαφορετικος απο τους επομενους, που προφανως κιολας θα επρεπε να γινει αυτο, με τοσο ταλεντο και τοσα χρονια καριερας.
︎ Dark Side Of The Sacred Star (Peaceville Compilation) | Various Artists | Peaceville (bandcamp.com)
