Ανακαλύψεις από το γραφείο. Αυστραλιανό gothic doom metal.
(Ancient metal archives λέει το κανάλι κι αναρωτιέμαι από πότε έγιναν αρχαία τα '90s)
Βαλσαμοοοοο
slam
-Το κερατο μου βραδιατικα μια νυχτα χωρις τιποτα αει τσακ–
Δε βαριέσαι λέω θα περάσει τώρα που μπήκε Σεπτέμβρης.
Μες στην τρεχάλα πως τρέχουν όλα θεε μου και ο χρόνος μας οδηγεί μακριά από αναμνήσεις.
-Τι μαλακίες λες?
-Who the fuck?
-Εγώ είμαι εσύ και εσύ είσαι εγώ. Ο εαυτός σου είμαι ρε τσιλιμπιθρόνι.
-Όχι και τσιλιμπιθρόνι έχω καμπύλες που μπορώ να κάνω belly dance και να ζήσω από αυτό.
-Μμμμ ναι τα ίδια έλεγες και για τα glory holes στο Τιμπουκτού.
-Όχι χρυσό μου δεν θα πιαστεί η μεσούλα μου εμένα για 3 και 60 και χωρίς συντάξιμα όχι οχι. Κάτσε μιλάω στον ίδιο μου τον εαυτό?
-Έχεις κάνει και χειρότερα μωρή. Όλα καλά. Τι σε μάρανε? Το ότι δεν ανήκεις σε κανένα χωροχρόνο? Μια χαρά. Τόσο το καλύτερο. Αμόλα την DeLorean και πάμε πίσω στο 1989.
-Ήταν καλή χρονιά το 89?
-Ναι μωρή μαλάκω ήταν και ακόμα πιο σημαντικό ΕΧΕΙΣΜΕΙΝΕΙΕΚΕΙΜΕΤΑΓΑΑΜΩΣΕΝΤΟΝΙΑΣΟΥΤΟΔΙΑΟΛΟΣΟΥΠΟΤΕΠΙΑΘΑΤΑΣΤΕΙΛΕΙΣ
-Χαχα. Βάλε να παίζει ρε. Και θα τα αντέξουμε όλα. Αιωνιότητα είναι θα περάσει. Βάλε τέρμα λέμε.
Under the lights, you’re feelin’ the bite
Of big city days and big city nights
Now you’re alone, you wanna go home, but you can’t
Ωραιοι και πηγαν ξωφαλτσοι.
Καπου early 2000s συγκίνησαν κάτι βραδιές στο Odd και στο Under
τους έβαζα και στο dAdA
Το Toxicity γίνεται 24 ετών σήμερα.
επέτειος 10 ετών και γι’ αυτό το πολύ ωραίο album
Αξεπέραστο το By Inheritance, κρίμα όμως είναι να μην δείχνουμε αγάπη και στα δύο πρώτα των Artillery, είναι γαμάτοι δίσκοι αμφότεροι.
Με τέτοιο εξώφυλλο είναι να μη δείχνουμε αγάπη?
Τραγουδάρα. Καταπληκτική ερμηνεία από Amy.
Μιας και το έχουμε παραμελήσει λίγο
Άλμπουμ της χρονιάς με ευλογίες ΟΠΕΚΕΠΕ