38 χρόνια από το Ultimate Sin, με το Shot in the Dark του, τον guitar hero του, τις γελοίες 80s κομμώσεις και την απόπειρα να συμπορευθεί με το κυρίαρχο τότε glam/hair metal. Παραμένει όμως απόλαυση σε στιγμές!
Ένα μπράβο για την πολύ ωραία πρόταση εδωπερα, αν και δεν είναι τα συνηθισμένα μου ακούσματα, το ευχαριστήθηκα πολύ (κάποια κομμάτια περισσότερο από άλλα) και θα το ξαναευχαριστηθω πιστεύω…
Πώς μου είχε ξεφύγει αυτό το συγκρότημα
Πολύ ωραία τα παιδιά σ’ αυτό το ιδιαίτερο σκοτεινό power (power/doom βλέπω να ταμπελάρονται) ύφος τους
Εγώ τους είχα ανακαλύψει όταν περίπου 10 χρόνια πριν ο Κώστας Σαλωμίδης, ο κιθαρίστας τους, είχε στείλει τη σελίδα της μπαντας σε όλες τις μεταλόφατσες του ελληνικού fb. Πολύ καλοί και true στο είδος τους.
Κι εγώ από χτες έχω μια doom διάθεση κι άκουγα αυτή τη μπαντάρα.
Έτσι
![]()
Εγώ παραμένω και σήμερα σ’ αυτή την πολύ συγκεκριμένη doom διάθεση, την “power/doom”, οπότε παίζω μπαλίτσα με το Τοτέμ του είδους, που συνειδητοποιώ πόσο το είχα παρεξηγήσει:
Επανεξέταση, επαναξιολόγηση, συμμόρφωση, θεία επιφοίτηση, όπως θέλει ας το πει κανείς… Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

1969, η καλύτερη χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητας

Τα 49 χρόνια συμπλήρωσε προχθές το Physical Graffiti, ο τελευταίος μεγάλος (από κάθε άποψη) δίσκος των Led Zeppelin όντας ταυτόχρονα ο πρώτος που κυκλοφόρησε υπό την αιγίδα της δικής τους πια δισκογραφικής και περιέχει εκτός από καινούρια, και κομμάτια από τα sessions των τριών προηγουμένων LPs που εκτείνονται μάλιστα σε ένα εντυπωσιακά ευρύ στυλιστικό φάσμα, από το hard rock μέχρι το funk και το progressive, και έως τις ανατολίτικες επιρροές!







