μυθικό 1993.
Έπη κ τα 2…
Καπου μεσα στον χαμουλη του χθες και του σημερα, χασαμε μια μικρη επετειο.
Helloween κανείς;
Σαν σήμερα το 2021. Nice timing.
Άτιμο ΄94, έχει να κοπεί πολύ πράμα
Η αλλιώς, όταν ο Quorthon είπε να ξεκαβλώσει με λίγο κατσα-θρας μετά τις επικούρες, και το έκανε και κολασμένα καλά ο γαμημένος.
Είπαμε πόσο τεράστια δισκάρα είναι το Extreme Aggression; Ας το διατρανώσουμε για άλλη μια φορά, με αφορμή την επέτειο των 34 ετών από την κυκλοφορία του!
Μπορεί και ο καλύτερος δίσκος που να συμμετέχει ο Nödtveidt (αν το διάβαζε αυτό ένας φίλος θα με κυνηγούσε, αλλά δεν πειράζει!).
Από τα πρώτα και πολύ δυνατά δείγματα σουηδικού bm, με κομμάτια σφηνάκια (σχεδόν όλα κάτω από τα 4 λεπτά), λυσσασμένες κιθάρες, αλλά και πληκτρα και υποβόσκουσες μελωδίες.
Επειδη μπηκαμε ηδη στο 1994, η Πρωτοχρονια πρεπει να ανοιξε με το αριστουργημα της χρονιας.
Μαρτιν, φτυσε χολη σε παρακαλω, να δω κατι.
Έχει βγάλει και de infernali ρε
1994 it iz.
Κοιτάχτε δω δίσκο που θα μείνει εκτός δεκάδας (μάλλον)…
Α & Ω του ματζέστικ μπλακ, “Inno a Satana” όνομα και πράγμα.
Φάγανε κραξιματάκι εδώ οι FLA επειδή και καλά “πήδηξαν στο τρένο του μέταλ” χώνοντας riff samples (πχ το “Walk” των PANTERA στο “Surface Patterns”) αλλά και -άκουσον άκουσον!- rap (στο “Victim of a Criminal”).
Αλήθεια, επιτροπή σωτηρίας χατζημπλιμπλικάδων υπάρχει;