We’re slaves
In this medicated cage
make a decision to face this - change.
The rules they don’t explain
So why do we obey?
Πολύ καλός δίσκος ετούτος, και δεν πήρε την αγάπη που του άξιζε.
Από τα καλύτερα σύγχρονα ισπανικά συγκροτήματα κλασικού μέταλ με αγγλικό στίχο (μαζί με τους Hitten). Αξίζουν τσεκάρισμα!
Χθες το είχα ξεθάψει αυτό, από τους αγαπημένους μου χέβυ μέταλ δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας. Better Run ύμνος! Πολύ ωραία μπάντα γενικά, πάντα ποιοτικές δουλειές.
Ον τόπικ, η β’ εθνική που αγαπήσαμε:
Πριν από 48 χρόνια (ΟΚ, και μια μέρα!) κυκλοφόρησε το Animals που έκτοτε, και με την γνώση των όσων ακολούθησαν, ταλαντεύεται μεταξύ του να θεωρείται το τελευταίο συλλογικό δημιούργημα των Pink Floyd ή το πρώτο όπου το θρυλικό σχήμα μετατράπηκε σε “solo project” του Roger του Waters!
Κανείς βέβαια δεν αμφισβήτησε πως εδώ έχουμε άλλο ένα αριστούργημα που αποδείχθηεκ διαχρονικό πέραν της μουσικής, και για το artwork, τους στίχους κλπ.
Και σαν μια ακόμη απόδειξη ότι είναι αντάξιο των προηγουμένων του, έδωσε πριν από λίγα χρόνια άλλη μια αφορμή για αντιπαραθέσεις μεταξύ των πρώην συνεργατών, αυτή τη φορά για τα…liner notes της επανακυκλοφορίας!
Αδιανόητη μπαντάρα
(Αν κ το ειχα ποσταρει κ πριν από κανα δίμηνο)
αναπόφευκτη ακρόαση του πιο χιλιοακουσμενου μου δίσκου τους, πριν το σημερινο λάιβ