Shadow Gallery
Open wide and eat the worms of the enemy
We are the enemies of reality, in a world that’s unforgiving
Open wide, eat the words, become what you most fear
Ιρλανδιάρα
Υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να βγει ένας αρκετά καλός hard rock δίσκος της εποχής, καθώς οι συνθέσεις στον πυρήνα τους είναι αξιόλογες κατ’εμέ. Αλλά φαίνεται πως οι Savatage έκαναν αγγαρεία, δεν υπάρχει καθόλου κέφι, καθόλου ένταση στο παίξιμο. Το rhythm section απλά υπάρχει, ο Κρις έχω την αίσθηση πως βαριέται να παίξει, ο Τζον προσπαθεί να πείσει εμάς (και τον εαυτό του) πως νιώθει, ενώ και το όλο πακέτο δείχνει επιτηδευμένα πρόχειρο με κακή παραγωγή, ενώ σε 38 λεπτά μουσικής έχουμε 2 διασκευές και 1 επανηχογράφηση.
Farther from oblivion
Closer to the end
Will I become the setting sun
Will I fall when I wake up?
Εξαιρετικό, θεοσκότεινο και μαύρο σαν κατράμι, death metal από μεταλλομάνα Σουηδία. Το ημερολόγιο δείχνει 1990, παρ’όλα αυτά δεν είναι ο κλασικός swedeath ήχος της εποχής, περισσότερο φέρνουν στο μυαλό ένα υποθετικό σενάριο “Τι και αν οι Morbid Angel ήταν Σκανδιναβοί”. Βάζουμε στο καζάνι και μια έξτρα τζούρα από την επιθετικότητα των κοντοχωριανών τους Merciless και προσεγγίζουμε αρκετά στο τι άκουγαν οι Grotesque, θαρρώ. Πραγματικά απειλητικός ήχος, ένα EP που για 22 λεπτά δεν χαρίζει τίποτα και σε κανέναν. Έξτρα μπόνους πως στη φωνή είναι ο Lindberg πριν φτιάξει τους At The Gates.
Και Necrolord στις κιθάρες