Τεχνικά μιλώντας είναι βραζιλιάνικο, αλλά νομίζω ηχητικά στο ευρωπαϊκό εντάσσεται
Ο πρώτος, πιο επιτυχημένος και κατά γενική ομολογία καλύτερος δίσκος των Pavlov’s Dog κυκλοφόρησε σαν…προχθές πριν από 47 ολόκληρα χρόνια!
Χρωστάει την επιτυχία του στις διάσημες μπαλάντες που τοποθετήθηκαν πρώτες πρώτες στη σειρά, όμως περιέχει και κάποιες πολύ ζόρικες metal στιγμές, που μπάινουν μάλιστα στα “χωράφια” του επικού!
Ευκαιρίας δοθείσης δεν μπορώ να μην κάνω μνεια και στον αστικό μύθο που συνόδευε την μπάντα για πολλά (προ Διαδικτύου) χρόνια, και γινόταν πιστευτός από αρκετούς:
Βρέθηκε, λέει, κάποιο βράδυ σε ένα μπαρ ο David Surkamp και τα ‘πινε μόνος. Σε κάποια φάση βάζει ο DJ ένα τραγούδι των Pavlov’s Dog και δύο θαμώνες αρχίζουν να σχολιάζουν πόσο ωραία φωνή έχει αυτή η… τραγουδίστρια. Το ακούει ο ήδη μεθυσμένος Surkamp, βγαίνει έξω και αυτοκτονεί! (είπαμε, προ Διαδικτύου όλα αυτά!)
Κάθε Fleetwood Mac τραγούδι του οποίου ο τίτλος ξεκινάει με το επιφώνημα “Oh” είναι απλά αριστούργημα.
Θα έλεγα ότι, για τα προσωπικά μου γούστα, το ακόλουθο κομμάτι κερδίζει με μικρή διαφορά το “Oh Well”. Αποτελεί ένα «κρυφό διαμάντι», σ’ έναν μνημειώδη δίσκο, για τον οποίο επιβάλλεται να πω κάποια στιγμή… λίγα λόγια.
Υπέροχη συνθέτρια κι ερμηνεύτρια η Christine.
Κι ένα standing ovation στον φίλτατο Gary Smith για τις εξωφυλλάρες!
Τρέλο χιτάκι της εποχής…Μέχρι και στο Mega hit του Mega channel έπαιζε τακτικά το 89 για οποίον θυμάται ( Πρώτη εμφάνιση της Μάγκυ Χαραλάμπου στην tv btw αν δεν κάνω λάθος)