Ένα κρυμμένο διαμάντι από τα 80’s που κοινωνεί τα νάματα των Deep Purple και των Rainbow, χωρίς να διστάζει να μπαίνει και στα χωράφια του επικού metal - με μια χρονοκαθυστέρηση βέβαια, απόρροια της εποχής και της καταγωγής τους.
2 Likes
oρισμος του χεβι μεταλ !!!
8 Likes
4 Likes
2 Likes
rip
4 Likes
Παίρνοντας τη σκυτάλη σε αυτή τη δυσάρεστη συγκυρία της απώλειας του τεράστιου Roky Erickson, βάζω να παίζει το:
Ηχογραφημένο το 1983, σε μια από τις πιο ταραγμένες ψυχικά περιόδους της ζωής του Roky, το “Don’t Slander Me” παραδόξως παρουσιάζει σπουδαία συνοχή και καλώς εννοούμενο επαγγελματισμό.
Περισσότερο προσανατολισμένο στην rock ‘n’ roll πλευρά από το θεϊκό “I Think of Demons” που προηγήθηκε στην (περίπου) solo καριέρα του θρυλικού Τεξανού Βίκινγκ (!), έχει να επιδείξει κομμάτια δυναμίτες (“The Damn Thing”, “Bermuda”, “Can’t Be Brought Down” και το ομώνυμο) αλλά και πιο μελωδικές στιγμές (“Starry Eyes”, “Nothing in Return”, “You Drive Me Crazy”) με εξίσου αξιόλογα αποτελέσματα, ενώ το “Burn the Flames” έχει μια ερμηνεία γεμάτη στόμφο αντάξιο ενός ποιητή (και απετέλεσε αργότερα μέρος του soundtrack “Return of the Living Dead”).
2 Likes
και τωρα αυτο
1 Like
6 Likes
1 Like
2 Likes
το αγαπημενο μου death metal album,δεν εχει περιττή νοτα μεσα
6 Likes
7 Likes
1 Like
Όλα σε αυτό τον δίσκο, ξεκινώντας από τον τίτλο και το εξώφυλλο είναι εντελώς αντιπροσωπευτικά της εποχής που κυκλοφόρησε (early 70’s). Όπως βέβαια και η μουσική των Leaf Hound που θυμίζει αρκετά τους Free και πολύ τους Led Zeppelin (των δύο πρώτων LPs), μόνο που εδώ η έμφαση δίνεται εξίσου στα heavy blues όσο και στη ψυχεδέλεια.
Εδώ θα βρούμε υπέρβαρα – για την εποχή τους πάντα – riffs και μια παθιασμένα “ιδρωμένη” ερμηνεία από τον Peter French που λίγο αργότερα θα τον ξανασυναντήσουμε στους Atomic Rooster.
Αξιοσημείωτο επίσης ότι οι εν λόγω επανήλθαν με έναν δεύτερο δίσκο μόλις… 36 χρόνια μετά! Όσοι πάντως αρέσκονται σε παρόμοιου ύφους ακούσματα αξίζει να ψάξουν τούτο εδώ το ντεμπούτο τους.
4 Likes
5 Likes
5 Likes
6 Likes