Είπαμε πόσο τεράστια δισκάρα είναι το Extreme Aggression; Ας το διατρανώσουμε για άλλη μια φορά, με αφορμή την επέτειο των 34 ετών από την κυκλοφορία του!
Μπορεί και ο καλύτερος δίσκος που να συμμετέχει ο Nödtveidt (αν το διάβαζε αυτό ένας φίλος θα με κυνηγούσε, αλλά δεν πειράζει!).
Από τα πρώτα και πολύ δυνατά δείγματα σουηδικού bm, με κομμάτια σφηνάκια (σχεδόν όλα κάτω από τα 4 λεπτά), λυσσασμένες κιθάρες, αλλά και πληκτρα και υποβόσκουσες μελωδίες.
Επειδη μπηκαμε ηδη στο 1994, η Πρωτοχρονια πρεπει να ανοιξε με το αριστουργημα της χρονιας.
Μαρτιν, φτυσε χολη σε παρακαλω, να δω κατι.
Έχει βγάλει και de infernali ρε
1994 it iz.
Κοιτάχτε δω δίσκο που θα μείνει εκτός δεκάδας (μάλλον)… ![]()
Α & Ω του ματζέστικ μπλακ, “Inno a Satana” όνομα και πράγμα.
Φάγανε κραξιματάκι εδώ οι FLA επειδή και καλά “πήδηξαν στο τρένο του μέταλ” χώνοντας riff samples (πχ το “Walk” των PANTERA στο “Surface Patterns”) αλλά και -άκουσον άκουσον!- rap (στο “Victim of a Criminal”).
Αλήθεια, επιτροπή σωτηρίας χατζημπλιμπλικάδων υπάρχει;
ήρθαμε.
Υπάρχει το Release και τ’ άλλα φεστιβάλ, τα μικρά lives, αλλά… υπάρχει και αυτό:
Στο 2:40 αρχίζουν τα πρώτα “Crowd divings”, έχουμε security guards από δασκάλους (τρελό γέλιο, αλλά όχι ειρωνικό, γιατί τους χαίρεσαι όλους. Έχουμε κάτι μικρά σπρωξίματα και παραλίγον ενδείξεις για circle pits και moshpits, ενώ στο πλήθος βλέπουμε και οπαδούς ανεβασμένους στους ώμους άλλων. Total underground live. Εξαιρετικό.
