Θυμάστε από τα παλιά μεταγλωττισμένα το: “Ακούστηκαν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί: …”;
Ε, πριν λίγο ακούστηκαν κατά σειρά τα κατωτέρω. Αν κάποιος δύναται να εντοπίσει συσχετίσεις, συνδέσεις ή κάποια έτερη συνάφεια, μετά χαράς τον αποζημιώνω με το αντίτιμο μίας θεραπευτικής Φροϋδικής συνεδρίας.
Αδιανόητο αριστούργημα που εμφανίστηκε, όχι ακριβώς από το πουθενά, μια εποχή όταν το metal είχε φύγει από το εμπορικό προσκήνιο. “Παραδόξως” την ίδια χρονιά θα κυκλοφορούσαν… αδιανόητα πολλά σε ποσότητα και ποιότητα εξαιρετικά album, κυρίως από εκπροσώπους των πιο ακραίων υποειδών.
Αναφορικά με το thrash, μπορεί οι πρωτεργάτες να πέρναγαν μια κάπως αμήχανη περίοδο προσπαθώντας να κατανοήσουν το που βρίσκονται στον υπό διαμόρφωση καινούριο μουσικό χάρτη, όμως μεταγενέστερα σχήματα όπως οι Anacrusis βίωναν την ακμή τους.
Στο “Screams and Whispers”, όχι απλώς δεν επαναπαύονται στη μανιέρα του, επίσης αριστουργηματικού, “Manic Impressions”, αλλά διαστέλλουν ακόμη περισσότερο το ύφος τους, με το thrash στοιχείο να μην είναι πλέον παρά ο καμβάς πάνω στον οποίο θα δημιουργούσαν.
Με το συγκεκριμένο LP οι Anacrusis έδειξαν τον δρόμο που θα (έπρεπε να) ακολουθήσει το thrash στα nineties…
Ο τελευταίος δίσκος των Hawkwind με τον Lemmy στη σύνθεση τους (χωρίς όμως να έχει συνθετικό credit αυτή τη φορά, αφού το “Motorhead” περιορίστηκε στο να συμπεριληφθεί στην β’ πλευρά του “Kings of Speed” single) συνδυάζει τα περισσότερα από τα στοιχεία που είχαν δείξει έως τότε, σε ένα απολαυστικό άκουσμα ειδικά για όποιον μπει στο… απόκοσμο κλίμα του!
Πρώτη μου επαφή με τους Porcupine Tree. Ακολούθησαν πολλά αριστουργήματα, αλλά αυτό εξακολουθώ να το θεωρώ αξεπέραστο. Δεν ξέρω βέβαια τι θα έλεγα αν η πρώτη μου επαφή ήταν το “The sky moves sideways” ή το “Stupid dream” ή κάποιο άλλο.
Η θεωρία λέει ότι με αυτό που ακούς πρώτο και στην ώρα του, δένεσαι συνήθως περισσότερο. Επίσης λέει ότι από The Sky Moves Sideways μέχρι και Lightbulb Sun οι Porcupine Tree μεγαλούργησαν…