Αλμπουμαρα, κυλάει νερό
Τα 38 έτη συμπληρώνει αυτές τις μέρες το Awaken the Guardian που έκλεισε θριαμβευτικά την Arch περίοδο των Fates Warning, και ποια καλύτερη αφορμή να αφεθούμε για άλλη μια φορά στην “μαγεία” που απλόχερα προσφέρει!
3-4 ακροάσεις ήταν αρκετές για να μπει το πολύ ωραίος δίσκος και πολύ ώριμος με την καλη έννοια, αυτό που θα ήλπιζα να ακούσω από Cure εν έτει 2024.
Η σωστή η καταθλιψάρα, η αυθεντική.
Δεδομένου και οτι πρωτη φορα παιζει με τοσο μεγαλες διάρκειες, το πιο εσωστρεφές και χαοτικό του, οριακά unlistenable, εγκρίνω.
Δεν ξεπερνάει ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο ρε.
Καλά, το αγαπημένο μου τότε.
Παλιά έλεγα το Strange Days πάντως.
Τώρα πια θα τα έβαζα ως εξής:
Morrison Hotel
L.A. Woman
Strange Days
The Doors
Waiting for the Sun
Soft Parade (απαράδεκτο )