1 Like
pssss τι εξωφυλλαρα ειναι αυτη ρε !
Σε συνέχεια της παρότρυνσης του @MetalBulldog να πέσουν οι ρυθμοί…
Το “Unhalfbricking”, τρίτος δίσκος των Fairport Convention και δεύτερος μέσα στο 1969 (θα ακολουθούσε κι άλλος ένας εντός του ίδιου έτους!) εντυπωσιάζει κατ’ αρχήν για το αντισυμβατικό του εξώφυλλο που απεικονίζει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι (τους γονείς της Sandy συγκεκριμένα) μπροστά από την πύλη ενός πάρκου, χωρίς να αναγράφεται πουθενά το συγκρότημα ή ο τίτλος του δίσκου. Σε δεύτερο πλάνο, πίσω από τον φράχτη, φαίνονται και τα μέλη της μπάντας.
Στα ενδότερα του δίσκου θα βρούμε το πανέμορφο “Genesis Hall” και το, εντελώς διαφορετικού ύφους, “Cajun Woman” αμφότερα συνθέσεις του Richard Thompson. Η δε Sandy Denny αποδεικνύει πόσο πολύτιμη ήταν κι από πλευράς συνθετικής συνεισφοράς (πέραν της αγγελικής φωνής της), τόσο με το “Autopsy”, όσο και με το “Who Knows Where The Time Goes?”. Το δεύτερο, μια βαθιά φιλοσοφημένη μπαλάντα όπου ακόμη και με άσχετους στίχους, η μουσική και η ερμηνεία της Sandy θα αρκούσαν για να σου υποβάλλουν το νόημα, θεωρείται κλασικό.
Αυτό όμως που τράβηξε τα βλέμματα, ήταν το παραδοσιακό “A Sailor’s Life”, με την 11λεπτή διάρκεια του (πάνω από το ένα τέταρτο του δίσκου), το επικό solo του Thompson και την μπάντα να μιμείται τους ήχους της θάλασσας που φουσκώνει και αποτραβιέται. Ένα κομμάτι που ήταν στο ρεπερτόριο της Sandy Denny πριν γίνει μέλος των Fairport Convention και πυροδότησε το ενδιαφέρον του Ashley Hutchings για την αγγλική/κέλτικη folk μουσική παράδοση που θα οδηγούσε σε εκθαμβωτικά αποτελέσματα λίγο αργότερα.
3 Likes
Σε συνέχεια των παραινέσεων σας να πέσουν οι ρυθμοί (αν και δεν είδα ακόμα Maiden, 18 και σήμερα)
3 Likes
1 Like
Εξαιρετικό!
απο χτες το βραδυ δεν εχω ακουσει κατι αλλο.
2 Likes
2 Likes
Αφου πιασαμε τις διασκευες σημερα…ας βαλω κατα την αποψη μου την καλυτερη που εχει γινει !
2 Likes
3 Likes
3 Likes
3 Likes
1 Like
Δεν συνέβη σκόπιμα, όμως μόλις τώρα συνειδητοποιώ ότι ο συνδυασμός του συγκεκριμένου δίσκου με τον καταιγιστικό ήχο της καλοκαιρινής μπόρας είναι επιβλητικός… και υποβλητικός θα έλεγα!
2 Likes
Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο…
Λοιπόν, για να το ελαφρύνω λίγο, έτος 1990 και διαβάζω στο ΜΗ ότι το “Courts of Chaos”, που είχε μόλις κυκλοφορήσει, δεν κατάφερε να συγκινήσει τους Άγγλους κριτικούς. Κάποιο περιοδικό στο Νησί:μάλιστα είχε γράψει: “Ακόμη κι αν το Courts of Chaos ήταν το τελευταίο κομμάτι χαρτιού υγείας στον κόσμο, δεν θα σκούπιζα τον πισινό μου με δαύτο!”
1 Like
Όταν βάζεις και τους Europe μέσα στα χαρτιά σου.
3 Likes
2 Likes