Θα μου πάρει 5 ακροάσεις απλά να συνειδητοποιήσω ότι ακούω νέο Coroner πριν προλάβω να ακούσω στ’ αλήθεια.
4 Likes
Μη μιλάς καθόλου, και πάλι θα το έχεις ακούσει πολλές φορές πριν τα καταφέρουμε οι υπόλοιποι!
Για μένα είναι ξεκάθαρα από τα γεγονότα της χρονιάς στο μέταλ. Αν μάλιστα βγάλουμε απέξω τους θανάτους και όλα αυτά, ίσως να είναι και ΤΟ γεγονός της χρονιάς.
3 Likes
Agreed.
1 Like
Εγώ λοιπόν είμαι στη δεύτερη ακρόαση τούτου δω αυτής της πανάγνωστης μπάντας από το Λίβερπουλ
Όσοι γουστάρετε σύγχρονο θρας που να επεκτείνεται και προς άλλες κατευθύνσεις, και με μελωδικά φωνητικά αλά Anthrax (αλλά καλά), δώστε μια ευκαιρία, μετράνε
1 Like
Για να δούμε τι θα ακούσουμε.
2 Likes
Ωρα και παλι για ενα απο τα καλυτερα bootlegs που εχω ακουσει ποτε μου. Η τελευταια συναυλια του αμερικανικου leg της blues περιοδειας του Clapton το '94. Μουσικοι; Δυναμιτες. Μπαντα; Αν υπαρχει ορισμος της “καλολαδωμενης” (κυρια μου), τον διεκδικουν. Ατμοσφαιρα; Τη νιωθεις στο πετσι σου. Ηχος; Εκπληκτικος για audience ηχογραφηση. Βοηθαει οτι ειναι σε κλαμπακι. Παθος; Τα ακουστικα θα λιωσουν μεσα στα αυτια σας, ο Eric ειχε πραγματικα ευχαριστηθει παρα πολυ αυτη την περιοδεια κι αυτο ακουγεται. Ειδικα το διδυμο Early In The Morning και Every Day I Have The Blues, ειναι ντελιριακο. Το Five Long Years, διαστημικο. Τα blues standards περασμενων δεκαετιων ανεβαινουν επιπεδο στα χερια του Clapton και της φοβερης του μπαντας. Αν καποιος εχει την εντυπωση οτι ο Clapton ειναι ενας pop κιθαριστας με χαζοχαρουμενα τραγουδακια, απλως ακουει αυτο, στο οποιο σχεδον κανενα τραγουδι δεν ειναι δικο του, και βλεπει κυριολεκτικα μεσα στην ψυχουλα του καλλιτεχνη. Ενα και μοναδικο μειονεκτημα εχει, οτι λειπει το τελευταιο τραγουδι της συναυλιας 
8 Likes
2 Likes
Φοβερό άλμπουμ! Ελπίζω να το κόψουν ξανά σε βινύλιο.
2 Likes
Φοβερό tracklist, αν η παραγωγή ήταν καλύτερη θα μιλούσαμε για εξαιρετική συναυλία.
5 Likes
