32 χρόνια σθυμπληρώθηκαν από την κυκλοφορία άλλης μιας δισκάρας από τους Death για τις ανάγκες της οποίας ο Chuck συγκέντρωσε μια dream team συνεργατών που εντυπωσιάζουν και αναδεικνύουν τις συνθέσεις!
την τρέλα μου μεσημεριάτικα.
Υπερτεμάχιο από τα τιμημένα όσο και παραγνωρισμένα late 70s. Ειδικά στην Ελλάδα που έχουμε κόσμο να ακούει “δεινοσαύρους” και το 70ς ροκ είχε ρεύμα, είναι φοβερό πόσο στο ντούκου πέρασαν πολλά πράγματα από το δεύτερο μισό της δεκαετίας. Και δεν μιλάω καν για πιο χωμένα ακούσματα, ακόμα και τεράστιες μπάντες όπως Styx π.χ. νομίζω δεν έπιασαν καθόλου εδώ.
Και ο φόρος τιμής τόσο όσο στο Child in Time στο outro είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Let me go from this lonely land
Before my dreams all vanish
Like water in the sand
Let me run from this lonely place
Before my dreams are shattered
By love I can’t erase
Να σε φιλήσω Κωστή μου. Υπάρχει απίστευτος πλούτος εκείνα τα χρόνια. Ασχολούμαι όλο και περισσότερο με αυτή την περίοδο τελευταία. Τους Axe ακόμα δεν τους έχω πιάσει αλλά θα γίνει σύντομα.
Kι εγώ σε παρόμοιας λογικής (όχι ήχου) σκαλίσματα…
Mωρέ είχε και η Αμερική prog, έστω και αργοπορημένα.
Είναι πολύ ιδιαίτερο, ως και παράδοξο, πράγμα η Αμερική στα 70ς. Κάποια στιγμή που θα είμαι λιγότερο χώμα, θα ανοίξουμε και αυτό το κεφάλαιο.
Δεν κατείχα Ambrosia btw, σημειώθηκαν, θενξ.
Συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο, 1979 δείχνει το ημερολόγιο και πάλι. Μερακλίδικο, τσαχπίνικο hard rock με νεύρο και γαμάτο παίξιμο. Brian Danter φω-να-ρα.-
Μπαντάρα οι Teaze.
Γενικά η Αμερική και ο Καναδάς, θα πω εγώ, εκείνα τα χρόνια βγάζαν πολλά φανταστικά άλμπουμ, κυρίως από βραχυχρόνιες μπάντες. To κακό στην Ελλάδα είναι πως η Αγγλική/ Ευρωπαική επιρροή ήταν τέτοια που ακόμα και απίστευτες μπάντες (Max Webster, πχ.) παραμένουν και σήμερα εγκληματικά άγνωστες.
Σημείωσε πως έχουν και pop στοιχείο (αν και ξεκάθαρα prog-ίζουν).
Αγγλοι, prog rock, αν σας αρέσουν οι Rush ακούστε άφοβα… . Αξίζει να βγει σε βινύλιο για το εξώφυλλο κ μόνο.