Καταπληκτικό album, δικαιωματικά το I Can’t Escape Myself είναι το πιο γνωστό, πολύ κοντά και τα Hour of Νeed, Words Fail Me, το ομότιτλο και Resistance
Oύτε που μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που το άκουσα. Μπορεί και πάνω από δέκα χρόνια πριν.
Thanks, YouTube!
Σπαραγμός…
Αποσυμπίεση και στιβαρό ψυχεδελομπλουζ. Οι θιασώτες των 70ς και του ήχου που τυχόν τους έχει διαφύγει, ας ρίξουν μια ακρόαση, θα ανταμειφθούν. Μέγιστο ξέθαμμα, καιρό είχα να περάσω σε αυτά τα χωράφια.
Εξαιρετικο!!!
Αν αποφασίσει/μπορέσει κάποιος να το κάνει επανακυκλοφορία θα του χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη. Τεράστια ποιότητα δίσκου.
Επέτειος προ ολίγων ημερών και για το Angels Cry, που κυκλοφόρησε μέσα στην γονιμότερη περίοδο για το euro power παρακλάδι, μόνο που προερχόταν από ένα συγκρότημα της αμερικάνικης ηπείρου!
Ίσως γι’ αυτό ο δίσκος παρουσιάζει αξιοσημείωτη πολυμορφία έχοντας σημαντικές δόσεις από κλασικίζουσες και ethnic επιρροές.
Εδώ, μαζί με τους πολύ ταλαντούχους μουσικούς, συστήνεται σε ένα ευρύτερο κοινό και ο φοβερός André Matos που καταπλήσσει, ειδικότερα στη διασκευή του Wuthering Heights της Kate Bush. Κατά τα λοιπά, ηχογραφημένο στη μητρόπολη του είδους Γερμανία με καλεσμένους επιφανείς εκπροσώπους της σκηνής άφησε πάμπολλες υποσχέσεις για μια εξίσου σπουδαία συνέχεια!
Φιλαρακο εχεις 5 λεπτα να σου μιλησω για το ποσο γαμανε τα garage (και τα 2 cd) και ποσο καθολου δεν μας ενδιαφερει πως δεν προκειται για “κανονικη κυκλοφορια των Metallica” ?
Απιστευτο διπλο cd πραγματικα, και ηταν και το πρωτο Metallica που αγορασα “φρεσκο” ισως και την πρωτη-πρωτη μερα που κυκλοφορησε και με τρομερη προσμονη. Με συντροφευει απο τοτε και ποτε δεν εκανα πολυ καιρο να το ακουσω. Οι διασκευες που περιεχονται εκει μεσα ειναι μνημειωδεις. Καποια στιγμη θα ηθελα να κανω ενα γαματο φουλ οπαδικο post στυλ @Ixnay για αυτο το αλμπουμ αλλα για την ωρα απλα το αφηνω εδω !
μεγαλη λερα ο Danhage(οχι οτι ο Englund παει πισω,τρομερος συνθετης με “feel”) ,κιθαρισταρας στα χναρια των “μεγαλων” οταν αρχιζει να σολαρει